vrijdag 24 juni 2011

Cadeautje













Er lag een cadeautje op ons te wachten, nog voor kabouter. En we waren al zo verwend!
Nu wist ik dat zij er wat van kon, breien. Di mama van een van mijn beste vrienden. En stiekem, heeeeeel stiekem, hoopte ik dat er iets van dien aard in zat.
Het was een licht, zacht pakje. En vol verwachting opende ik het. Eenmaal van het pakpapier ontdaan kwamen de kleuren me tegemoet. Het barstte ervan, van de patronen, kleurtjes en prachtige knoopjes. Met liefde en aandacht gemaakt en ik kon mijn waterige oogjes maar moeilijk bedwingen. Want ooh, wat vind ik dit soort dingen prachtig.
Een echt vest voor kabouter, wat een poepie. En wat lief!
Dat moest natuurlijk even geshowd worden. Het is dat kabouter tijdens het maken van de foto uiteraard weer lag te snurken. Ander mocht hij hem gelijk even aan.
Dank je wel!

woensdag 22 juni 2011

Samen


Het stond al een tijdje op het lijstje met actiepunten; officieel maken dat we niet alleen Pee en Lot waren maar ook wij. Dat we aan elkaar gekoppeld werden om de boel goed te regelen, zeker nu het kaboutermannetje zich bij ons had gevoegd. En daarom hadden we tijdens mijn zwangerschap een afspraak gemaakt bij het stadshuis voor een geregistreerd partnerschap. Pee had een mooie blouse aan en ik mijn nieuwe zelfgemaakte wikkelrok en een roos in mijn haar.
Het was kort maar krachtig, Haa en Es als getuigen en ons drieën. Meer niet.
Maar ondanks de zakelijke aanleiding vonden we het wel een bijzonder moment, ja-zeggen, handtekeningen plaatsen. Je bindt je aan elkaar. En zo mooi, nu we met z'n drieen waren. Wie weet of we ooit nog eens gingen trouwen. Misschien ook niet. Maar dit was al heel fijn.
Na die tijd gingen we erop uit. Of we wel eens in Maastricht geweest waren? Pee moest bekennen van niet. En zo stonden we twee en een half uur later in het Zuiden. Mallie wallies! Ook wel een beetje spannend. Zeker na de pauze van sociale activiteiten die we hadden ingelast. Maar het was knoert gezellig en kabouter snurkte een gat in de dag.Ik genoot van het heuvelachtige landschap en mijn eerste wijntje. Want daar moest wel op getoast worden. Ik had een echt vakantiegevoel voor een dag. Een mini honeymoon :-)

Proost!

dinsdag 14 juni 2011

Kaboutervest




Weet u nog? Dat vest? Dat groene dat ik toendertijd voor de inpandige kabouter in elkaar wist te frunniken? Nou, die kwam ik in de kast tegen en ik dacht: "verhip, die moet hij nu wel
aankunnen!
Wij gingen op pad, dus dat kwam mooi uit. Kabouter deed zijn naam eer aan in deze outfit. Koekt:


En Pee zou Pee niet zijn als hij niet met een roze speen kwam aanzetten. Fuchsiaroze is hartstikkene kewl voor kabouters, ja!


Uiteraard rijst de vraag na het bekijken van de kilo's en kilo's aan foto's van deze nog niet zo lang op de aarde wandelende knakker; op wie lijkt hij nou? Ik moest dan toch eindelijk toegeven. Ik heb een kloon van Pee op de wereld gezet:


vrijdag 3 juni 2011

Ditties en datties


Kabouter is er eentje van het kijken, het staren, het gluren, het loeren, observeren, het dwars door je heen kijken. En moeite ervoor doen is ook duidelijk aan de orde. "Aan het einde van de eerste maand kan uw kindje zijn hoofd optillen". Kabouter wil dat best doen, wou dat ook best al doen met amper een week. Wat zich nu tot nek-verrek-proporties heeft ontwikkelt. Pee en ik stelden dat we onze conditie maar vlot op peil moesten krijgen want zodra dit exemplaar zou kunnen lopen, dan was het er eentje om achter aan te rennen. Ik voel het aan mijn water.

Verder werd vandaag de schutting vervangen door de buurman. Dit lag al bijna anderhalf jaar in de planning en nu ging het er dan eindelijk van komen. Ik kon mijn geluk natuurlijk niet op en zag met liefde hoe de oude in-en-in-verrotte schutting als een kaartenhuis in elkaar viel nadat de klimop was weggeknipt. Toch een gek idee dat mensen voor zo'n verwoestende, woekerende, aan onkruid doen denkende klimplant, dik geld betalen in een tuinwinkel. Vaak niet wetende wat ze te wachten staat als hij niet op de juiste plek groeit. Want de klimop was inmiddels letterlijk het enige wat de schutting nog overeind hield, moet je nagaan. Ik was in ieder geval erg verguld met het resultaat.zo kwam de rest van de tuin NOG beter uit. Op de derde foto hielp kabouter overigens even mee in de keuken. Na even jengelen, maar ik toch echt even een potje moest koken, plaatste ik hem in de maxi cosi op het aanrecht. Kon ik mooi op het krukje naast hem neerdalen en de piepers schill'n :-)