maandag 23 maart 2009

Les 1


Afgelopen vrijdagavond werden wij op pad gestuurd met een opdracht.
Ga met je hond voor een opengeslagen koffer staan. En klik met je clicker zodra hij er naar kijkt en geef een snoepje. En zo moet je doorgaan, tot je hond... in de koffer zit! Jawel! In de koffer. En in Spike zijn geval moest het niet een koffer van handbagage-formaat zijn, hij moest er natuurlijk wel fatsoenlijk in kunnen zitten of liggen. Daar zou hooguit zijn voorpoot in passen. Of zijn smalle achterwerk. Hij is misschien groot, maar van grote rondingen is geen sprake.
Het was inmiddels maandag en Spike heeft keurig naast mij naar de koffer gekeken. En heeft op die manier wel 20 brokjes binnen gekregen door heel vragend naar de koffer te kijken. Maar zich verplaatsen in de richting van dat vreemde gevaarte.. Nee hoor. Ach ja, de aanhouder die wint..
Na het avondeten mochten wij weer aantreden. En deze keer mocht Spike mee! Joelend zat hij achterin, toen hij de plaats van bestemming zag. En daar lieten we hem ook joelend achter. Want eerst moesten wij als baasjes de nieuwe theorie krijgen. Met gezonde spanning stapte ik na een uurtje naar buiten om Spike erbij te halen. Eenmaal door hem naar het trainingsveld gesleurd, kwam ik tot de conclusie dat ik de magische clicker in de auto had laten liggen. Gelukkig werd deze nabezorgd door Peet die aan de zijkant mocht toekijken. Ondertussen wakkerde de wind aan en voelde ik een paar grote druppels op mijn hoofd terecht komen. En ja hoor. Een hagelbui zette zich in, die niet van ophouden wist. Ik bereidde mij voor op een half uur frustratie en dat niet eens vanwege de aanhoudende hagelbui. Nee, ik rekende op een onhandelbare Spike. De eerste opdracht werd uitgelegd en we mochten oefenen. Ondertussen kregen we feedback. En na een paar keer merkte ik dat het ons al aardig lukte. En op het moment dat ik dacht; "nog een keer, nog een keer!" kwam daar de boodschap. We mochten naar huis en dit verder blijven oefenen want hij had het wel door. En het bazinnetje ook. Stoppen op het hoogtepunt, noemden ze dat.En zo wandelden wij verwonderd, door de hagel met slagwind weer richting de auto. De eerste echte les hebben we overleefd.. Met vlag en wimpel. En de onhandelbare Spike bleef uit. Ik ben nu al trots.

1 opmerking:

  1. Koffer hè? *kijkt peinzend en krabt op hoofd, waarom een koffer....
    Wel een toppertje die spike (en z'n bazinnetje :P)

    BeantwoordenVerwijderen

Iets te roepen? Deel het!