zaterdag 26 maart 2011

Wat een dag, nu al!


Wat een dag al! Pee zou mij vandaag helpen in de tuin. Er stonden immers twee fruitboompjes en twee struiken klaar om richting de tuin te gaan. Ze stonden me toch een partijtje te trappelen daar bij de achterdeur. Ze hadden geluk, het was ( en is) namelijk Nationale Compostdag. Ja, ja! Had je niet gedacht he! De Nationale Compostdag is een soort dankjewel-dag voor het apart houden van de GFT afval. Het resultaat daarvan kun je op deze dag op bepaalde plaatsen ophalen voor noppes.
Eenmaal daar volgden we de bordjes "compost". Om vervolgens in tegengestelde richting een kilometer-lange rij te zien. We discussieerden of we moesten aansluiten of niet. Pee dacht van wel, ik dacht van niet. We besloten nog een rondje te rijden tot het begin en daar de man in reflecterende outfit te vragen over het hoe en wat... "Nee hoor, je kunt zo hier doorrijden, de andere rij is voor het grofvuil ". Lachend, een uitbundige zwaaisessie inhoudende, reden we de rij wachtenden voorbij. Pfiew... Met vijf zakken "bruin goud"zoals Jolanda het wist te
omschrijven, keerden wij niet huiswaarts maar door richting de volkstuin. Alwaar Pee de stoute laarzen al aan had en de gaten ging graven. Ik bestudeerde ondertussen mijn boek waar ik al vele malen wat aan gehad heb. En we bekeken samen wat een goede plek was, de diepte, de hoeveelheid compost etc. etc. Alle credits voor Pee die van huis uit werkelijk een zeeeeeeer
diepgaande afkeer heeft van alles wat tuinieren heet. Terwijl ik er juist mee ben opgegroeid.
Maar ik moet zeggen, het was best leuk zo samen. Zul je
Pee natuurlijk nooit over horen ;-)
Eenmaal thuis lag er een stapel post. Allemaal aan mij gericht. Maar wat was het?
Een voor een maakte ik ze open. Tot mijn grote verbazing kregen we een kaartje van onze dierenarts n.a.v. het laten inslapen van Vinnie ( Vintage, Pinnie, Vin)! Met ook nog een
persoonlijke tekst erbij. Wat lief en betrokken zeg.
De volgende brief ging open.
Op de achterkant een toevoeging dat het op verzoek van di mama ( Mamamuis) werd verstuurd.Issche zo lief! Tot mijn verbazing zaten erdrie mooie kaarten van schilderijen van Linda Bouwman en gedichten van Dianne Soeters in. Ik kwam onlangs Linda haar werk tegen en was op slag verliefd. Dus dat ik deze kaarten kreeg vond ik dan ook echt heel erg leuk!!
De derde envelop bevatte een foto van de fotoshoot enige tijd geleden bij mijn zus. (we zijn geen bloedband zussen voor de oplettende lezer. Maar we hebben elkaar als zussen geadopteerd, heel waardevol). Ze is fotografe en maakt prachtige foto's. Ik mocht regelmatig model staan voor een opdracht. Of gewoon zomaar. En het was dan ook te verwachten dat ze, toen ik zwanger werd, voorstelde om dat natuurlijk wel even in beeld vast te leggen. Ik heb nu een deel gezien en wat ziet het er fantastisch uit. Wat bijzonder om mij en mijn buik zo mooi vastgelegd te hebben. Daar zitten en gefotografeerd worden door haar was totaal niet ongemakkelijk. Ook niet toen ik daar na een tijdje bloot zat. Dat leek me echt heel mooi. Een zwanger vrouwenlichaam mag gezien worden. Vind ik. En dat vond zij ook. Wel een uitdaging. Maar het is prachtig geworden, een kunstwerk.

Wat een dag, een mooie dag. Dank jullie wel.

2 opmerkingen:

  1. Het is altijd bijzonder een zwangere vrouw te mogen fotograferen, maar mijn kleine zusje zo prachtig te zien én vast te mogen leggen was al helemaal super!! Dank je wel voor dat bijzondere moment!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wow, wat een prachtige dag (en wij hebben het bruine goud ook bemachtigd, ligt heerlijk na te roken in onze achtertuin),

    BeantwoordenVerwijderen

Iets te roepen? Deel het!