Ze waren al heel lang een doorn in mijn oog, mijn in elkaar geknutselde stok ( bestaande uit o.a. een bamboestokje) waar mijn opscheplepels aan hingen. www.datzagernietuit.nl kon je wel zeggen.
We hadden via via een mooie metalen ophang-geval gekregen maar vanwege het afwijkende formaat van onze tegels, paste dat net niet goed op de voegen, waar ik in wou boren.
Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan, en zo drentelde ik naar de schuur op zoek naar minischroefjes met een grote kop. Dan maar vastschroeven aan het keukenkastje.
(ssttttt, niets zeggen tegen de meneeren van de woningbouw). Die gaten plamuur ik later wel weer dicht. Of niet....
Ik was in ieder geval weer even tijdelijk in de zevende hemel. Zo goed als ik tegen dit soort dingen aan kan hikken, zo blij ben ik als de klus eenmaal geklaard is.. Is ook altijd zo... En wat hingen ze er prachtig bij, mijn pannetjes passende opscheplepels uit grootmoeders tijd. Ik wee het, er hangen er 4. Maar ze zijn stuk voor stuk zo mooi. Kon ik geen afstand van doen.... En nu kan ik als ik wil, vier veschillende dingen maken met vier dezelfde opscheplepels. Wie kan dat nou zeggen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Iets te roepen? Deel het!