woensdag 28 maart 2012

67: Bloemetjes haken

De omstandigheden waren niet optimaal. Ik loerde mee met de tutorial maar kon op de telefoon niet een stukje terug als de uitleg wat té vlot ging. En dus haakte ik op hoop van zegen. Zoals je ziet werd het een uhm.. bijzonder bloempje!!
Morgen poging twee bij de computer. Maar meer kon ik er niet van bakken. De holtes zijn nog steeds ontstoken, meer dan óóit ben ik me bewust van mijn wangen en oogkassen. Ook nuttig..

maandag 26 maart 2012

66 Kop vol snot

Ook al ruik ik werkelijk de dampo die ik s'avonds op mijn borstkas smeer zelf niet, of de mammoetpoepluier van kabouter..ik moest toch echt eventjes naar de tuin. Ik voelde me aardig goed ondanks de zware verkoudheid. Soms ook niet, het gaat met vlagen. Soms zit de snot er gewoon. Is je hele voorhoofd en neus en oren er voor je gevoel mee gevuld. Want ik zweer het je, ik ben nu gewoon tijdelijk ook doof. En soms komt er een migraine-aanval tussendoor waardoor ik per direct moet stoppen waarmee ik bezig ben, luikjes dicht, stomen etc.
Maar als dat niet het geval is, kan ik prima even meditatief schoffelen en onkruidjes plukken.
Ik duwde een blad tegen mijn neus en snoof hartstochtelijk, of als een bezetene, het is maar hoe je het ziet. Ik denk dat als iemand me zo zag, wellicht dacht dat ik niet helemaal honderd was. Waarom ik dat deed? Ik deed toch een poging om te kijken of misschien dan door de geur achter de naam van het plantje kon komen. Maar ik rook er niets van.
Na een uurtje stapte ik weer op mijn fietsje, de tuin weer een beetje meer klaar voor de start op dag zesenzestig.

zondag 25 maart 2012

64&65 Zonnehoed

Het werd zonnig en tijd voor zonnebrand en zonnehoeden. Kabouter zijn hoofd bleek gegroeid, de hoedjes pasten niet meer en dit vormde een mooie aanleiding om achter de naaimasjien te kruipen. Mijn bewaar-zucht bleek ook voor de verandering een positief effect te hebben. Zo lag daar nog een ernstige Hawai-blouse te liggen van Pee van vroegahh. Gelukkig voor mij is hij tegenwoordig per ongeluk smaller en pastte de blouse daardoor niet meer. He jammer... Ik had hem dus nog ergens bewaard en nu duikelde ik hem op uit de bijna-onbegaanbare kelder en hop, de schaar ging er in.
Ik had voor die tijd een poepie simpel patroon van ByMiekk gevonden op het wereldwijde web, de omkeerbare hoed. En daarvoor gebruikte ik als tweede stof voor de binnenkant, een kussensloop met retroprint, ooit voor 69 cent gekocht bij de Wibra.
Voor een eerste keer, geheel niet onaardig. En ik voegde er zelf nog koortjes aan toe. Want je weet hoe het gaat met bijna eenjarigen en hoedjes...Die blijven uit zichzelf niet lang zitten.

Het proces in beeld..


vrijdag 23 maart 2012

63 Venkelsoep

Foto geript
Ik maakte een soepje met een nieuw ingrediënt: venkel! Die kwam uit de groentetas van vorige week en moest nodig opgemaakt worden aangezien ik hem te lang buiten de koelkast had gelaten. Een experiment maar tjonge jonge, wat was het lekker. Kabouter had al eerder gegeten maar die zag die lepel mijn mond in gaan en vond het er ook wel smakelijk uit zien. En zo slurpten we samen van het soepje met voor mij nog een lekker gekookt eitje erbij. Het recept: 1 venkel. schoongemaakt en kleingesneden 1 aardappel, geschild en in stukjes 1 teentje knoflook, fijn gesneden Bosje peterselie, fijn gesneden 375 ml groentebouillon twee eetlepels room Laos Oregano Peper 1 eetl olijfolie Bereidingswijze: 1 Olie verwarmen & bak de venkel, aardappel, knoflook en peterselie even. 2 Schenk er de bouillon erin en laat het zo'n twintig minuten pruttelen tot het gaar is. 3 Doe het in de keukenmachine en maak het fijn. 4 Roer de room erdoor, verwarm de soep nog even en opeten maar!!

donderdag 22 maart 2012

62: Zaaien

Ik ging er even voor zitten, kabouter in zijn jas gehesen en ernaast in de kinderstoel gezet. Het was bijna etenstijd en dit vormde een mooie afleider...Ondertussen stond Pee vijf meter verderop in de keuken te kokkerellen en liet ons alvast voorproeven. " Hummmoeh", was kabouter zijn commentaar, en dat is altijd goed. Zeker als hij enigsinds verbaasd kijkt. Ik keek ondertussen of we al wat konden voorzaaien. Maar dat was nog niet veel, ik piekte wat te vroeg.. En tot mijn grote schrik raakte de voorraad zaadjes van een en ander wat op. Tijd voor een aantal nieuwe aankopen om weer vooruit te kunnen. Dit keer kan ik beetje bij beetje investeren in biologische zaadjes. Weer wat leuks om naartoe te werken. En ik hoop via via of op Marktplaats nog goedkoop aan een tweede / gratis box te komen om op de volkstuin te zetten zodat kabouter mooi mee kan en niet de hele tuin inclusief grond en takjes, opeet. Let the tuinseizoen begin!

woensdag 21 maart 2012

61: Hij had gelijk..

Overnieuw beginnen met een pen kleiner was veel mooier!

dinsdag 20 maart 2012

60! Mooi

Soms kan het zo simpel zijn...

zondag 18 maart 2012

59 : Afleider

Niet de beste dag vandaag. Die arme kabouter kreeg een derde kies door en ondertussen was de weerstand dusdanig laag dat er ook weer een zware verkoudheid met heftige hoestbuien, betraande ogen en ellenlange snottebellen bij kwamen kijken. Het zieltje valt op deze manier van het ene in het andere. En dat is wel een beetje vervelend. En dan druk ik het nog zacht uit. Ik besloot voor afleiding te zorgen en ging in de keuken zelfgemaakte bolletjes bakken net als blogster meisjesmama-en mama van Astor inmiddels.En dat was samen met de cappuchino toch wel een glimlach waard. Mmmm.. Echter, nadat de kabouter besloot met een beweging mijn hele breiwerk aan gort te trekken. Besloot ik het geheel met onverstaanbaar gemompel volledig uit te halen om daarna mijn chagrijn weg te lopen. Les 17 van Start to run werd voltooid. Een nieuw persoonlijk record gevestigd.. Jeej! Inmiddels is er een nieuw breiwerk opgezet en sluit ik bijtijds mijn oogjes. Weltrusten!

zaterdag 17 maart 2012

58: Werkhanden

Foto geript
Het volkstuinencomplex stond in het teken van onderhoud. Elk jaar, aan het begin van het tuinseizoen wordt iedereen gevraagd om samen het complex te onderhouden. Heggen worden geknipt, tuinafval wordt afgevoerd, braak liggend terrein wordt bijgewerkt.
Ik ging dit jaar ook. Ik sloot iets later aan en het rottigste klusje had uiteraard nog wat mankracht nodig.. Aarde losschudden met de greep. Daar kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen!
Een uur laten was alles los, inclusief de huid op mijn tere handjes. Ik kan hard werken maar dit en zonder handschoenen, ja..dat deed een beetje auw. * maakt notitie; volgend jaar, heggenschaar meebrengen*, Gelukkig hadden we zo samen flink wat werk verzet en daar ging het om.
Het laatste kwartiertje spitte ik nog wat om in mijn eigen tuin en toen was het tijd voor de lunch en de jaarvergadering. Ja, na zo'n dagje voelde ik mijn lijf gelukkig wel.. Samen met het poezenbeest kroop ik op tijd onder de wol.

57:Kussens

Zie haar daar zitten, troella..Lara de poes. Ze is tegenwoordig de oudste van de twee poezebeesten en daar hoort brommen bij. Brommen naar Thin Lizzy, bijna kitten-af. Niet dat lizzy zich daar ook maar iets van aan trekt. Met grote regelmaat wordt er geruzied om een fijn plekje om op te knorren. Bij voorkeur de fleece deken.
"Deze plek is ideaal voor mij", moet ze gedacht hebben. En ze zette zichzelf en haar grote derriere op de toren van kussentjes.
Het waren de kussentjes van de buurvrouw. Ooit toegeschoven gekregen maar inmiddels niet meer in gebruik. En nu kon de buurvrouw ze zelf weer gebruiken. Er waren toentertijd al wat naadjes gesprongen. En er mistte een stukje klitteband. Dus ik besloot ze te restaureren. Ik nam plaats op de poef, mijn neus bijna tegen de ramen van de tuindeuren, recht in het straaltje zon. En in mijn handen, naald en draad. Het kussen op schoot.
Ik geloof niet dat je het kneuteriger kon hebben..

woensdag 14 maart 2012

56: Proeflapje en weinig woorden

Ik kan u zeggen, weinig saaiers dan een proeflapje. Maar ik wou wel graag een vest dat in proportie was. Al breiende kon ik stellen dat ik echt wel een grotere pen erbij moet zoeken. Maar het korte stuk dat ik produceerde, werd niet meer echt langer. Mijn hoofd was bij de papa's en mama's, de broertjes en zusjes, overige familieleden en vrienden van de omgekomen kindjes in Zwitserland. Ik kon het niet loslaten, het kwam keihard binnen en voor nu maken de woorden plaats voor een gepaste stilte. Een kaarsje brandt ook hier.

55: De ruil

Zij knipte altijd mijn haar voor het dreadtijdperk. En het was de hoogste tijd, sinds de dreads eruit waren gekamd *AUW*, om het weer eens te knippen. Ik stelde een ruil voor met Dinnetje. Zij zou Pee en mij knippen en ik zou iets breien voor haar. " Deal!"  Zei ze.

Er ging een flink stuk aan omdat het uitgekamde gedeelte ondanks alle maskers die het TinaTurner-effect deden verminderen, toch beschadigd bleef. Het haar werd geanalyseerd, ook ik kampte met de bekende haaruitval na de zwangerschap(" nee hoor, geen last van gehad"  >>" ja wel hoor, kijk maar naar die korte plukjes.." ) en al " ohh, nou ja en het is echt anders geworden, het is niet meer zo stijl! werd er geknipt. We kwamen tijd te kort Dinnetje en ik. De vriendschap stamt sinds mijn achttiende en zeker toen we allebei moeder werden kwamen we nog dichter bij elkaar en bleken we veel meer op elkaar te lijken dan we ooit gedacht hadden.

Moet kabouter ook?  Uhmm, *slik*. Ja eigenlijk wel. Ik had " nee" kunnen zeggen, maar kabouter heeft een bos haar waar je u tegen zegt. En dan kon ik wel wachten tot de magische leeftijd van een jaar. Maar.. het werd wel een beetje een... wilde bos.
Kabouter ging bij mij op schoot en vond het prima. De schaar was natuurlijk heeeeeeel interessant. Maar geen drama's. Ook niet verwacht bij hem.  Gelukkig had ik net voor het vegen de ingeving om nog een plukje te pakken en in een envelop te stoppen.. En zo had ik ineens een grote kabouter. Een dreumes ( officieel nog baby maar kiek het jonk eens). potverjoppie ( met inmiddels weer een bolle toet). * WAUW*.

En zo ging ik neuzen in mijn brei-bladen naar een leuk patroon. Of zal ik haken......
Het wordt in iedergeval rood.

dinsdag 13 maart 2012

54:Het tuinseizoen barst weer los!


Och, mijn handen jeukten de ganse winter. Wat had ik er zin in. De vorst kon ik wel wegkijken. Dooi willen we, bomen en struiken met knoppen, aarde die je kunt omspitten, holadijee!
En zo stapte ik gistermiddag op de fiets, bloemenlaarsjes aan, op naar de volkstuin! Voor menigeen oogt het wat triest.. Ik heb meer dan eens jubelend naast een bezoeker van de tuin gestaan die er, in tegenstelling tot ikzelf, eerder mistroostig van werd. Maar ik zag het, de zachte, te bewerken grond, dacht na over mijn tuinplan al pratende. En hoorde de vogels steeds luider zingen.  De rauwe grond deed mijn tuinhartje bonzen.
Vorig jaar waren er andere zaken die de meeste aandacht vroegen. Gezinsuitbreiding. Nu, bijna een jaar verder, is er veel meer rust. Ik kan makkelijker even weg tussendoor. We hebben weer een stuk meer grip op alles.
En dus werd er als een dolle stier in om geschoffeld. De aarde vloog om mij heen. Spitten, losmaken met de drietand, harken de barken. Af en toe ging ik even zitten op het bankje om uit te puffen en een slokje water te nemen. Of om even met mijn ogen dicht naar de vogels te luisteren.
De eerder geplante struiken die als schutting vooraan, voor de kijker links, moesten gaan dienen, hadden de strenge vorst overleefd. Ik maakte kennis met de nieuwe tuinbuurvrouw, plantte de gekregen vlierbes op de ( inmiddels weggerotte) tuinafval-bult en na twee uur in de tuin werken, fietste ik naar volle tevredenheid langs het mooie laantje terug.

zondag 11 maart 2012

52& 53; De paden op, de lanen in..met slofjes en een groene smoothie.


Mijn dag begon met een goede bodem. Een groene wel te verstaan. Ja ja..een vriendin vertelde over de  " groene smoothies" die ze elke dag tot zich nam. Alleen de naam al deed mijn gezicht toch een beetje verzuren. Maar dat was niet echt ergens op gestoeld behalve een grote fantasie die groene derrie toonde met damp die eraf kwam. Bij de les blijven Lot!
Het sloot aan bij een gesprek over suikers en het effect ervan. Ik ben een echte suikerfan. En merk dat ik regelmatig echt mijn potje energie ver, ver, te zoeken is. Daarbij spelen allerlei factoren een rol en zo ook die suikersnaaisterheden die zorgen voor een after-suiker-dip. Potverjoppie, dat moet eens stoppen, had ik geen zin in vandaag. Ik  keek wat rond op deze getipte site. En ik raadpleegde mijn vriend Google voor een recept voor een groene smoothie. Was toch de tweede link van So Chicken( Ik lees met regelmaat artikelen op hun site). Gruwel, de ingrediënten van nummer twee had ik allemaal in huis, en er moest dus ook bleekselderij in. Dus daar gingen ze, hoppaah, banaan, vier rijpe kiwi's& bleekselderij en twee glazen water... Ik vond deze verhouding nog wat zacht van smaak dus deed ik er een lepel honing bij. Ik dacht, een logische vervanger voor suiker, maar neen. Dat bleek niet zo simpel. Gut, we kunnen niet alles hebben. De cappuccino kreeg geen schepje suiker en ik slurpte met redelijk genoegen van mijn Smoothie. Morgen maak ik een nieuw recept zodat er wat afgewisseld kan worden. Want er staat nog een restje in de koelkast!
Na kabouter zijn slaapje reden wij naar het bos om te wandelen met de hond. Heerlijk, wat een uitzicht en wat een prachtig weer! Ik voelde de eerste sproeten weer opkomen van het zonlicht. Kabouter testte ondertussen al hangend en met zijn benen zwaaiend, de aangepaste slofjes uit. Voor een habbekrats in de voordeelwinkel gekocht. Deze slofjes bleven in tegenstelling tot alle andere uitvoeringen wel zitten, alleen de veters waren wat glad en makkelijk los te halen. Ook kabouter was hierachter gekomen en vonden wij regelmatig dubbelgevouwen in de box om met zijn mond een en ander los te trekken. Logisch.... En dus werd gisteren naald en draad erbij gepakt om elastiek erbinnen in te bevestigen, de flappen om te slaan en vast te maken.
Het bleek voor het vervoer in de draagzak/doek, ideaal..

vrijdag 9 maart 2012

51:Op het puntje van mijn tong

Foto geript
Ik ben aan het brainstormen voor een pakkende naam, het ligt op het puntje van mijn tong. Nog heel eventjes en dan is het er. Dat frustreert wel een beetje, geduld!Ik maak hele waslijsten met namen, alles wordt genoteerd. Hoe achterlijk ook. In het brainstormproces mag alles. Ik tuur vanuit mijn stoel, mijmer op de fiets. Maar een ingeving afdwingen wil niet. Je hebt het ineens of niet. En zo vulde ik tussen de bedrijven door mijn tijd. Niet zo spannend, maar soms heb je dat.

dinsdag 6 maart 2012

49 & 50; Poef!



De poef kreeg ik van de buurvrouw en hij wordt regelmatig gebruikt. Is het niet door ondergetekende, dan wel door de katten en als hij de kans zou krijgen, de hond. Maar dat mag hij niet. Alleen...direct onder de hoes zit de vulling en er komt natuurlijk een moment dat kabouter ontdekt dat ook hier een rits in zit. Dus er moest een hoes komen. Al was het alleen maar om de boel af en toe in de was te kunnen stoppen zonder de vulling eruit te hoeven halen.De tafel werd uitgeschoven, de naaimachine neergezet en met de basisstof  liep met een gordijn, een tijdje terug in de kringloop veroverd, naar de inloopkast om een bijpassende stof erbij te zoeken.
Ik bleek nog een restje stof te hebben van het gepimpte boxkleed. Het bleek een goede combinatie, al zeg ik het zelf.  Vandaag kocht ik klittenband voor de sluiting en zette deze om het geheel af te maken er gelijk in.
*Ik ben trots*


zondag 4 maart 2012

48: Raapsteel rulez

Foto geript
De volgende knakker die ergens in verwerkt moest worden en wat ik eerder zou uitstellen totdat dit soort groente uit zichzelf uit de koelkast weg zou lopen, was... tja, ik moest even mijn lijstje erbij pakken en Googlen op plaatjes. Ik kende heel die raapsteel niet. Maar wonder boven wonder trof ik dit recept aan van Janneke Vreugdenhil, ze schrijft dagelijks in nrc.next over eten en op zaterdag in het NRC Handelsblad. Ik vertrouwde blind op Janneke. Die raapsteel, dat ging helemaal goed komen. Samen met de risotto die ik zelf ging maken. Na de instructies keurig gevolgd te hebben, steeg er een heerlijke geur uit de pan op.
Met knikkende knietjes bewoog ik mijn lepel richting de pan om een hap te proeven. Ik had er net iets minder vertrouwen in gekregen toen ik de raapsteel richting mijn prachtige pan met risotto bonjourde. Als je had gezegd dat ik het onkruid uit de volkstuin erin gemikt had, zou je het ook geloven. Maar die hap...dat smaakte naar meer! Pee verscheen ter plaatse en trok uit voorzorg al een vies gezicht maar bleek oprecht het heerlijk te vinden. Geslaagd dus. En kabouter kreeg zijn portie ook, vond het zelfs nodig om later die avond nog meer mee te snoepen. Na een hevig protest met bijbehorende pruillip en dramatisch hoofd in zijn nek gooiende beweging , aan mijn rok.
Wat jij wil jongen, eet maar raak voor een knaak. Hartstikkene gezond die raapsteel. Alweer!

47 Recept maken; Winterpostelein; you say what?

Foto geript
De groentetas was weer binnen. Mijn wenkbrouwen gaan tegenwoordig met regelmaat omhoog want de oldschool groentes zijn niet van de lucht. Deze keer kwamen er mooie sappige blaadjes met lang slungel-stelen uit de papieren zak. Hallo, wie ben jij? >> De naam is Winterpostelein, aangenaam kennis te maken. Kent u mij niet? Dat is dan wel weer een potje jammer te noemen. Ik ben altijd tegen vorst bestand en daardoor in het vroege voorjaar een belangrijke bron van vitamine C en mineralen als calcium, magnesium, en ijzer. In Amerika was ik voor  zowel de Indianen als de goudzoekers in Californië een graag geziene gast. Voor deze laatsten was het een belangrijk bestrijdingsmiddel van scheurbuik in het vroege voorjaar, wanneer zij gebrek aan vitamine C hadden. Diverse stammen vonden mijn wortels en knollen ook best te pruimen, weet u...
>>Solly, mij niet bekend. Maar vanaf nu wel.
De  Winterpostelein ging over in de orde van Lotje en vormde samen met twee grote aardappelen, een gekookt eitje, peper, zout , een scheutje slasaus en een sinaasappeltje, een fijn maaltje. En dankzij Wikipedia leerde ik weer wat over de heer Winterpostelein.

vrijdag 2 maart 2012

46: DE muts

Een logisch gevolg op anti-slaapdag is de slapen-is-voor-mietjes-dag. Ach man, weer niet op de hoogte he, maar gelukkig dat er nog IEMAND oplet in dit huis :-) Gelukkig was het wel erg gezellig.
Terwijl mijn moeder als een wervelwind in en om het huis, huishield, drentelde ik er wat omheen, hielp her en der, verzorgde en klooide aan. Aan het einde van de dag daalde ik neder op de bank met het breiwerkje. Di mama was alweer vertrokken en kabouter kroop van de box naar de bank, staan, zitten, kruipen naar de poef, de poes kussen en ...weer naar de box.. Ik wou nog even die koortjes afkrijgen voor aan de oren en breide alsof ik de trein moest halen.
En nee, hij wou niet met het eindresultaat op de foto en ook niet aangekleed. Hij stortte in. Snapte ik wel, maar ja, het hondje moest nog wel even uit. Eenmaal de deur uit stappend was het allemaal goed. En 5 minuten later sliep hij. Aangezien de vorige fotosessie niet hele gezellige foto's met zich mee bracht, greep ik mijn kans. Klik*Klak. Ahwwwww




donderdag 1 maart 2012

45: Stempel

Ik had het twee dagen geleden over de schetsen. Gisteren was het niet het juiste moment om er iets mee te doen.. Het was namelijk, zonder dat ik op de hoogte was gesteld, anti-slaapdag. Wist je dat niet? Ach joh, dan loop je achter. Gelukkig was er een wel op de hoogte en dat was die dwerg hier. Maar het duurde maar een dag want vandaag was het complimenten-dag. Waar ik net pas achter kwam. Dus even voor alle lezers: Jullie zijn geweldig.

Vandaag zette ik mijzelf achter het tafeltje nadat ik het raadsel van de vaatwasser wist te ontrafelen. Het ding maakte niet meer zo goed schoon. Nu herinnerde ik mij dat mijn buurvrouw die van haar al een helemaal uit elkaar had gehaald en zo achter het probleem kwam. En ik dacht op mijn beurt; wat zij kan, kan ik ook! Gelijk het eerste onderdeel bleek de oorzaak van dit alles te zien. Ik bleek nog per ongeluk efficiënter dan gedacht :-).

Enfin,  materialen erbij, schetsboek voor mijn neus, a4-tjes,  potlood en hoppaah.
En nee lieve schatten, achter deze schetsen zat geen geheim, er gingen al voorzichtig wenkbrauwen omhoog met " je bent toch niet ehhh.." . Neen! Alsjeblieft, nee, dat zou een staaltje slechte timing zijn haha.. Voor zover je het ooit over timing kunt hebben maar goed, nee hoor. Maar iemand in mijn omgeving was dat wel en dat vond ik zulk goed nieuws, dat ik er een stempel aan besloot te wijden. Want wat zijn zwangere buiken toch prachtig.