zondag 27 juni 2010

Op de camping!

Gisteren was het eindelijk zover, vakantie! Na een ochtend en middag rennen om de laatste dingetjes te regelen, het witte racemonster gevuld met picknickkoffertje met borden, tassen met kleding, gasfles, hondenvoer, ehbo-koffer trui ( waarom dacht ik die ook al weer nodig te hebben), boek, klapstoeltjes, bestek, dekbed, puzzelboek en nog meer. Niet te vergeten, de vouwwagen... reden we weg. Wat een pracht weer. Spike zat met zijn neus in de windstromen die voorbij kwamen zeilen vanuit de open raampjes.
Ik keek om me heen. We hadden een camping geboekt op nog anderhalf uurtje rijden in een voor mij bekende regio. Maar wat bleef ik me verbazen over de schoonheid van dit landschap. En het voelde alsof ik al in het buitenland was... Eenmaal op de camping reden wij een pracht van een campingplaats tegemoet. Met struiken die voor genoeg schaduw zouden zorgen. En dit maal zonder plaag zweefkevers die je ook nog beten. Nee, helemaal perfect.
Met ruim een uur stond de vouwwagen en kon de boel ingeruimd. Om vervolgens in onze bermkeuken in de voortent (!!!), pannekoeken te bakken. Ja, wij gaan een verantwoord etende twee weken tegemoet ( ik vrees ervoor). Heerlijk, wat een gevoel, wat was dat lang geleden dat ik echt lang op een camping heb gestaan. De kinderen op de camping, je zag het plezier van ze afstralen. Later naar bed dan normaal omdat ze nog even samen met hun nieuwe speelvriendjes over het terrein mochten banjeren. Afwassen in de gezamenlijke ruimte. Iedereen groet elkaar, het geluid van de vogels. Alle klanken die dof worden op het moment dat je in de tent zit. Oploskoffie die alleen lekker smaakt als je op de camping zit.Fantastisch. En we hebben nog maar een dag gehad. Deze vouwwagen is qua indeling en staat de beste tent ooit.. De echte vuurdoop hebben we nog niet gehad ( regen), maar dat zullen we vanzelf een keer meemaken.. Ze zeggen dat de katoenen tenten regen goed moet tegenhouden.
Vooralsnog is het kurkdroog en doet het grasveld hier aan als een kale steppe. Maakt niet uit, ik geniet wel. Ik ga eens op zoek naar de zonnebrandcreme

zaterdag 19 juni 2010

Dierentuin



Voor het eerst sinds lange tijd gingen we afgelopen week naar de dierentuin. Ik was verheugd als een klein kind. Eindelijk was het zover...het Noorderdierenpark, wat ik als kind regelmatig bezocht.
Uiteraard ging de fotocamera mee. Niets zo leuk als dieren en planten mooi proberen vast te leggen. En stiekem maakte ik ook nog twee kleine filmpjes.
Hier een kleine impressie....



maandag 14 juni 2010

Jajoejajajajajajaaaaaaaaaaaaaah!


Joepie de poepie!

Lotje heeft haar fiets verkocht en via Marktplaats een nieuwe op de kop getikt.
Een diepe wens werd vervuld. Een Kronan? JA! Een Kronan. Wat zijn ze toch mooi, robuust en sterk. De transportfietsen van tegenwoordig hebben het nooit gehaald bij de vormgeving van een echte Kronan. Prachtig.
En het allermooiste is nog het mandje wat erop te hangen is.
Zo trots als een pauw fietste ik door de landerijen naar mijn tuintje. Tik tik tik... Je hoorde hem in de versnelling lopen. Voor iemand die geen voetbalfanaat is, had ik toch een verdomd oranje fiets.
Het was bijna grappig dat juist ik er een had.
Pee heeft er ook een. Een blauwe. Om de beurt wordt het mandje op de fiets geklikt. Afhankelijk van wie hem nodig heeft. Want hij past op beide voorrekjes.
Ik ben altijd al een fietsengek geweest. En heb Pee, een fervent autorijder, toch weten aan te steken. Wie had dat gedacht. Ik niet..
Dus mocht je twee trotse Kronanrijders tegen komen. Zijn wij het misschien..

Update: Foto!

dinsdag 8 juni 2010

De tent

Waar over te bloggen op een dag als deze. In een week als deze.. Het maakt niet uit waarom. Maar hij zal niet te boek staan als een van de besten. Ik kies voor dagdromen. schrijven over het buiten zijn in de natuur, over lieve kleine pannetjes met greepjes, plastic gekleurde bordjes,rubberen hamers, tentstokken, rollen wc papier, klaptafeltjes, thee uit een pannetje, Yathzee.. Ik kies voor kamperen!
Vorig jaar zijn we een paar nachten weg geweest met onze toenmalige vouwwagen. Een Roadmaster Ideal. Nou, verre van ideaal kan ik je vertellen. Met zo'n 50 ongelabelde stokken en meters en meters tentdoek. Nee, dat was geen succes. De wagen stond na vijf uur intensief opzetten nog amper en zo scheef als het maar kon. Nee, die vouwwagen werd weer mooi verkocht zonder een verkooppraatje. Wat nog lukte ook. Waar wij hem kochten voor een prikkie in de loop van de zomer. Konden we hem weer, wegens-ongeschikt-zijn-voor-beginnend-vouwwagen-gebruikers, zonder verlies te draaien, doorverkopen in de lente. En van die centjes konden wij naar een vouwwagen zoeken die WEL voor ons geschikt was.. Automatisch kwamen wij uit bij de Paradiso. Uitvouwen en stok ertussen. En het slaapgedeelte stond al.
De voortent daar in tegen....
Ja.... We zagen in dat even oefenen geen kwaad kon. En zo stonden wij een kilometer van ons huis 's zaterdags, uiteraard met 27 graden, op een dagplaats op de boerencamping. Na twee uur worstelen besloot een buurman ons te helpen. In no time hadden we het ding staan. Ja, dit ging ons ook lukken! Met de tijd dat de vouwwagen stond, begon ik te jubelen en te dromen. Dit zou nou een vouwwagen zijn waar je nog vele kampeeravonturen mee gaat beleven. Die je terug gaat zien op verschillende foto-albums. Een vouwwagen die in de familie blijft omdat het altijd past...
Ik was intens gelukkig. Het was vrij simpel te verwezenlijken, bijna kneuterig maar wat maakt het je rijk. Droom maar even mee tijdens deze korte tour du vouwwagen...

woensdag 2 juni 2010

Cursus

Vanavond was het tijd voor een cursus. Tijd om je eigen werkwijze te reflecteren en ideeën uit te wisselen. Een kinderhand is snel gevuld. En zo ook tijdens deze cursus. Want hoewel de informatiestroom heel basic was. Met je collega's ontstaan er vaak hele interessante discussies wat dit soort avonden voor mij alleen al, de moeite waard maken.
Eigenlijk was het vullen van een kinderhand ook het onderwerp. Wij grote mensen denken vaak te groot. Thema's die bedacht moeten worden, vraagstukken, veel te vaag.
De Reggio Emilia Pedagogiek gaat uit van het kind. Het competente kind. Een kind heeft alles al in zich en je begeleid hem of haar en documenteert de ontwikkeling. Dit zijn enkele kenmerken. Maar je wordt opgeleid volgens de klassieke methode. En die aangeleerde methode loslaten, is een proces. Een proces waar ik heel bewust voor gekozen heb toen ik wisselde van mijn baan.
Vanavond heb ik weer inspiratie opgedaan. Eens goed ervaren hoe het is om op basis van wat de kinderen met je delen, een thema aan een dag te hangen. En dat kan dan enkel gaan over zand omdat een kindje zand in zijn schoen had. Hoe voelt dat, welke kleur heeft het. Wat gebeurt er als je er water bij doet en er een taartje van bakt. Wat gebeurt er als je dat niet doet en dan een taartje maakt. Tekenen met zand op een dienblad.... Al een hele ontdekkingsreis voor een kind. GrondleggerLoris Malaguzzi had wel door dat kinderen de wereld vanuit zichzelf al willen onderzoeken en op vele manieren kunnen en willen communiceren. En het mooie van mijn werk is dat ik ze daarbij mag ze begeleiden. En wie zou er het meeste van opsteken? Close call...