Zitten

Hier zit ik dan aan de grote tafel, achter mijn laptop, uitkijkend op deze gladde meneer. Zo glad als een aal deze meneer. Met zijn goed gestroomlijnde kuif naar achteren. Een flinke klodder gel moet ervoor nodig geweest zijn om die lok naar achteren te krullen. Misschien had hij standaard een busje haarlak in zijn binnenzak.
Ik zal je vertellen, hij was er vroeg voor uit de veren gekomen. Dat druilerige weer zou van invloed kunnen zijn op zijn verschijning. En dat was niet een optie... Nooit geweest ook. "Strak-in't-pak en nie aan's" was zijn levensmotto.
En daar zat hij dan, op de reling van de net nieuwe loopbrug. Geen kip op straat en hij viste me daar een partij achter het net.. Niks geen vis te bekennen. Terwijl die toch op zo'n verdomd strategische plek had uitgezocht..Hij zuchtte nog een keer en tuurde dromerig voor zich uit..
Ik keek met hem mee. Hij had me nog niet in de peiling en rangschikte zijn veren nog eens... Spike was nog niet zover, hij keek de andere kant op en liet zich afleiden door...water. Ja, het bleef aantrekkelijk. Troebel stinkend water. Zo'n stommer reigzeikert kon zijn aandacht niet vangen... Maar... het kon toch niet zo zijn dat zijn beeldige kont niet in beeld kwam. Je ziet nog wat terug van zijn jeugdige enthousiasme bij het aanzien van het water. Zijn staart jolig omhoog.
Na het indrukken van de knop op mijn fotocamera, zou hij zijn sprintje trekken naar zijn grote stinkende liefde.
Nog net op tijd wist ik ze samen te vereeuwigen voordat hij in al zijn lompheid de Reiger uit zijn droommodus haalde, van de reling gleed, nog net op tijd, vloekend zijn vleugels uitspreidde en met slechts een paar veertjes langs het water scheerde.. en mij achterliet bij een verlaten brug. En een inmiddels naar modder stinkende hond... En zo dames en heren, begon mijn dag..