maandag 30 april 2012

92: rommelmarkt

We bedachten dat we genoeg troep hadden voor de rommelmarkt. Ik zorgde voor oppas, de avond voor DE dag gooiden we het hele plan zonder blikken of blozen om en op het laatste moment raapte ik alles bij elkaar. Er waren tijden dat ik dit niet kon en er enorm zenuwachtig van werd. Maar nu niet. Het kon me niets interesseren. We deden het immers voor ons plezier..
Menig persoon kocht iets bij ons. Geen grote bedragen, wel plezier voor tien. En vele bekenden.
Met een paar vriendinnen zaten we onder de reusachtige boom op het pleintje. Met voor ons alles keurig uitgestald. Ik nam nog een prachtige lamp mee naar huis en twee toffe shirtjes voor kabouter. En dat was het. Heer-lijk ..




zaterdag 28 april 2012

91 Poes





Ik gutste een poes. De slak was zoek, wou zeker niet vereeuwigd op stof.
De letters gaan morgen in de herkansing..

vrijdag 27 april 2012

90: op de heupen

Ik kreeg het op de heupen. Het plakplastic lag daar maar te liggen. En de lage salontafel vond ik niet leuk zo. Veel te donker. Ik kwam, zag en overwon. Trippelde naar boven, met de rollen onder de arm weer naar beneden. Pee stond niet afwijzend tegenover dit experiment en haalde de schroevendraaier erbij. Het onderstel werd losgeschroefd, we bespraken een aanpak. Pee hanteerde de schaar, we trokken het geheel recht, plakten, trokken het eraf, plakten weer, trokken nog een maal het eraf en hup, gladstrijken maar!
Ik werkte de boel af voordat Pee er kriegel van kon worden en schroefde de boel weer vast. Een half uurtje werk en onze salontafel was gepimpt..

donderdag 26 april 2012

dinsdag 24 april 2012

88: Poppie

Ik luisterde aandachtig naar haar inspiratie, haar energie. Plannen, dromen. Allemaal kwam het los na haar verblijf in het verre Afrika. Ik maakte het mee van "dichtbij", we belden, Skypten en ik zorgde voor het overhevelen van de centjes. Want pinnen doen ze daar niet zoveel.
En wat was ik trots.
En wat ben ik trots op dat wat nog gaat komen.
Daarom besloot ik haar vandaag te schilderen, naar aanleiding van een mooie foto.
Ik schilderde al zittend op de poef aan het salontafeltje. Terwijl Pee gluurde naar de voetbalwedstrijd. Ging ik op in de kleuren en het effect.
Gewoon een avondje schilderen. En ik was trots , ook wel een beetje op mezelf, dat ik het " gewoon" deed na een werkdag. Na een middag mensen te woord staan per telefoon, terwijl er in drie kiezen geboord was en de verdoving langzaam wegtrok. Dat was de extra uitdaging van deze dag:-)



maandag 23 april 2012

87: Gespreid bedje

Deze week heb ik voor het eerst een volledige werkweek,  ingezet als ingewerkte kracht. Als enige vrouw op een Ict-afdeling moet ik mijn mannetje staan. Directe communicatie, that's the spirit! ( af en toe ook wel een beetje eng maar we komen er wel).
Zo gaande weg merk ik dat het steeds  meer vanzelf gaat en besef ik me ineens dat ik door het systeem heen dans als nooit tevoren.  De mannen leggen mij geduldig zaken uit en mijn hersenen draaien overuren. Afgeleid met grappen door collega's ;overdreven een niet nader te noemen heren deodorant op te spuiten en vragen waarom dat effect nou weg blijft.  Bulderen natuurlijk.
En hoewel ik echt wel moe ben na zo'n dag, is het een nieuwe ervaring om energie over te hebben en ook weer te krijgen van dit werk. Het geeft een boost van energie. Wat wisselen van functie met je kan doen.
Het was tijd, en ik fietste vlug naar huis waar ik kabouter met zijn oma trof. Mijn mama. De geur van eten kwam me tegemoet. En het enige wat ik hoefde te doen, was mijn kindje te knuffelen en mijn moeder te overladen met mijn verslag van de dag. Ik zat er vol van. Babbelend aten we met z'n drieën van de quiche, gemaakt van groentes die op moesten. En aten we rijp fruit met slagroom toe. Perfect.
Morgen word ik een beetje extra op de proef gesteld. Krijg ik nieuwe uitdagingen, dus ik ben erg benieuwd. Beneden gaan de lampen nu uit, mijn nachtlampje aan, breiwerkje erbij en nog even ontspannen om vervolgens te snurken.
Op dag 87 krijgt het vestje langzaam weer een beetje meer vorm. De eerste 19 centimeter zijn gebreid en de armsgaten van het voorpand zijn nu in de maak. Het duurt even maar dan heb je ook wat.

zondag 22 april 2012

86: De afleidtuin

Ik koppelde de Walky-dog aan de fiets. Spike ging keurig naast me staan. Hij wist hoe laat het was.
Mijn bloemetjeslaarzen brachten de fiets in beweging en het hondje ging vol enthousiasme mee. De eerste paar bochten gaan altijd wat onstuimig om vervolgens keurig in draf mee te rennen.
Spike hebben we uit een verre van ideale situatie gehaald. Hij was ruim een jaar, op en top puber en wij waren zijn derde baasje. Hij woonde in een huis, nog kleiner dan de onze en huisvestte een samengesteld gezin. Niemand benaderde hem consequent, hij werd heel kort uitgelaten en had dan ook totaal geen idee waar zijn plaats was. Letterlijk en figuurlijk.
En toch namen we hem mee in onze Panda. Die malle zwarte onstuimige hond met zijn grote snor.
Hij was de opvolger van Ana, dat was echt mijn hondje, een echt meisje. Wel vreselijk eigenwijs, maar heel lief. Helaas woonde ze niet lang bij ons en stierf ze aan een onduidelijke ziekte. Ik was gebroken en wat was het kaal zonder hondje. Dus gingen we op zoek naar een andere hond.
Spike was een goedzak, dat zag ik meteen. Maar zijn lompheid baarde me wel wat zorgen. Het zou wel wennen zijn, elke opvolger van Ana. Maar deze helemaal.

 Spike had duidelijke leiding nodig. Want gaf je een vinger, dan nam hij je hand. Ik volgde een intensieve training met hem. Drie avonden in de week, 5 weken lang. Het bleek een werkpaard met als grote liefde, de bal en eten. We slaagden met vlag en wimpel.
Hij woont inmiddels zo'n 3,5 jaar bij ons. En mijn relatie met Spike bleek gecompliceerd. Een haat-liefde verhouding. Zo'n lieverd maar ook een hond die weinig rust in zijn gat heeft en heel stiekem probeert de show te stelen en de grenzen te verleggen! Uiteraard vormt dit ook de ultieme spiegel voor hoe consequent je bent.

Na de komst van kabouter merkte ik wel wat de gevolgen waren als je een kleintje hebt die niet lekker in zijn vel zit en een hond die dan even wat minder aandacht krijgt. Dat werkt niet en mijn schuldgevoel overlapte zo gaande weg de hele benedenverdieping. Bovendien werd hij wat nerveus als kabouter in de buurt kwam. En dus namen we maatregelen. Spike werd extra uitgelaten door het buurmeisje en de hond niet in de kamer als kabouter op de grond speelde. En dat ging goed. Maar eergisteren merkte ik een machtsstrijd op tussen de hond en de jongste kat Lizzy. Ze ging duidelijk een grens over en werd hardhandig gecorrigeerd. Het is goed te verklaren en ook een stukje natuur. Maar tolereren kan ik het natuurlijk niet. Die avond hield me dan ook bezig.

Al fietsend keek ik schuin achter me. De besnorde loebas galoppeerde naar me toe en wat een lol.
Bij de tuin maakte ik hem vast een het hekje en kauwde hij naast me op het gras terwijl ik een paadje maakte door de tuin. Ik zaaide de bietjes en trok her en der onkruidjes uit de grond.
Het ging weer regenen, nee hagelen zelfs! Ik toverde de paraplu tevoorschijn en ging gehurkt naast Spike zitten zodat hij ook droog zat.
Helemaal alleen op de tuin zaten we daar, Spike en ik, onder de paraplu. Ik werd plat geknuffeld door de hond en ik aaide hem over z'n kop. Lompe Harrie, wat geef je me soms een kopzorgen. Zo'n goedzak en inmiddels luistert hij zo goed! Maar op momenten als deze had ik graag gewild dat we in een groter huis woonden en dit soort conflicten wat minder voelbaar waren.

zaterdag 21 april 2012

84& 85 Bullie, het vervolg


Deze poging mislukte..
Bullie krijgt steeds meer vorm. Want dat is zijn naam. Bullie wordt onderdeel van een logo. Maar daar hoort niet alleen een afbeelding bij, ook tekst.
Ik testte hoe het eruit zou zien als ik die ook zou stempelen. Kabouter deed zijn eerste slaaprondje en ik ik zat samen met Pee aan tafel. Hij verslond de krant die we om onduidelijke redenen maar blijven krijgen, maar hee, je hoort ons niet klagen. En ik zat in mijn ochtendkloffie klaar met mijn gutsjes.
Dit kwam aardig in de buurt. Nu digitaal verder bewerken..
Af en toe deed ik even ochtendgymnastiek-bewegingen met mijn nek want zo voorover gebogen vol inspanning, fijne lijnen wegsnijden is nog best een uitdaging. Ik had te lastige letters uitgekozen. En bij poging drie, de letters geïnspireerd op kinderhandschrift, kwam ik dichtbij wat ik voor ogen had.
Beiden worden morgen ingescand en verder bewerkt.

donderdag 19 april 2012

83: Bullie, the making of...

De inkt werd gekocht, en Bullie werd zichtbaar.
:-)




woensdag 18 april 2012

81& 82

Er moest een koppoter ontstaan voor in een logo. We zaten aan het kleine salontafeltje en bespraken onze plannen, dromen, drempels. Zoals elke keer. Alsof we nooit anders gedaan hebben. Ik tekende onderwijl. Zij gutste ondertussen als een bezetene door.
Kopjes thee..
Een koekje..
En het werd later en later. En pas laat, merkte ik dat het motortje weer wat langer kon draaien. En hoe fijn dat was.
Ze zwaaide me uit en ik fietste op mijn fietsje naar huis, vijf minuten verderop. Zo fijn, zo dichtbij, mijn dinnetje.
Alsof we nooit anders hebben gedaan.

Vandaag koos ik het mannetje van links bovenin en zette hem over in een stempel. Alleen kent het verhaal een bruut einde. Want mijn laatste inktkussn had ik weggegeven. En de andere bleek zoek.
Kon ik potver de potver niet eens het resultaat bekijken. Het was al bedtijd en eerst nog verf wat verdunnen en de boel insmeren met een spons zou wat te omslachtig worden...Dan maar eventjes wachten. Ik had in ieder geval lekker aan mijn tafeltje gewerkt.

maandag 16 april 2012

80: Voor het eerst.

Voor het eerst gaat kabouter naar mevrouw gastouder. Een keer in de week gaat hij bij haar en de andere kaboutertjes spelen. Voor het eerst echt, echt-echt. Nooit heb ik in de ochtend hoeven rennen en vliegen. Die paar keer dat er op kabouter gepast werd, ging het om middagen. En dan bracht Pee hem weg.
Dus smeerde ik mijn boterhammen alvast, pakte ik de tas, schreef ik de dingen op die ik niet moest vergeten en ik schreef zijn boekje, met als toevoeging dat ik wel 's ochtends en s' middags even zou bellen om te vragen hoe het ging. Ja, het is zo, ik ben er echt een, zo' n  moeder-moeder op zo'n echte-echte dag. En misschien daarna ook nog wel.
Pee en ik zorgen zelf grotendeels voor kabouter. Af en toe is er een gat, dat werk en zorg net niet helemaal aansluit. En was er een oplossing nodig. Hij is nu iets minder kwetsbaar en wetende dat hij niet verzuipt in een grote groep kinderen op een dagverblijf. Maar lekker in een huiselijke omgeving met meer rust zal vertoeven die dag, is het voor mij ook makkelijker. Ik zeg niet makkelijk, makkelijker.. :-)
Nadat ik de buurvrouw voorzag van mijn voorraad woonbladen die ik toch niet meer in keek en nog wat ditjes en datjes die anders richting de kringloop zouden gaan, en een nieuwe eigenaresse voor de broeken vond die niemand paste, besteeg ik tevreden en met een gezonde spanning voor morgen, de trap naar boven. Nog heel eventjes breien en dan...slapen. Op naar morgen..

zaterdag 14 april 2012

78: Ruilen

Er bleek animo te zijn voor een kledingruil-tut-avond onder mijn vriendinnen. Dankzij Facebook kon ik het met het grootste gemak de wereld in slingeren en toen zaten we daar met z'n zevenen.
Pee verschanste zich boven voor de televisie, want de voetbalploeg van onze stad zou misschien kampioen worden van de bla bla bla.. U snapt het.  ( Tussen de vrouwen zitten was natuurlijk niet een optie). En ik had de woonkamer tot mijn beschikking, klaargemaakt voor het vrouwengeweld.
Een voor een druppelden ze binnen, de thee werd geschonken, er werd van de koekjes, cakejes etc. gesnoept die iedereen had meegebracht. En sta-pels maar dan ook werkelijk sta-pels kleding werden tevoorschijn getoverd. Want vaak, als je echt kritisch kijkt in je kledingkast, is er toch altijd wel een gedeelte wat net niet meer lekker zit of waar je simpelweg op uitgekeken bent.
De " ohhhhh waarom doe je dit weg???" en " maar dat is toch ZONde" waren niet van de lucht.
De gezichten draaiden zich vragend naar mij toe; " hoe gaan we dit doen, had je een plan?".  Ik had niet echt een plan, dat zou vanzelf wel goed komen, maar de optie, alles op een stapel gooien klonk mij wel goed in de oren. Ik had enkel een toevoeging: " zorg niet alleen voor jezelf, maar zorg vooral voor elkaar.
En het ging los.
Kledingstukken werden bekeken, geanalyseerd, over en weer gegooid. Er werd gepast, en nog eens gepast. Als er een drempel was, werd deze vakkundig verwijderd door wat coaching. Er waren go's en no go's, gloeiende wangen, wijn en gegeit. Sommigen kende elkaar, sommigen niet. En was dit de gelegenheid bij uitstek om daar eens verandering aan te brengen.
Het was een fijne avond en iedereen ging met een "nieuwe"  tas met kleding, aangevuld met nagellak, accessoires of een speelgoed aap die uit zichzelf over de grond kon rollen, al eng lachend, naar huis. Blij als een kind en voor herhaling vatbaar.
Hiermee wilde ik bereiken dat je zo samen elkaar weer van nieuwe kleding kunt voorzien,  het is duurzaam, gezellig, ongedwongen en het kost niets omdat ieder zijn eigen versnapering/drinken meenam. In de nazomer volgt een nieuwe avond!

donderdag 12 april 2012

77: In de wolken

Er gebeuren een boel mooie dingen. Na een paar pittige maanden waarbij ik een flinke stap terug moest zetten, gaat het ondanks het gesnotter en gekwakkel wel bergopwaarts. Sinds dit project creëer ik een stuk meer, probeer meer uit, want ook al loop ik structureel achter. Die 77 keer dat ik wel iets uitgeprobeerd of gemaakt heb, heb ik toch mooi in de pocket! Op werk gebied hebben grote veranderingen plaats gevonden, niet zonder risico. Maar soms moet je wat om het over een andere boeg te gooien.
Ik doe nu veel meer dingen die dicht bij me staan en er is meer plaats voor rust. Het moederschap heeft daar behoorlijk zijn steentje aan bijgedragen en daar ben ik zo dankbaar voor. Af en toe vind ik het ook doodeng,  maar dan is het even een kwestie van diep, diep, ademhalen en dan ebt het weer weg.

Iets wat ik graag doe is vormgeven. Een keer in de zoveel tijd komt er een klusje voorbij, ik maak niet enorm reclame, het komt op meestal via via, op mijn pad. En deze keer vroeg een vriendin, waarvan ik een tijd terug ook de voorkant van haar afstudeerscriptie heb gemaakt, of ik nu een uitnodiging voor een zeer belangrijke gelegenheid wou ontwerpen. Ik zei volmondig ja. En binnen een paar dagen was de kaart daar. Van briefing tot eindoplevering en de juiste snaar was geraakt. Dat is echt de kick, goed luisteren naar iemand, de sfeer zoeken die daarbij past en dat omzetten in beeld.
Het ligt nu al bij de drukker en dan staat er weer een kaart op mijn naam. En vormde meer dan dag 77.

woensdag 11 april 2012

76: Worteluh!

Ik fietste langs de dreigende wolken, de waterhoentjes in het water, de warme mestgeur bij de boerderij. Ik fietste. Ik fietste langs de eenzaam wandelende mevrouw in het bruin, ik sloeg af, en nog eens en daar zag ik mijn tuintje liggen. De fiets kreeg een plekje tegen de boom en ik liep de drie trapjes af, opende het houten hek en daar stond ik. Verplicht, door de bijholte ontsteking die maar blijft hangen, kon ik er niet naartoe. Een hele middag heb ik geslapen want zo'n stom snothoofd maakt moe. Maar nu, was de pijn even weg en greep ik mijn kans.
De vogels vloten oorverdovend. De kraaien kraaiden als een dolle, een roodborstje vloog met golvende bewegingen voorbij en ik rook eindelijk weer wat. U moet weten, voor iemand die een sterk ontwikkelde neus heeft, altijd als eerste de poepbroeken signaleerde, is vier weken niet kunnen ruiken een drama op kleine schaal. Het voordeel is dat je daarna dubbel en dwars ervan geniet. Pee kijkt niet meer verbaasd op van een uitroep als: " oh, wat ruikt de was!"  of " oh, Sepp heeft gepoept, ik ruik het!" ( met een blij gezicht).
Kervel valt onder de schermbloemenfamilie

Nadat Pee voor mij mijn tuinschema van vorig jaar raadpleegde, om erachter te komen in welke rij de wortelen dit jaar moesten komen, begon ik met onkruid her en der wegscheppen, een beetje schoffelen..Vorige keer al, signaleerde ik een boel nieuwe plantjes van hetzelfde soort. Bij navraag bleek het te gaan om de digitalis, beter bekend als vingerhoedskruid, en oehh een heksenkruid in de tuin!! Je leert nog eens wat zo..Ik vind ze prachtig, maar in een tuin waarin kabouter toch ook regelmatig moet vertoeven, net als de hond, leek het me niet een goed plan om deze te laten staan. Ze zijn namelijk zo giftig als ik weet niet wat.
En dus zette ik alle zes in een bak met het thuis geschreven briefje in een boterhamzakje aan een stok in de grond erbij geduwd, in een poging tot ruilen. We zullen zien of ik een plante terug krijg, De buurvrouw riep al dat ze wel Kervel voor me had. Haha, het concept doet nu al zijn werk!
Vervolgens maakte ik een vierkante meter gereed om in te zaaien. Ik had nog een restje wortelen in mijn tas.  Och wat fijn.
In en in gelukkig fietste ik weer terug naar huis waar ik kabouter en Pee samen aan het tafeltje bij het raam zag zitten. Kabouter helemaal verkneukeld toen ik in het vizier kwam. Ik voedde mijn kleintje en legde hem in bed. Waarna ik de groentequiche met wortel, prei, ui en knoflook vervaardigd door Pee opat met als toetje en lekkere cappuccino.


Fijn..

dinsdag 10 april 2012

75: Slak deel twee





Wij gutsten de ochtend erna druk verder. Ik vond de uitdaging in het vervaardigen van de naam erbij. Onder de noemer monnikenwerk en om de techniek te verbeteren.  Het is af en toe even aftasten maar uiteindelijk was het resultaat er wel naar. En dat is dan wel heel erg gaaf. Wordt vervolgd..

zondag 8 april 2012

74 :Sam snurkt

73: Slak


We zaten aan de eettafel. Ik gebogen over mijn stempel, zij achter de laptop.
We waren weer in het hoge noorden, kabouter, het hondje en ik. Heerlijk aankeutelen bij mijn moeder en stiefvader. In het Hans en grietje huisje op het platteland, waar binnenshuis ook de poezenbeesten wonen en de grote witte hapsnavels. Wat een feest.. . We praten over van alles en nog wat, werken aan onze eigen projecten, eten, veel eten (wel gezond) en kabouter scharrelt om ons heen. Niets moet, alles kan. Maar graag op de vierkante meter. Want daar houden we van.
Na een tijdje gebladerd te hebben in een boek over dieren, besloot ik de slak te tekenen en er een stempel ervan te maken.
Heerlijk.




dinsdag 3 april 2012

71: Brood! Daar zit wat in!



Het brood was op. Een mooie gelegenheid om weer zelf een broodje te bakken. Maar ja, ik startte natuurlijk veel te laat. Pee moest naar school en kabouter moest eerder eten dan dat het broodje klaar zou zijn. Des al niet te min maakte ik hem toch en fietste ik tussendoor even vlug richting de supermarkt voor een kant en klaar bammetje.
Op het wereld wijde web vond ik hier een fantastische link voor een focaccia.  Ik had al tij-den het plan om deze eens zelf te bakken. En vandaag was de dag dat het ervan moest komen.

Ik volgde de instructies op en het moest gezegd; dat begon er toch wel heel erg lekker uit te zien, maar de ervaring leert, dat zegt zeker niet alles.. Ook kookte ik wat eieren en bloemkool en fabriceerden samen, toen Pee weer thuis was een lekkere curry voor erbij. Ik toonde de Focaccia die al een tijdje klaar stond, aan Pee. Zijn ogen stonden hoopvol en het uur daarna hoorde ik al kauwend de ene na de andere uitroep vol lof. " Ohhh, je legt de lat nu wel hoog Lot" , ( dat moest ik nu juist eens wat minder doen), " och hij is echt lekker" etc. etc. U snapt. Ik liep naast mijn schoenen. En dat allemaal dankzij de heldere uitleg van Jeroen Zwiers, vakdocent koken van het ROC Amsterda en een staaltje engelengeduld en gehoorzaamheid van mijn kant. Dit recept gaat over tot de orde van Lotje en zal nog vaak gemaakt worden, in welke vorm gegoten dan ook.

zondag 1 april 2012

70: Smoothie recept nummer 2

Deze keer ging ik zelf even los en kwam ik per ongeluk op een perfect smakende groene Smoothie.
Let wel; over hoe het eruit ziet hebben we het niet. Ik heb het het puur over de smaak.





Men neme:

Een ruimte hand gewassen spinaziebladeren
Een banaan
Drie stengels bleekselderij
Een mandarijntje
Een peer die net te hard is om lekker te eten.
Een glas aangelengde diksap ( flink frisdrankglas, 1 cm diksap plus water)

Mjammjammjam. Wat was dat lekker!





Bron foto

68& 69; Scheel






Ik keek werkelijk scheel van de pijn. Lam ervan. De pijn in de holtes was amper meer te dragen en ik besloot dat het klaar was. Want alle informatie op het wereldwijde web vertelde mij dat ik moest uitzieken maar dit schoot niet op. Soms is snot ook gewoon snot en wil het niet weg. En dit trok ik niet. " ome dokter, het maakt me niet uit wat potverdeurie, maar dit moet ophouden" . En zo kreeg ik een pijstillingsvoorstel en wat hielp het hee. Net even anders dan wat ik al had. En andere neusspray. Wat fleurde ik op. He, he...Na een week bij vlagen kromliggen van de pijn tot alleen maar was dit een verademing. Dit had ik echt even nodig.

Mijn blogje schoot er natuurlijk wat bij in. Tussen de narigheid door wist ik een tweede bloemetje te produceren. Hij is al wat minder " mank" dan de eerste versie. Dus dat wordt nog wel eens wat! En het vestje is ook alweer een stukje verder. Katoen is toch ook wel heel fijn om mee te breien. En wat zal het 't dametje in kwestie goed staan..