102: Bloemen

De wind blies in mijn gezicht. Hoewel het er heel vriendelijk uit zag buiten, was het nog best koud. Ik fietste een tandje harder om het wat warmer te krijgen.
Aldaar lachte de tuin me weer met meer dan genoeg onkruid, vriendelijk toe. Net als de buurman er schuin achter. We praatten even bij.

De buurman is van de bloemen. Elk jaar doneert hij er weer een aantal, waaronder de goudsbloemen natuurlijk. Deze had ik nu zelf al gezaaid, deels met gekocht zaad, deels met zaaisel wat ik uit de uitgebloeide bloemen had gehaald. Maar ik mocht ze ook mee voor thuis. Prima!

Hij tuurde de tuin in. " Deze mag je ook wel hebben, loop maar even mee... " .Ik volgde buurman naar de andere kant.Hij praatte verder; Och heden, hoe heten ze ook alweer, ze worden ongeveer 80 centimeter hoog, roze en wit, weinig onderhoud, ze zijn heel fijntjes, groeien wat in elkaar, een hele losse structuur, ja, een hele losse structuur.


Ik luisterde met bewondering. De omschrijving ademde een en al passie voor bloemen uit. Ooit zoveel kenmerken uit je mouw weten te schudden?
Buurman had tact: " hij behoeft weinig verzorging en dat is wel mooi voor je tuin...omdat je daar niet altijd de tijd voor hebt met zo'n kleintje".
Persoonlijk vond ik dat hij het niet netter had kunnen brengen.
Ik koos gelijk een plek uit voor de bloemen. Voor dat moment kregen ze even alle verzorging van de wereld. En alles wat daarna zou komen was mooi meegenomen. Eenmaal geïnstalleerd, stortte ik me weer op het uitscheppen van kweek-sliertjes, want ja, die waren er ook nog.