zaterdag 30 april 2011

Rommelmarkt



Koninginnedag is voor mij onlosmakelijk verbonden met het snuisteren op een rommelmarkt. Het gaat gewoon niet zonder elkaar. Toen ik mijn ogen opende vanochtend had ik dan ook zin om als een kind aan Pee zijn schouder te trekken, hem wakker te schudden en met grote ogen te vragen of we ook eventjes, al was het maar heel eventjes, naar een rommelmarktje konden gaan. Vaak is het ook echt goed om te gaan en maak ik nog wel eens kans op leuke aankopen. Dan hangt "het"in de lucht.

Maar nee, ik liet hem rustig liggen.
Echter, eenmaal wakker en de eerste koffie achter de kiezen, stelde ik het toch voor. Ik had weinig hoop, mijn eerste indruk was dat hij daar geen zin in zou hebben. Maar het tegendeel bleek waar. Aan het begin van de middag reden wij in het witte monster richting Hattem alwaar ook een rommelmarktje zou zijn. Wat een feest, kan niet anders zeggen. Van alles voor kinderen om te doen, een soort zeskamp voor de volwassenen. Een stuk of 25 kleedjes met rommeltjes.Een feesttent waar je je kon laten schminken. En dit alles in een weiland waar de koetjes omheen sjokten alsof het nooit anders was geweest. Een wandelende bigband waggelde van de ene naar de andere hoek Een gemoedelijke sfeer, niet te groot, niet te klein. En het zonnetje scheen.
Pee en ik waren in ons element en genoten. Dit zijn de besten. Lekker kneuterig.
We deden nog een paar aankopen voor als kabouter een iets minder klein kaboutertje is. En voor MamaMuis tikten we een broodbakmasjien op de kop. Ik hoorde regelmatig gemopper opstijgen uit het hoge noorden dat het ding niet meer naar behoren werkte. En dit was een amper gebruikt exemplaar. Kwam dat even mooi uit!

Kortom, Koninginnedag zonder poespas maar heerlijk genoten.

donderdag 28 april 2011

Geuren


Mijn neus is altijd al sterk ontwikkeld geweest. En dat is nu, gemiddeld genomen, nog meer het geval. Los van de afgelopen dagen die mijn gemiddelde enigszins naar beneden haalden. Het kopke vol snot.En goed ook. De gehele winter heb ik nergens last van gehad. Ook de herfst kon mij niet krijgen. En dat terwijl ik in de kinderopvang werk. Dan tref je nog eens ongewild een lekkere snottebel met bacterievriend op je wang aan. Knuffels komen nu eenmaal impulsief. Die zijn het beste. Of een dikke zoen. Ze letten er dan echt niet op of er zo'n joekel aan hun neusje bungelt. Heerlijk, zo hoort het ook.
Maar nu is het dik twintg graden geweest gedurende een langere periode. En jawel, ik heb kou gevat. Dit, dames en heren vond ik nou echt een beproeving. Alle zwangerschapsgerelateerde kwalen, je hoort me er niet over. Maar zo'n verstopte neus en je hoofd dat ook compleet gevuld voelt met datzelfde goedje. Neen, dat kon mij niet bekoren.
Zo heel langzamerhand komt er wat ruimte. Met ups en downs. Na een avondwandeling met Spike, een leuk gesprek met een inspirerende vrouw die ik wel eens vaker tijdens het wandelen tref , kom ik ontspannen thuis.
Mijn reuk wordt geprikkeld. De wierook ruikt weer een beetje. En de frisse buitenlucht na een goede regenbui vindt zijn weg naar mij toe. Zo fijn.
Ja, zo fijn. Ik lig op de bank, de kat opgerold tegen mijn been. Een avondstilte met af en toe een kreet. Een lamp, die het licht verspreid. Een kaarsje dat brand en de thee die warm wordt gehouden op het porseleinen rechaudje met een dapper brandend waxinelichtje.
Op de achtergrond klinkt het onweer. Af en toe licht het buiten op door een flits. En ik, ik neem nog een slok van mijn thee. De laatste zorgen over "dat wat nog moet", spoel ik daarmee weg. Want zoveel moet er niet. Het kan.
Er kan heel veel, als je maar niet teveel wilt. En zo hadden we gisteren het huis vol vrienden die een handje kwamen helpen. Mijn kast werd opnieuw ingericht door y. Dee stelde last minute voor om een potje laminaat te komen leggen met Pee. De een weinig ervaring, de ander een keer meegeholpen. En samen kregen ze het voor elkaar. Ie vond het wel een uitdaging om de kraters in het gips van onze slaapkamermuur te lijf te gaan. Ze kwamen samen rond etenstijd. De patatjes en toebehoren stonden klaar. En zo was het een drukke bedoeling, werd er meegekeken, gelachen, geklust En alles gebeurde omdat het op dat moment kon. Het kwam zo samen. Geweldig.

zondag 24 april 2011

Zwemmen

Los Spikos is van het zwarte soort. Roet en roet zwart. Schorriemorrie eerste klas. Een loebas en energie voor tien op zekere momenten met hem die wij niet meer bij naam noemen, enkel in letters gespeld. Namelijk B-A-L.
In tijden als deze moet onze Spijker afgekoeld worden. En om toch zijn energie kwijt te kunnen, helemaal nu de toegang naar het park tijdelijk gesloten is wegens werkzaamheden, gaan we naar een slootje met nog voldoende stroming. Beweging, toch afkoeling. En een ministrandje waar ik mij mooi kan neervlijen.
Voor vandaag even een filmpje met den hond in actie... Voor de rest even geen lang verhaal. Het eerste slachtoffer van kat Lara is gevallen. Een hele grote rat/muis die voor de ingang, helaas binnen gedropt is. En de wetenschap dat ze hem via.....het per ongeluk opengelaten slaapkamerraam.....zucht, naar binnen heeft gesleept.....

Waar blijft Pee....

vrijdag 22 april 2011

Hulp



Hulp vragen ,niet mijn sterkste kant.
"Selluf doen.... kan ik best selluf hoor!"
Maar als je dan eenmaal de hulp van je omgeving krijgt,omdat je het dan toch vraagt. Of het wordt je aangeboden, ohh, wat helpt dat dan ook echt zeg.
Waar je zelf honderd jaar over doet, of, nog erger, het blijft uitstellen omdat je er als een berg tegen op ziet. Zoals de achtertuin mooi maken. Of je huis op een logische manier inruimen, maar simpelweg niet de gave hebt om dat te doen en niet meer ziet, waar te beginnen. Daar kan een ander vaak in no-time wat mee, die weten wat handig is en klaren het klusje in een paar uurtjes.

Vanaf nu is onze keuken netjes ingeruimd. Ik heb nu mandjes met dingen die daar in horen. En daar ook in blijven. Want nu weet ik welke plek ze moeten hebben. Alle schoonmaakmiddelen hebben nu een plek in de zeeën van kastruimte die door efficiënt inruimen door mijn stiefmoeder, ontstond. Er staat niets meer aan spullen OP de kastjes. Want man o man, wat werd de boel daar onrustig van ( en vet...). Ik ben zo blij als een kind. Want die troep, ohhh, daar werd ik niet blij van. Wat een ruis. Maar zelf een goede oplossing vinden zat er ook niet in. En als mama in spe, is het fijn dat je de boel op orde hebt.

En op hetzelfde moment kwam Haa de hoek omzeilen om de tuin af te maken. Dus het was een drukke bedoeling in en om ons onderkomen. Het is echt fantastisch geworden. Een verhoogd terras. Een mini bbq van baksteentjes en de ovenbakplaat die door het opruimen boven water kwam en dus over was. Een perkje in L-vorm en als slagroom op de taart kregen we ook nog een paar klimmers voor tegen de muur cadeau. Het doet, en Haa, nu weet ik de juiste omschrijving ervoor...., het doet wat zuidelijk aan. Ik ga nog even kijken naar wat mooie kleurige plantjes, kruiden voor in de perkjes en het feest is compleet.

Lot is een blij mens.

donderdag 21 april 2011

Kent u deze nog?


Nou, daar staat hij dan, op de bekende klossen.
Nu hadden wij al een hoger bed dan gemiddeld, maar net niet hoog genoeg en zo werden ze alsnog in huis gehaald om ons bed te verhogen. Samen met een po... Ja ik kijk tegenwoordig nergens meer van op.
Je ziet Lara denken, "er is iets anders....maar wat". Ik vind ze nog wel wat eng.. Hoog liggen is wel heel fijn. Maar soms dan verschuiven de poten wat als ik te enthousiast mezelf naar achteren hijs..
Het geeft me wel een beetje het gevoel alsof ik op een eilandje zit of zo. Ik mis eigenlijk nog mijn uitschuifbare verrekijker en een kapitein naast met met wit haar en een grote snor. Nou, het zal je maar gebeuren, ineens zo'n besnorde man naast je. .




Ben al heel wat baardhaar gewend, maar toch...
Een andere link die ik nu gelijk leg als ik de slaapkamer in loop, is met die serie over de vliegende bus. Kent u "deze nog, nog, nog ?
Boem, boem, tsjakka, tsjakka, boem, boem....

Je snapt het, los van het feit dat de houdbaarheidsdatum van het tijdelijk onderkomen van de inpandige kabouter toch wel verdacht dichtbij komt, met alle nerveusepeuzige gevoelens die dan af en toe naar boven komen drijven, heb ik veel lol om....klossen.

maandag 18 april 2011

Rabarberrrrr


We gingen even in de tuin loeren. Onze gezamenlijke liefde voor tuinieren is een van de vele overeenkomsten. Al babbelend werd er onkruid geplukt. De stoute jongens van de afdeling kweek werden verwijderd door MamaMuis die kwam, zag en overwon met haar minischepje. Nee, die mochten daar geen seconde langer zitten.. De rabarber was alweer de grond uit aan het brullen en bleken al pluk-klaar te zijn. Dat liet ik mij geen tweede keer zeggen. De geschikte stelen werden van de plant verwijderd, de bloemen werden bruut weggesneden. Want net als bij de mannelijke courgettebloemen gold hier dat ze er enkel voor de mooiigheid in zitten en vooral veel energie vreten van de plant. Wat weer ten koste gaat van de opbrengst. En DAT dames en heren, moeten we natuurlijk niet hebben.
Indirect sprak ik ook voor Pee want hij is rabarberfan. De wetenschap dat hij er nu al van kan eten. En dit nog vele malen zal gebeuren dit seizoen, zal hem heel blij maken.
En zo stond ik vanmiddag de bladeren van de stengels af te snijden, kontjes en draadjes te verwijderen en de boel tot moes te ....koken. Dat is ook de reden dat ze niet meer rooig zijn. Een halve kilo werd gekookt met wat water. Ik hield twee dl aan. Ook al stond er in de omschrijving wat anders. Maar ik vond het aanbrand gevaar anders wat te groot.Vervolgens ging er een a-so-cia-le hoeveelheid basterdsuiker ( 85 gr.) in het prutje waardoor het geheel niet-aantrekkelijk bruin kleurde. En klaar was de rabarber. Volgende keer even kijken hoe het met rietsuiker smaakt. Dat is toch wat gezonder.
De overige kilo staat nu gesneden en wel op mij te wachten in de koelkast totdat het verwerkt gaat worden in deze rabarbertaart. Een experiment, wordt vervolgd...

zondag 17 april 2011

Waterbesparing

Onlangs keek ik naar het programma Kaas en Honing. Hartstikke lollig. Dolf Jansen was te gast en de insteek van het programma is het "testen", hoe groen deze gast is. Tevens wordt er door een kok gekookt met het door de gast meegebrachte ingrediënt.
Het was toeval dat ik dit programma trof maar ik besloot het verder af te kijken. Heel informatief en een leuke opzet. Ik leerde weer van alles. En raakte geïnteresseerd in het onderwerp `waterbesparing`. Ik viel bijna van mijn stoel, zoveel water er bespaart kon worden door alleen al een water besparende toilet te hebben! Duizenden liters! Echt duizenden op jaarbasis. Maar ja, dan had je wel een water besparende toilet nodig. En dat is nogal een geheister om het om te bouwen.
Mijn overpeinzing en enthousiasme over het programma deelde ik met Haa en Es. Haa bleek wederom van alle markten thuis en opperde om een baksteen in de stortbak te stoppen. Wat weer invloed had op de vlonder, scheelt weer een dikke liter. Want om eerlijk te zijn, voor die plasjes van mij zijn echt geen negen liter nodig om weg te spoelen heur...

Thuis ging ik eens even het web op en zoals negen van de tien keer stuitte ik op de website van Milieu Centraal. Hier las ik dat een baksteen wel eens wordt voorgesteld. Maar dat een beter alternatief een gevulde fles water is, om de aanwas van bacteriën te voorkomen.Onze stortbak valt waarschijnlijk onder de oude stortbakken van 9 liter. De water besparende uitvoeringen, zes liter. Dus wij gaan de proef eens op de som nemen. Pee zal zich op het keukenkrukje hijsen en een kandidaat fles erin stoppen..

En voor wie het interesseert:



zaterdag 16 april 2011

Naar huis



En toen was het tijd om naar huis te gaan. De trein geeft mij het gevoel van vrijheid. De sfeer, de steden, dorpen die voorbij vliegen. En mijn geest die de vrijheid krijgt om los te gaan. Een goede voedingsbodem om inspiratie op te doen.
Op het station aangekomen moest ik met de lift. Hopelijk een van tijdelijke aard. Want als je al niet claustrofobisch was, dan werd je het nu wel. Een hok met bewegende wanden, die je niet mocht aanraken want dan ging de lift automatisch stil staan. Een bak herrie, geen relingen wat letterlijk geen houvast bood. Niet dat je dat nodig had, zo tergend langzaam ging het ding. Maar het idee om je ergens aan vast te klampen, voor het geval dat, vond ik wel fijn.
Ik ademde even extra in en uit. En wachtte totdat ik er weer uit mocht. Een 80 treden lange trap was ook geen optie. Tot grote hilariteit, ik had lol in mijn eentje, zag ik uit de lift ertegenover, tegelijkertijd met mijzelf ook een zwangere mevrouw uitstappen die uitriep: "goh, dat was een bijzondere ervaring, als je niet claustrofobisch was..... "
Ik had de bus voor mijzelf en het laatste stukje wandelend naar huis, begroette ik alle vijf katten die ik tegen kwam. Er was zeker een feestje gaande. Ze keken me verbaasd na. Ondertussen klonk Pink met "raise your glass"door mijn oordopjes. Deze dekten de lading van de afgelopen middag. LinkHet Round Robin Noteook Project werd afgesloten met een pizzaworkshop en nog veel meer. Gastvrouw en initiator van het geheel was Kris De boel was prachtig aangekleed, het eten goed verzorgd, heerlijk. Aanwezig was een groep van 12 creatieve dames,elk op hun eigen manier, deelnemers, lezers gedurende het project. Het was een bijzondere combinatie van dames maar dat maakte de sfeer er niet minder om. Juist een verrijking. Er is wat op los gebabbeld, het eindresultaat werd bekeken, pizza's werden gebakken, cakejes geproefd, uitleg gegeven over elkaars levensinvulling, creaties, werk. Ik ben op mijn beurt ingewijd in de wereld van, tja, een soort van scapbooking in de breedste zin van het woord denk ik. Wat een relaxte bezigheid en wat een mooie dingen kun je maken.
Ik heb genoten van mijn uitje, van de kennismaking met mooie inspirerende dames. Een initiatief waarvan je er meer zou moeten meemaken in je leven. Een mooi voorbeeld van hoe je via de nieuwe media mensen op je pad krijgt.Want we kenden elkaar enkel via blogland. Ook best wel spannend zoiets...
Dus raise your glass ladies and gentleman, op zoveel mogelijk mooie ervaringen als deze in je leven. Dit heb ik in ieder geval binnen. Dus niets was meer toepasselijk dan dat opzwepende nummer dat door mijn dopjes klonk. En zelfs het feit dat, terwijl ik mijn sleutel in het slot stopte, er naast mij een scheldcannonade uitbarstte in een tokkietaal van de straat waar je u tegen zei. Overigens niet tegen mij gericht en men, wat kan een sleutel in je slot krijgen in het donker dan lang duren... En de prangende vraag die daarop volgend in mij op kwam; "zou het nu weer over zijn met de tijdelijke rust?", maakten mijn dag niet minder.
Weltrusten

vrijdag 15 april 2011

Gezond en lekkerrrrrr

Terwijl ik met een schuin oog naar "Huis onder de zon" kijk en gefascineerd ben door ondoordachte acties van kopers van huizen in het buitenland, ( geen keuring uitvoeren, geen vertalers, aanbetalingen zonder wat dan ook op papier te hebben etc. etc). plaats ik hier nog even een heerlijk recept. Niet door mij bedacht maar door iemand genaamd Roseval op Smulweb. Hier pluk ik wekelijks gerechten vandaan voor die week. En aangezien mijn nieuwste hobby Chinese kool wegkanen is: een....goh- Chinese koolsalade!!

Chinese koolsalade

Ingrediënten voor 4 personen

1 Chinese kool
1 zoetzure appel, b.v.
Jonagold
1 of 2 mandarijntjes
2 lente uitjes
enkele walnoten
crème fraîche
slasaus
pittige mosterd
gem.zw.peper en zeezout
1 desertlepel vloeibare honing, bv. acacia (optioneel)
Feta
2 eieren (optioneel)
2 roma tomaten
een handvol gewelde rozijnen
peterselie
zwarte ontpitte olijven

Voorbereiding

Kool even onder de kraan wassen en in de helft snijden. De hoeveelheid hangt af van de grootte van de kool, voor 4 pers. is een helft meestal al voldoende.
Rozijnen wellen in warm water en uit laten lekken.
Appel schillen en in dunne partjes snijden.
Uitjes heel dun snijden.
Mandarijntje pellen en te dikke velletjes eraf halen.
Noten kraken en in stukjes maken.
1 Tomaat in blokjes snijden, de andere in plakjes voor de garnering.
Peterselie knippen.
Sausje maken van crème fraîche, slasaus, mosterd (naar smaak), zout en peper en eventueel 1 dessertlepel vloeibare honing.
Feta in blokjes snijden.
Eieren in partjes snijden. Eventueel apart in schaaltje bij de salade serveren.

Bereidingswijze

De nerf uit de kool halen. De kool zeer fijn snijden en in een grote kom doen.
Hierbij de saus doen en goed vermengen.
Daarna de overige ingrediënten erbij doen en voorzichtig door de kool mengen. Houd de tomatenschijfjes, wat stukjes noot, partjes ei en een paar olijven apart voor de garnering.

Eet smakelijk!

dinsdag 12 april 2011

Enerverend


De dag begon heel rustig. Ik had als doel om een rij met vierkantjes af te krijgen. Van de uhhh negen? En net toen ik een dutje wou gaan doen, ging mijn telefoon. Dinnetje aan de andere kant, of Pee en de auto er waren, want ze moest naar de dokter... Je krijgt natuurlijk de meest ernstige scenario's in je hoofd. Maar zo klonk ze niet. Het ging om het voetje. Pee was er niet maar ik wel. Ik stond erop om haar te helpen. Ik mag dan een flink potje zwanger wezen. Invalide zijn we nog steeds niet. Mijn lijf gedraagt zich enkel soms als een bejaarde.
Ik redde het met mijn overredingskracht. En zo gezegd zo gedaan, stond deze held in de auto (kuch kuch), in het centrum klaar. Ik mocht hellingproof, recht achteruit rijden, keren op de weg, inparkeren. Ach man, van alle markten thuis.
We gingen van de huisarts naar het ziekenhuis, van de eerste hulp naar de gips afdeling. Met helaas een verwijzing voor de volgende dag. Het voetje was niet blij, er zat een breuk in en dat ging niet vanzelf over. Ik was blij dat ik een beetje voor haar kon zorgen.

zondag 10 april 2011

Mooi


Freesia's zijn mijn favoriet. Zo smalletjes, zo fijn. Niks geen bombarie en toch zo schoon, zon indrukwekkend.
Mooi.
Als het mee zit, komen ze dit jaar ook op in mijn tuintje. Vandaag zijn ze de grond in gegaan samen met de Gladiolen en de Dahlia's. Ie hielp mij mee. Een paar jaar geleden hadden we samen een volkstuin. Een anderhalve are, dikke, dikke klei met daarin verweven massa's maar dan ook massa's aan kweek. Het begin van een strijd die we niet wonnen.
Deze tuin is hele andere koek. Grond als koek. En niks geen kweek. Peanuts. Ie dartelde met de zakken met bollen door de tuin. Vroeg het noodzakelijke en ging van start. Als een dolle. Zoals altijd. En als vanouds.
Ik scharrelde er omheen, maakte een omheining met bamboestokjes en touw om duidelijk te maken dat daar dingen gaande waren. Niet geschikt als wandelgebied voor een mogelijke passant. En her en der vleide ik mijzelf neer op de grond om wat onkruidjes te plukken. De vogels vloten alsof hun leven ervan af hing en langzaam zagen we de zon zakken. Met een dik uur was het klusje was geklaard. Een groot deel van het bloemenveld was nu gevuld. Kom maar op fleurige dames. Bloei!
Mooi was ook de schommelstoel die ik voor een habbekrats op de kop tikte. En wat zit hij lekker. Ik moet zeggen, ik moet niet de ambitie hebben om verder in de breedte uit te dijen. Want dan pas ik er niet meer in. Een mooie stok achter de deur voor de toekomst. Neeej! LAAT DIE CHIPS STAAN!! ANDERS PASSEN WE NIET MEER IN DE SCHOMMELSTOEL!!!!
Maar hij zit heerlijk. En ik vind hem persoonlijk ook erg mooi. Maar dit is wel echt een kwestie van smaak. You hate it, or you love it.
En mooi was de camera die ik voor mezelf heb gekocht om mee te spelen. Wat was het heerlijk om weer een spiegelreflex in de handen te hebben. Een lang gekoesterde wens. En nu gehoor aan gegeven. Na een aantal onderhandelpogingen op Marktplaats, trof ik een hele vriendelijke meneer, die echt zuinig met zijn camera was omgegaan. Wat zag het er allemaal nog mooi uit. En hij hoefde er niet de hoofdprijs voor te hebben.
Toevallig waren ze, hoewel gevestigd in het hoge noorden, in de buurt. Dat wil zeggen, ze kwamen op de snelweg langs mijn stadje. En dan wou hij best wel even van de route afwijken om een en ander te laten zien en evt. de camera te verkopen aan mij.
Tip top in orde en ik hoorde van mijn zus dat ik een goede koop gedaan had. Altijd fijn om te horen. Hij werkt goed, ligt super fijn in de hand en ik kan losssssssss. Wauw, een eigenaar van een Canon 350D. Is dat even gaaf.
Mooi man.

vrijdag 8 april 2011

Uien en knoflook

Het was de hoogste tijd, de HOOGSTE tijd voor de knoflook en de uien om de grond in te gaan. "El" ging mee. Zij, van het tuinplan? ja zij..
Dus ik mocht even "uit " naar mijn tuintje. Wat fijn. En wat was het prachtig weer. Hoewel het windje op het het land wel een beetje harder waaide dan in onze achtertuin. Mijn gezicht heeft onbedoeld nogal een gebruinde tint gekregen. *oeps"*. Ik heb nog geen instant bruine rand om mijn mond ontdekt hihi.
Maar goed, ik was vreselijk blij om weer even in de moestuin te zijn en ook zelf een nieuwe basis te kunnen leggen voor dit jaar. Door El kon ik dit. Want samen ben je sneller klaar. En zo was het ook behapbaar. Niet te lang en in een rustig tempo.
De pas gefreesde grond was natuurlijk perfect om in te zaaien. Het leek door die heuveltjes wel een stuk grond van de gemiddelde boer in de omgeving. In alle rust zat ik op mijn billen op de grond, kuiltjes te maken. Af en toe even wisselen van houding. En ondertussen gingen de knoflook ( gepeld) en de plantuitjes de grond in. Tussen de rijen in hielden we een strook leeg om andere groenten te kunnen zaaien, die sneller geoogst kunnen worden. En tevens een goede combinatie hiermee zijn. Wortelen bij de uien voorkomen bijvoorbeeld de aanwezigheid van vervelende vliegend tuig.
Nu moest ik wel stellen dat ik werkelijk voor een weeshuis aan uien en knoflook heb straks. Scheelt dat we dit ook bijna bij ons ontbijt eten. Dus dat komt wel op. De hoeveelheid was alleen even boven verwachting...Hoe meer er in de tuin al staat, des te minder onderhoud. Dat is natuurlijk fijn voor de komende maanden. Kunnen we niet ontkennen. En het een feit, braak liggend grond vraagt veel meer energie. Dus er gaat nu gewoon regelmatig iets in. De eerst volgende kandidaten zijn de bloembollen. Er komt een flinke portie kleur in de tuin.
De insteek was om het gezaaide vast te leggen. Maar ik werd wat afgeleid door onze schaduwen :-)

donderdag 7 april 2011

Meditatie en geluk

Op mijn fietsje tufte inpandige kabouter en ik richting het prachtige klooster alwaar de meditatie avonden plaats vonden. Het voelt alsof ik hem al een beetje met dingetjes in mijn leven laat kennis maken. Zo'n ingebouwd moment van rust kan nooit verkeerd zijn. Dit soort dingen doen geeft me ook een rijk gevoel. Rijk in geld uitgedrukt zegt mij niets. Let wel, het is hartstikke mooi om genoeg geld te hebben en dat je ook eens een keer iets onbezonnen kunt doen. Streven naar rijkdom in geld is leuk, en dan? Het is geen garantie voor goed in je vel zitten, plezier hebben, ervaren wat je bezit. Vaak is daar geen tijd voor.
Ik probeer de rijkdom te zoeken in dingen doen waar ik gelukkig van word. Investeren in kleine dingetjes die meehelpen aan mijzelf gelukkig voelen. Heel simpel, croissantjes om zelf af te bakken. Genoeg vrije tijd, weinig stress. Wroeten in de moestuin. Naaien, haken, breien, een meditatie avond als deze. Soms een stofje kopen of een bolletje wol. Bewust leven, met het milieu bezig zijn, hoe je het zo min mogelijk belast. Dingen vormgeven in beeld. Onze huisdiertjes, ons toekomstige gezinnetje.. Schilderen, lezen, tijd met vrienden en familie doorbrengen.
Het past misschien niet in de huidige maatschappij, deze insteek. Maar maakt mij het uit. Ik word er blij van. Terug naar de basis.
En zo fietste ik met een gelukzalig gevoel terug naar huis.
Heerlijk hoe je van de koopavond-drukte in de straat, na de meditatie avond weer naar een serene stilte gaat. De meeste mensen op straat zijn weer vertrokken en de focus ligt weer bij mezelf. Bij inpandige kabouter en Pee.
Zen....

woensdag 6 april 2011

Opgeruimd


Pee kreeg de geest. Er moesten weer eens wat dingen weg of op Marktplaats. Alleen maar goed natuurlijk. Dus hij sjorde alles wat vereeuwigd moest worden uit onze niet te betreden schuur. En ik stond klaar met de fotocamera. Ook de oude koelkast gaat het veld ruimen. Hij wordt gedegradeerd tot studentenkoelkast. Het is nogal een piepert en ik moet regelmatig een dweil langs de onderkant halen. Ik houd van een koelkast met meer ruggengraat. En toevallig hadden vrienden er nog een over. Ik bedacht mij geen tweede keer.Sorry fridge.

Ook de stoelen die ik ooit wou opknappen gaan weg, ze zijn blijven steken op ooit. Er zijn een boel dingen die ik inmiddels alsnog opgepakt en afgemaakt heb. Maar deze knappertjes laat ik over aan een ander persoon met een voorliefde voor oude lieve stoeltjes en kasten. Ze ( alle vier) krijgen vast wel een ander bezige-bij-baasje. En zo ging het nog even verder..

Ondertussen werd er ook nog vormgegeven. De band waar Pee in zit, had nog een cd-hoes nodig. Ik kreeg carte blanche, heerlijk..... Zittend iets doen, weliswaar gedoseerd, gaat nog prima. Ontwerpen is iets wat ik naast het filmen ook nog steeds erg graag doe, een heel uitdagende bezigheid. Iets aan de hand van omschrijvingen en steekwoorden, vormgeven en dan maar afwachten of het er genoeg op aansluit. Deze gelegenheid liet ik dan ook niet aan mij voorbij gaan. En het resultaat viel in goede aarde.
Terwijl ik dit zit te typen wordt er in mijn buik volgens mij aan volksdansen gedaan hij neemt de meest rare vormen aan. Ieder zijn ding, man al ga je op ballet, maakt mij niet uit schatje, maar meer ruimte is er gewoon echt niet.
Het is tijd, tijd om te slapen.
*Doet lamp uit* klik-klik.

dinsdag 5 april 2011

Granny update


Dit is tot nu toe het resultaat van mijn verslaving. Vierkantjes haken. Na een tijdelijke stop omdat ik niet kon kiezen welke kleuren ik toe zou voegen, wist ik mezelf er toch toe te zetten om in mijn wasmand met bolletjes wol te graaien. En de speciale tas met katoen werd ook aangesproken. Wat vind ik dat mooi. Had ik voor mijn verjaardag gekregen.
Uiteindelijk zijn het allerlei tinten groen met blauw geworden en ben ik over gegaan op drie kleuren in plaats van twee. Om de lichtblauwe wol zoveel mogelijk te verspreiden over zoveel mogelijk vierkantjes. Ik ga nog even kijken of ik van deze wol nog een bol kan terugvinden in de winkel. Zou wel mooi zijn.
Zelf had ik niet gedacht dat het zo´n lollig effect zou hebben. Een ander effect is dat dit het enige is wat me op de bank met de beentjes omhoog weet te houden. Want verslavend is het. En voor de aard van dit beestje is dat heel uniek. Zelfs in kabouterdragende staat. Ik haak nog even verder....

zondag 3 april 2011

Kill and attack

Ik had mijn handen gisteren tijdens een dutje op mijn buik gevouwen om ze vervolgens te verplaatsen. Lara spitste haar oren. "WAT WAS DAT!"
Het kon wel eens een prooi zijn daar onder die dekens, moest ze gedacht hebben.
Ik keek of ik haar uit de tent kon lokken terwijl ik haar met mijn fototoestel in mijn andere hand vast legde.



Zo lijkt ze een stuk minder lief :-)
Zo lief was ze net ook niet. Net een kleine peuter die hyperactief raakt omdat het moe is en daarom besluit alles te gaan doen, wat niet mag. In de kledingkast liggen, het vlabakje uitlikken, in de tas met wol kruipen, pootjes op het aanrecht..
Lara?! Ze keek me verstoord met grote donkere ogen aan. Nog even en ik stop je in het asiel ok? okeeej....
Ik tilde haar op en legde haar naast me neer. Binnen een minuut opgerold, snurkend en wel in een diepe, diepe, slaap.

zaterdag 2 april 2011

Anders










Het is anders.
Anders was het nu al donker geweest. Maar nu is het nog lekker licht.
Anders had ik de hele tuin moeten om laten spitten door anderen, of het tuinseizoen moeten missen, maar nu hakte Bee mijn land in stukjes met de mechanische frees.

Anders had ik alleen in de tuin gezeten maar Haa kwam langs om even een stukje tuin op te meten thuis. En eindigde al bakstenen weghalend, en weer betonbanden in timmerende tegenover mij.
Anders was gisteren mijn laatste werkdag geweest. Ware het niet dat ik al in de ziektewet zat de afgelopen weken. En anders voelde het wel toen het eenmaal zover was. Nu zat ik écht in mijn verlof. En anders was het geweest als ik niet heel abrupt een stuk minder kon en ik daardoor een stuk minder lang afhankelijk van andere lieve mensen was geweest. Maar zien welke mensen er voor je klaar staan en je met alle liefde willen helpen is wel heel bijzonder. Nog maar zes weken te gaan tot de uitgerekende datum. Maandag nog maar vijf weken en zes dagen. Dat klinkt helemaal idioot dichtbij.
Ik loop met de hond richting het park en zie een weerspiegeling van mijzelf. Hardop murmel ik tegen mijzelf "jaah Lot, dat ben jij. Je bent nu een hoogzwangere mevrouw. Nog maar heel eventjes en die buik, ja die buik zit er echt". Geloof het of niet, maar ik moet nog steeds wennen aan mijn spiegelbeeld. Ik vind het allemaal zo bijzonder. Er gebeurt teveel tijdens een zwangerschap om er gewend aan te raken. En voor je het weet, is het alweer voorbij!