Vitamine D

Ohh, heerlijk! Liep ik me daar een partijtje met mijn smoelwerkje in de zon.. Ik sloot mijn ogen een paar seconden en beeldde me in dat het al voorjaar was. En alles wat er zou veranderen in het voorjaar. Magisch, ik kan mezelf nog niet plaatsen in het plaatje van gezin. Dat er voor altijd een kind in ons leven zal zijn. De wisselwerkingen. Zo onwerkelijk..

Spike scheurde als een raket langs me. Terug naar de realiteit! Hij had pret voor tien en gedroeg zich wederom voorbeeldig. Het recept: Van tevoren even druk op de neus, en vertellen dat hij uitgelaten wordt en ik de baas ben, niet hij. ( Zie het als een coachingsgesprek voor mezelf :-) Vervolgens aanlijnen terwijl hij moet blijven zitten totdat ik "ja"zeg. Ik stap als eerste de deur uit. En zodra hij niet meer naast loopt. Stop ik accuut, geef ik een rukje aan de lijn en moet de hond naast me zitten. Als hij dit gedaan heeft, lopen we pas verder. Eerder niet.

Dit bleek Pee namelijk al een tijd te doen zonder dat ik dat door had. Met als gevolg dat Spike mij een stuk minder serieus nam. Want ik was niet zo streng....Tssssss. Nou, die tijd was voorbij. Want na het herhalen van het stoppen, zitten en weer doorlopen kon ik gelijk al het resultaat zien! Terwijl enkel stoppen en hem terug laten lopen echt geen zoden aan de dijk zette...In het park mocht hij los gaan. Kwam hij keurig toen ik hem riep, af liggen gedurende de 300 meter dat ik verder liep, om hem vervolgens bij me te roepen. En ook het oefenen met los naast lopen zonder dat hij daadwerkelijk aan de lijn loopt ging heel goed. En als het goed ging , beloonde ik hem uitvoerig en werden er koekjes uitgedeeld. Ik was dan ook zo trots als een pauw toen we terug kwamen. Pee wat minder, want die bleek ik per ongeluk buitengesloten te hebben

toen hij aanmaakhoutjes aan het hakken was. De

knip op de deur is een automatisme zullen we maar zeggen. Oeps!

En toch he, en toch werden er chroissantjes voor me gebakken en kreeg ik een lekker kopje thee voorgeschoteld. Aan de grote tafel werd gegeten en gedronken. Onderwijl werd er een kaartje gelegd. We blijken beiden dol op simpele gezelschapsspellen. Voor alsnog leefde ik in de

veronderstelling dat Pee daar niet van hield! Yahtzee, pesten, dobbelen. Regelmatig worden deze er nu bij gehaald. Wat een feest. Gewoon super gezellig.

Het babyvestje is bijna klaar om in elkaar gezet te worden. Achterpand en voorpandjes en een mouw zijn al klaar. Wat rest is nog een mouwtje en de cappuchon. En dan begint het rijg-feest. Ik doe dan een poging tot matrassteek. Of ik het echt goed doe, weet ik niet. Het lijkt op dat wat in het boek staat. En het blijft doorgaans ook wel goed zitten... Lijkt me een goed teken..

Weltrusten!

Waren we weer!

Zoveel in mijn hoofd om te schrijven. Maar geen tijd voor gemaakt. En met onder andere mijn verjaardag, alle feestdagen, het bezoek, gereis en gesnaai, een nacht niet slapen, maakte dat het nu tijd was voor....gewoon even aankeutelen. De dag begon voor mij al vrij laat. En Spike maakte het alleen maar later door met een andere hond te ruziën om een boomstammetje. Zie je het voor je, zij aan zij rennen, allebei dezelfde stok in het muiltje en grommen maar.

Niet dat ik mij daar druk om kon maken, het andere bazinnetje daar in tegen wel. Ik had alle vertrouwen erin dat er niets zou gebeuren. Maar na 1,5 rondje park, wou ik ook wel weer naar huis. ( Tijdelijke!!!) dementie deed mij er niet aan denken om even iets als "los" te roepen. Toen ze nog bij me liepen. En op afstand werkte natuurlijk niet.. De mevrouw besloot dit te herhalen en Spike liet samen met het andere hondje keurig los. Zij waarschijnlijk met klotsende oksels verder, ik kon alleen maar lachend naar huis lopen. Letterlijk uitgelaten kwamen we thuis.

En terwijl het kacheltje nu door de stevige wind staat te brullen, maak ik nu eindelijk tijd voor een update. Ik heb deze week ook niet stil gezeten. En dankzij Pee, die als stok achter de deur functioneerde, ( ik riep dat ik wou verven maar beginnen zo lastig vond en acuut moest ik alles laten vallen en mijn verfspullen pakken, Pee is van de afdeling nonnonsense, u hoort het..) heb ik sinds tijden weer eens geschilderd. Het is nog niet af. Ik ga nog even bedenken wat ik met de linkerarm ga doen en de achtergrond. Maar jongens, wat fijn om te doen. Een stiekeme passie..

En links van mijn laptopje ligt een nieuw breiproject. Het breien van een vest met dunne wol voor mijzelf heb ik even opzijgelegd, geheimpje; ik houd niet van uithalen.. En daarvoor in de plaats maak ik nu een "manteltje met

capuchon", een patroontje dat ik al surfend vond. Het is van Phildar.com.

Klooi ik nu even verder aan!