vrijdag 18 maart 2011

Roestig


De afgelopen dagen voel ik mij een beetje als een roestige locomotief. Ik kom wel vooruit maar het gaat wat moeizaam. Je hoort mijn scharnieren in mijn bekken bijna piepen. Ik moet met regelmaat om mijzelf lachen als ik weer een poging doe om al "auw, auw auwwwww aaaaahhhhh-end zuchtend....."mijn been op te tillen. Of op de wcbril ga zitten. Serieus, de kou voelt als een hemel aan bij bovenbenen. Alles voor een hoger doel, daar houden we maar aan vast. Ben ik even blij dat ik niet meer werk, dat was echt niet te doen geweest. Je kunt me nu al opvegen na een bezoekje aan de markt en een korte visite. Het enige jammere is wel dat ik alle tijd, maar dan ook werkelijk alle tijd heb om te zien dat ons "oudste"huisdier van 12, Vinnie in de meest slechte staat is sinds ik hem uit het asiel gehaald heb zo'n vier en een half jaar geleden. Na onderzoek blijken zijn leverenzymen twee keer zo hoog. En staat hij op de Prednisol. Zijn eetlust is in ieder geval terug ( bekende bijwerking van dit paardenmiddel overigens) en hij spuugt ook niet meer. Nu maar hopen dat de situatie stabiel blijft als we gaan afbouwen..Wordt het minder, dan moeten we verder bekijken wat de scenario's kunnen zijn ( weinig blijmakend vrees ik). Maar goed, stick to the facts. Hij is nu nog goed te pas. En elke leuke dag erbij voor hem, is er weer een...
Ook de voorbereidingen voor de tuin gaan door. Weliswaar op kleine schaal, maar toch.
Want, inmiddels ben ik pootuien, knoflook, wat italiaanse kruiden en lavendel rijker. Wat zag dat er toch weer feestelijk uit. Man, ik kom straks nog grond tekort...



Foto locomotief geript

1 opmerking:

  1. Volg je tuinperikelen op de voet! Leuk he, een eetbare tuin! Sterkte met Vinnie

    BeantwoordenVerwijderen

Iets te roepen? Deel het!