Update, hoop voor het katje.

Tegen alle verwachtingen heeft Vinnie een opleving. De mogelijke reden voor zijn snelle achteruitgang was naast de problemen met zijn lever toch een sluipend vochttekort. Ook al gaven we hem door zijn voer water. Dit was misschien niet voldoende omdat de flapdrol een bakje water niet meer een optie bleek te vinden. Nee, meneer geeft tegenwoordig de voorkeur aan natvoershakes ( Een lepel natvoer met een hele lading water). Zo knapt hij zienderogen op. En lijkt het moeten inslapen misschien niet nodig. We kijken het maar met de dag aan. Dus of het afbouwen van zijn medicatie effect heeft, kan ik nog niet echt stellen. Gezien het feit dat dit er ook nog eens bij kwam. Hij heeft vanochtend in ieder geval lekker in de zon gelegen terwijl wij een cappuchino dronken. En daarna ging hij weer terug naar zijn thuisbasis. Namelijk, het ingepikte plate met bloemenprint. Zo zag ik hem vanmiddag voor het eerst weer knorrend "tretten" op zijn kleedje ( met zijn poten het kleed masseren alsof hij een kitten bij de moederpoes was).

Lara en ik zitten bij te komen in de zon. Slopend, dit soort dingen. Mijn gezicht een klein beetje in 't skaat en een grote zonnebril op om de kas op pigmentvlekken een beetje te verkleinen. For the rest, I don't care. Vitamine D staat nu even hoog in het lijstje. Mijn dag kan in ieder geval niet meer stuk gezien de nieuwe ontwikkelingen. Zo lang hij nog bij ons is, zal hij gruwelijk verwend worden.

Tot zover de update, geen oproep tot allerlei adviezen. Gewoon even de laatste stand van zaken.

Fijne, fijne zondag.

Babykamer en gesnotter

Vandaag was het weer tijd voor de babykamer.Di mama kwam langs met het autootje en ging samen met Pee aan de slag. Ik voorzag in koffie...nog meer koffie en koekjes. En verder moest ik vooral op mijn gat zitten. Bukken, rekken en tillen mag ik over twee maand weer.

Wel mocht ik mee richting de stoffenwinkel We hadden immers die stof gehaald met klimopprint. Maar eenmaal voor het paneel gehangen waren we toch niet overtuigd. Het werd wat te heftig. Uiteindelijk werd het een witte stof met blokjes. Een soort reuze-hydrofiele luier merkte Pee scherp op. Nou je het zegt... Die omschrijving dekte de lading wel. Waar ik eerst nog twijfelde over het effect, was ik, nadat het erop geniet was, volledig

overtuigd. Wat een serene rust hing er in de kamer zeg...

De andere stof krijgt een nieuwe bestemming, daar hadden we toch nog stof voor nodig, namelijk voor bij de ramen. Dus uiteindelijk is er niets verloren gegaan. Wat ben ik trots op ons kamertje. En wat ik ook wel een beetje stoer vind, is het feit dat alles bij elkaar geen drol kostte. Gaande weg op de kop getikt voor een paar euro, of via via gekregen of geleend. We zijn namelijk niet zo van de afdeling : "alles moet nieuw" als er een kabouter op komst is. En toen vielen de jumpsuits en een setje ook nog op de mat. Die zag ik op MP voorbij komen. Waar een ander, een dergelijk anderhalf pakje nieuw in de winkel had gehaald, wist ik er vijf op de kop te tikken. En wat vond ik ze mooi.

Toch was het een hele dubbele dag. Want naast mij zag ik Vinnie steeds minder actief worden. En je kunt mij een boel vertellen, maar dit gaat niet de goede kant op. De min of meer stijgende lijn, ook niet ideaal,waar sprake van was, wordt ingehaald door het tegenovergestelde. Snotterend ging ik de avond in. De hormonen zullen het effect wel versterken. Maar ik weet dat wij de knoop als baasjes waarschijnlijk moeten gaan doorhakken. Ik kan wel aan allerlei toeters en bellen gaan denken die er misschien nog geopperd gaan worden. Maar als ik naar Vinnie kijk, denk ik, nee, weet ik dat de koek op is. Hij is altijd al een beetje een zorgenkatje geweest en nu is het blijkbaar tijd ..vrees ik..

Zucht... op dit soort momenten zet ik mijn roze bril heel even af om ongegeneerd even toe te geven..

* foto is van afgelopen week, knorren!