dinsdag 30 november 2010

Sjaal


Met het winterweer kon het natuurlijk niet zo zijn dat ik nog niet een sjaal op mijn lijstje had staan van gebreide dingen die ook nog eens af zijn. Ik werd extra getriggerd door de wol die ik bij de Zeeman zag liggen. Wat moest dat een leuk effect geven. En zo geschiedde.
Ik heb inmiddels al 40 centimeter van de sjaal gebreid. Dus ik denk dat ik hem op korte termijn in gebruik kan nemen. Dan zie ik er natuurlijk hartstikke hip uit, blauwe foute sneeuwschoenen én een zelfgebreide sjaal. Daar moet dan nog wel een muts bij. Maar dat gaat helemaal goed komen. En je moet toch wat als je ziek thuis zit. Met oogleden blauw van het overgeven. Jaah, ik zie er fraai uit. Als je zou zeggen dat ik een of andere enge ziekte heb, zou je het ook geloven.. Maar gelukkig is dat niet geval. Alleen zei mijn lijf wel: stapje terug graag! En het helpt niet mee als je stoelgang besluit voor een paar dagen te staken... Ik trek een lekker warm vest erbij aan, gooi nog een blokje op het vuur en ga maar eens verder met de sjaal..

woensdag 24 november 2010

Sneeuwlaarzen


Sneeuw. Er staat sneeuw op het menu. Nou ja, eerst zien dan geloven.
Maar om de struisvogelpolitiek te voorkomen besloot ik wel te anticiperen op de voorspellingen door nog NET even wat eerder dan de rest van Nederland, op zoek te gaan naar Snowboots.
Jawel, u kent ze wel. Van die overdreven reuzenlaarzen voor mensen die vreselijk van wintersport houden. En anders had je ze niet in de kast staan.
Tegenwoordig hebben we steeds vaker een witte winter. Prachtig hoor.
Voor een dag

............

En dan mag in een keer alles weer weg zijn en de straten veilig begaanbaar...
Keep on dreaming Lot...

Ja, dat had ik dus ook al bedacht. En daarom, daarom, daarom....snowboots. Zeker met mijn steeds boller wordende buik leek het me geen verkeerde stap. De prijzen van snowboots zijn al vrij snel wat hoog voor een waardeloze kwaliteit dus ik besloot op marktplaats te kijken voor een ouder exemplaar. Want, (zo was mijn redenering), nu is een snowboot voor Jan en alleman. Vroeger kocht men een paar omdat men op vakantie ging ofzo. Het was in mijn beleving volgens mij lang niet zo hip als nu.
Nu zou ik mijn relaas kracht kunnen bij zetten door met een bekend betrouwbaar merk op de proppen te komen. Maar, ik viel voor de foutheid, de grootte, de felle kleur, de bolle vormen en... voor de oplettende kijker.... Jawel, ECHT Beverly Hills 90210 snowboots.
Viel ik daar even door de mand :-D
En toch he, toch lijken ze me nog wel aardig sneeuwvast en waterdicht, zei ze, terwijl niemand haar meer serieus nam...

zondag 21 november 2010

Vierkantjes-virus

Ik werd geïnspireerd door Hutsefluts en mijn moeder. Snel resultaat is altijd fijn. Fleurige figuurtjes zijn ook leuk. En haken...is verslavend.
Dus terwijl ik moest pijn lijden bij het laten bijwerken van mijn dreads, waarvoor ik mijn lieve dinnetje enorm bedank want ze heeft wat te stellen met mijn hormonale wispelturigheid. Zelfs toen ik in paniek een paar dreadjes uitkamde, net nadat ze ze twee dagen ervoor keurig had bijgewerkt kwam ze in een zee van rust weer langs, plantte me op een stoel en ging ze weer aan de slag met haar kammetje en haaknaald.
Mijn dreadjes werden behoorlijk aangedraaid. Het aantal werd gehalveerd zodat ze wat makkelijker te onderhouden waren. En ik...ik mocht blijven zitten, een ideaal moment om vierkantjes te haken en vierkantjes...en vierkantjes.... en....zovoort.
Na verschillende keren een tutorial bekeken te hebben op You Tube en een Skype-sessie met di mama, ( moeders is een hippe), wist ik mooie exemplaartjes van 5 cm bij plusminus 5 cm. in rap tempo te produceren. Wat het wordt weet ik nog niet, misschien een sjaal of een dekentje, ook leutig. Dat zien we wel.

vrijdag 12 november 2010

Najaarsverassing


Dacht ik toch echt dat ik groene paprika's had die enkel nog wat groter moesten groeien.
Deze mooie jongens, gered van de snelle intrede van het herfstige weer. De kleine verwende nestjes. Ja, ze hebben hier een goed leven. Ondanks alle persoonlijke aanvallen van niet nader te noemen katten.
Ik wist dat ze het goed hadden en dat we be-la-che-lijk veel geduld met ze hadden. Want waar staan deze figuren nou nog in een vensterbank te pronken... Onze postbode zal wel meerdere malen achter zijn oren gekrabd hebben.
En in diezelfde periode raakte de avocado, een hele tijd geleden door mij in een potje gestopt, geïnspireerd en besloot na maanden van geen actie, boven te komen. Maanden van geduld, het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om hem weg te gooien. Hetzelfde gold overigens voor die paprika en tomaat familie. En dat bleek toch nog een goede zaak.
Pee stond het mondjesmaat toe. Al die stomme planten. Dat groen... "ja maar, ja maar....", miepte ik dan, nog "heeeeeel eventjes". "En als de vruchten er allemaal afgegeten zijn ( lees: 1 plant, 1 vrucht over die uiteindelijk toch echt rood moest worden), DAN kunnen ze weg ok??" >> OK, zei Pee. Niet wetende wat hij daarmee had toegezegd. Want dat hele verhaal duurde maanden in plaats van weken.
Maar toch he, toch zijn ze wel door gaan groeien en kon ik een verse paprika of tomaat eten. Niet veel. Hooguit een tomaat per paar weken. En deze paprika weesjes. Maar het gaat om het idee ey! Je moet ze toch de kans geven, die planten met menselijk toegedichte levende eigenschappen.

En daar hield ze van...

maandag 8 november 2010

Rrrrromperrrr


Ik besloot te beginnen met een hippe romper. Mijn naai-juf had uiteraard sta-pels met jaargangen van alle soorten magazines. En duizend en een patronen. Ik kwam eerder deze dag al tot de conclusie dat het niet barst van de gratis en leuke patronen online. Wel kwam ik deze site tegen: http://www.wikihow.com/Make-a-Baby-Romper-from-a-T-Shirt
Met dat in mijn achterhoofd startte ik in de kringloopwinkels mijn zoektocht naar kinderT-shirts met een leuke print. Dat was nog een moeilijke zaak, de prijs-kwaliteitverhouding was vaak niet in balans. En het is natuurlijk wel de uitdaging om het voor een mooi prijsje te maken.
Maar uiteindelijk deed ik mijn vondst, wat een lollig stofje. Weliswaar met de ernstige tekst: we love rockstars. Maar die hebben we er lekker afgeknipt. Waarbij ik veranderde van plan en een patroon uit de Ottobre zomer nr 3 2010 gebruikte. De basis is gelegd. Ik moet nog even drukknoopjes scoren en ribkatoen van 10cm in een leuk kleurtje kopen. En dan kan ik de boel in elkaar zetten. Wat een feest zeg. En wat een wereld gaat er voor je open als je die blaadjes doorkijkt. Wat je ook krijgt. Want ik vind dit een unisex rompertje worden hoor! Niks geen saaie tinten.. Een gevalletje "wordt vervolgd". Vind het nu al leuk...

zondag 7 november 2010

Wat te maken...

Zo heel langzaam aan durf ik het een beetje, komt het wat los, dromen over de komst van de beeb. Nog heel ver ver weg, mei 2011, da's nog zo ver weg.... Maar tegelijkertijd bekruipt me gelijk een gevoel van; uh, d'r moet toch nog echt wel heul veul aan voorbereiding plaats vinden. Welke van onze twee slaapkamers zal nou eens als kinderkamer dienen. Voor of achter, voor of achter, achter, nee toch voor....Hoor je wat ik zeg, kinder-kamer. Een kinderkamer? Een kinderkamer?? Een kinderkamer in huis! Een kinderkamer! Da's gek!!
Stuiter stuiter stuiter... Een kinderkamer in ONS huis! Nahjaaaaaaaaa zeg!
Welke kleuren, wel of niet van tevoren willen weten wat het wordt. Pee opende zijn ogen in bed en opperde een naam..


Pee: Pietje *
Lot: neh, geen Pietje
Pee: waarom niet? Pie-tje, (hij zei het zo sensueel mogelijk)
Lot; gewoon, het is een koude naam!
Pee: Hoe kan een naam nou koud zijn?
Lot: Nou, gewoon, ik heb er geen gevoel bij..
Pee: Noem jij dan eens wat..
Lot: Een naam? Een naam?? Ja, dat weet ik toch nog niet joh! Snel knoopte ze een gesprek aan met de hond.

* Fictieve naam
Tegenwoordig heb ik alle tijd om na te denken, te prutsen en te discussiëren. Het filmproject was tot een goed einde gekomen. Een jaar lang knoert hard werken aan een filmproject. 16 filmpjes. Het was wel zwoegen maar het resultaat mocht er zijn en tijdens de dvd-presentatie waren de reacties overweldigend. En hartverwarmend. Het voelde dan ook als een echte afronding.
En zo is er dus ook tijd vrij gekomen voor mijn passie, handwerken. Morgen is het weer tijd voor naailes. Wat zou ik nou eens gaan maken voor de baby. Wat was nou leuk om te maken... Bij Meisjesmama spotte ik een fantiestas jasje. Een goede optie! We speuren nog even door....

maandag 1 november 2010

Buggy

Nee, wees gerust.
We zijn nog niet kinderwagens aan het uizoeken. Nee, dit blogje gaat over de buggy van mijn kindjes op de groep.
Elke dag wordt er fanatiek mee over de groep gewandeld. Poppen worden er met de nodige kracht ingeduwd en weer uitgetrokken. En de wat kleinere kindjes besluiten er soms zelf in te gaan zitten.
Had ik ook gedaan met zo'n mini-achterwerkje.
Dit alles had natuurlijk wel zijn sporen nagelaten op den buggy. Het zag er zo langzamerhand wat armetierig uit. Dus ik besloot zowel het afgerachte zittinkje als het het geraamte mee te nemen in de fietstas. In het kader van; zuinig met spullen om gaan en toch ook het milieu in het vizier; ging ik aan de slag met een nieuwe zitting van een andere stof zodat de kindjes weer naar hartenlust verder kunnen wandelen naar hun denkbeeldige winkel met de poppen Luuk en Eva zoals ze steevast genoemd worden.. Ik heb een beetje geïmproviseerd maar het lijkt toch wel aardig.

En nu, *gaap* is het echt tijd om de naaimasjien in de kast te zetten en mijn bedje op te zoeken..