dinsdag 12 april 2011

Enerverend


De dag begon heel rustig. Ik had als doel om een rij met vierkantjes af te krijgen. Van de uhhh negen? En net toen ik een dutje wou gaan doen, ging mijn telefoon. Dinnetje aan de andere kant, of Pee en de auto er waren, want ze moest naar de dokter... Je krijgt natuurlijk de meest ernstige scenario's in je hoofd. Maar zo klonk ze niet. Het ging om het voetje. Pee was er niet maar ik wel. Ik stond erop om haar te helpen. Ik mag dan een flink potje zwanger wezen. Invalide zijn we nog steeds niet. Mijn lijf gedraagt zich enkel soms als een bejaarde.
Ik redde het met mijn overredingskracht. En zo gezegd zo gedaan, stond deze held in de auto (kuch kuch), in het centrum klaar. Ik mocht hellingproof, recht achteruit rijden, keren op de weg, inparkeren. Ach man, van alle markten thuis.
We gingen van de huisarts naar het ziekenhuis, van de eerste hulp naar de gips afdeling. Met helaas een verwijzing voor de volgende dag. Het voetje was niet blij, er zat een breuk in en dat ging niet vanzelf over. Ik was blij dat ik een beetje voor haar kon zorgen.

2 opmerkingen:

  1. Arme Dina... ;) Zal haar vanavond even proberen op te vrolijken met chocola, haha. Wel fijn dat hoogzwangere jij thuis was en een beetje voor haar kon zorgen!!

    BeantwoordenVerwijderen

Iets te roepen? Deel het!