zondag 15 juli 2012

France

Het was al zover, een ruime week naar Frankrijk samen met twee vrienden. In het holst van de nacht vertrokken we om de drukte te vermijden ( en omdat het zo vakantie-achtig voelt, stilletjes met je weekendtasjes de deur uitstappen. Je rugzak gevuld met fijne broodjes en limonade).
Het plan was dat kabouter zou slapen 's nachts nadat we hem uit bed plukten en in zijn autostoeltje in relax-stand plantten. Maar die vlieger ging niet op en meneer begon een heel gesprek. Ik vermoed dat het ging over de lampjes waar we langs sjeesden.
Het was in ieder geval erg gezellig op de achterbank.
's ochtends arriveerden we in alle vroegte en besloten we eerst een ontbijtje te halen. Wat een pracht landschap zeg, prachtig! We bevonden ons in Noord Frankrijk. Mooie heuvels, uitgestrekte dalen. En grotendeels fijn weer. Maar, een ding heb ik wel gemerkt, het Nederlandse weer is heel wat minder wispelturig.
Ons vakantiehuis was een traditioneel huis, groot en tochtig in een gehucht met zo'n veertig inwoners. Om ons heen was stilte, op een loeiende koe na of die ene auto per uur die voorbij reed.
Elk huis in deze streek had luikjes, bloembakken;Petunia's,  Fuchsia's, nee die waren niet van de lucht. Een groot contrast met Nederland waar alles gestructureerd is, alle bordjes hetzelfde, alle wegen goed, de huizen meestal onderhouden, de bomen zorgvuldig gepland openingstijden die niet van elkaar lijken te verschillen. Hier was een stuk meer te beleven omdat het minder geregeld was.

We reden over landweggetjes tegen de helling op, wegen die in de winter niet toegankelijk waren, dronken Cappuchino's die, hoe vaker we er eentje kwamen drinken in het dorp verderop, hoe groter de dot slagroom werd. We hoefden enkel te knikken als reactie op de opgestoken hand met vier vingers omhoog. Lachen was dat.
Er werden diepe gesprekken gevoerd, verwornderd, gelezen, getokkeld op de gitaren, gerend achter kabouter aan en...gehaakt... Dat was even geleden dat ik concreet iets haakte. Wat was dat leuk! Mijn haak en brei lijfblad "Nevada" uit het jaar "lang geleden", week niet van mijn zijde.
De gewonnen bolletjes wol van Woolly Webshop kregen een doel en werden gecombineerd met een wolletje aldaar gekocht.
Haa  was mijn partner in crime, de haakkoningin.
Samen zaten we op de veranda waar we uren hebben gezeten totdat we niet meer konden zien wat we deden en moest het haakwerkje wachten tot de volgende ochtend. De week vloog om en na zo'n week samen is het even wennen als je weer thuis bent. But there is really no place like home.

Het jurkje is iets groter ( lees breder) uitgepakt dan ik voor ogen had, maar zeg nou zelf, hartstikkene poepig niet?












\\

2 opmerkingen:

  1. Zalig is dat toch zo'n weekje France én om mee te lezen met je belevenissen. Thanks for sharing:).

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Héérlijk verslag en ik heb weer een leuk woord bijgeleerd, hartstikkene poepig :-) ja, héél erg :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Iets te roepen? Deel het!