zondag 13 maart 2011

Vormen aannemen


Nou, dat gaat ineens in een rap tempo, het minitruitje. Na twee keer als de gebochelde van ...ja waarvan ook alweer....*Google*, "nee!' Als de Klokkenluider van de Notre Dame aan tafel zitten. Monnikenwerk eerste klas. Maar ik vind het niet vervelend om te doen. Je ziet namelijk al vrij snel het resultaat wat maakt dat stoppen voor mij nog een lastige zaak is...
Dus het truitje voor mini zit al in elkaar. *( nu moet ik zeggen dat alle honderdduizend draadjes die nog niet weggewerkt zijn uiteraard aan de binnenkant zitten, maar laten we het daar nu vooral NIET over hebben
De zoektocht naar geschikte knoopjes kan beginnen. Een kant krijgt nep-knopen ( oh, zei ik dat hardop?). Dat wil zeggen; daar heb ik geen knoopsgaten gemaakt. De halsopening was immers groot zat. En de andere kant krijgt dus wel knopen met een functie. Is het leed voor de knopen-gemeenschap nog een beetje binnen de perken gebleven. Wat een belediging immers....
Na dit alles, een administratie-orden-sessie, werken aan het geboortekaartje achter den kompjoetert en een potje koken, vind ik het wel goed voor vandaag. Dus de beentjes omhoog, rozig worden naast de kachel, muziekje op van Norah Jones, ja die bestaat ook nog en ..........
toch maar even die draadjes wegwerken....

1 opmerking:

Iets te roepen? Deel het!