Vier; zelfportret

Het was alweer 27 jaartjes geleden dat ik ter wereld kwam. De dag werd al aanklooiend besteed. Samen cappuchino drinken, ditjes en datjes, wasjes draaien, telefonische en digitale felicitaties ontvangen. Een kringloopje bezoeken...Fijn..
Nog fijner was het bezoek van de postbode met een heul groot pak, allenig voor mijzelf. Ik moest vandaag veel geduld hebben, met nog geen enkel cadeautje in de pocket was ik toch wel benieuwd.Hebberig. Het was gewoon een fantastische platenspeler in retro-Look! Hoe tof! En nog toffer was dat je er ook een cd op kunt afspelen en je usb kunt aansluiten. *WAUW*. Mijn diepe wens om weer platen draaien en dat zonder gelijk een mammoet van een versterker en speler weer ergens neer te zetten werd vervuld. Door wat materiële pech, was er al een tijdje geen elpee gedraaid in huize kabouter.  Een van mijn favorieten, Sweet memories, vulde al snel de ruimte
met zoete nummers van vroegahhh. En ook Elvis kreeg de ruimte om zijn kunsten weer te tonen. Ik was in mijn element en nam plaats op de bank naast Pee. Een eigen gebrouwen kruimelgebakje, een theetje en naast mij de spiegel om mezelf eens even met pen te vereeuwigen. Gaandeweg bedacht ik me dat ik wel verdomd serieus aan het kijken was. Niet te verwarren met enigszins triestig. Zo was de schets niet bewust ingezet. Maar om nou in een keer enorme kraaienpoten en omhoogstaande mondhoeken erbij te tekenen zou weer een beetje het boer-met-kiespijn-effect geven.
Nummer vier is een feit.