81& 82

Er moest een koppoter ontstaan voor in een logo. We zaten aan het kleine salontafeltje en bespraken onze plannen, dromen, drempels. Zoals elke keer. Alsof we nooit anders gedaan hebben. Ik tekende onderwijl. Zij gutste ondertussen als een bezetene door.
Kopjes thee..
Een koekje..
En het werd later en later. En pas laat, merkte ik dat het motortje weer wat langer kon draaien. En hoe fijn dat was.
Ze zwaaide me uit en ik fietste op mijn fietsje naar huis, vijf minuten verderop. Zo fijn, zo dichtbij, mijn dinnetje.
Alsof we nooit anders hebben gedaan.

Vandaag koos ik het mannetje van links bovenin en zette hem over in een stempel. Alleen kent het verhaal een bruut einde. Want mijn laatste inktkussn had ik weggegeven. En de andere bleek zoek.
Kon ik potver de potver niet eens het resultaat bekijken. Het was al bedtijd en eerst nog verf wat verdunnen en de boel insmeren met een spons zou wat te omslachtig worden...Dan maar eventjes wachten. Ik had in ieder geval lekker aan mijn tafeltje gewerkt.