maandag 28 januari 2013

Overbroekje

Die overbroekjes, te zoet gewoon! En helemaal als ze van een zacht wolletje zijn. Noem me een week dier maar daar houd ik van.
Kabouter krijgt regelmatig een katoenen luier aan en we hebben al een paar mooie overbroekjes in onze collectie. Maar een eigengemaakte wollen, nope..Via de site van "Little Shop around the Corner kwam ik op deze link van de Ottobre. Een helder patroon, echter.. ik had geen kamgaren. Dus ik weet niet in hoeverre dat de functionaliteit verminderd zou hebben... Annyhow... ik ging aan de slag met de groene bolletjes wol. En het werd me toch poepig...Dusdanig dat die inmiddels dreumes-benen van hem, er niet in pasten.. Dan maar bewaren voor de eerst volgende gegadigde.


vrijdag 18 januari 2013

Een vers jaar.





Zo'n vers jaar, dat heeft altijd wel iets bijzonders over zich. Het voelt voor mij een beetje aan als nieuwe ronde, nieuwe kansen. Alleen...dat blogje schrijven, daar was het moment nog niet echt voor gekomen. We gingen het jaar uit met een zieke Pee en het jaar in met een kotsende kabouter en dat voor een week. Een paardenmiddel moest eraan te pas komen om het te verhelpen. Enfin, we zijn er weer.

Alles eruit gezweed, gehoest en gespuugd en dan pas, ja dán pas kun je het jaar goed beginnen.
In het kader van "beter laat dan nooit", blik ik in een paar zinnen terug. Nou ja, iets meer dan een paar.
2012 stond in het teken van belangrijke keuzes, van het roer omgooien, stil staan, bijkomen en besef. Er werd rigoreus van werk gewisseld na een pauze. Er werd meer gelachen maar ook intens gehuild, vooral om een klein meisje genaamd Maud, die zo jong de strijd op moest geven.
Mijn blog begon 2012 met elke dag iets maken, creëren, vormgeven, doen. Die drempel moest weg en het vormde een mooie stok achter de deur. Maar toen ontstond Maak het voor Maud en kreeg ik wekenlang grote hoeveelheden post, pakketjes, kaarten en werd er drie keer een braderie bezocht. Het resultaat; over de duizend euro.. Niet meer voor Maud zelf, zoals we eraan begonnen, maar wel voor de stichting Maud voor Leven. Wat een goed doel.
De kracht van blogland, socialnetwork. Je kunt er ook een boel negatiefs over vinden maar deze kant is er ook. Ook in het digitale landschap kun je samen zijn en vrienden ontmoeten. Samen je ergens voor inzetten. Een van mijn beste vriendinnen vond ik via Twitter. Bergen zijn verzet met totale onbekenden die bekender werden door hun inzet.
Dat 365dagen-plan kwam in het gedrang. Vond ik natuurlijk wel een beetje lastig, dat los te laten en nog even hield ik het vol. Maar het liep gewoon anders. En wat kan ik anders doen dan trots terug kijken op alles wat ontstaan is, gemaakt..
Het enige streven voor dit jaar en die erna is leven vanuit de basis, die basis ben ikzelf en mijn gezin. En daarmee elke dag leven, flink beleven. Samen zijn met vrienden en familie. En je vooral niet laten leven.
Echter, eens een bezige bij, blijft een bezige bij. Het bloed kruipt waar het niet kruipen kan. Want mijn stad had nog geen ruilkring, iets waar ik in mijn hoofd altijd mee bezig was, krijgt nu vorm. De tijd is rijp om de focus te verleggen. Niet op hoeveel geld je in je portemonnee hebt, niet op je leeftijd, geslacht of afkomst. Enkel op waar je goed in bent.
I'll keep you posted en ondertussen blog ik 2013 lekker onregelmatig door. Door lotjes roze bril.

   Foto geript