140,141 en 142

Poging 1.

Dit vormde poging twee, maar is inmiddels uitgehaald

Ze zaten allemaal te frunniken aan mijn haakwerk, mijn moeder, oma en schoonzusje. Het moest namelijk uitgehaald worden en dat was nu net niet een makkelijk te klaren kunstje. God bewaar me. Dat een haakwerk niet helemaal goed uitpakt is tot daar aan toe, maar dat het dan vervolgens niet " los laat", is twee.
Maar de dames waren er wel voor te porren en ik denk dat mijn oma het opperhoofd was. Zij was uiteindelijk hoofdverantwoordelijke voor het feit dat ik het tweede handschoentje ook kon haken. Ik moet nog even de laatste restjes wol bij elkaar schrapen en dan is het af, deze derde poging tot een handschoen. Ik hoop hem morgen af te hebben.
Sorry Haa, ik ging poging twee toch uithalen. Zonde van de wol vond ik het.
Kabouter rende om mij heen door het huis, sjanste met de opa's en zijn oom, voornamelijk in de hoop iets buit te maken aan eten. Gefascineerd keek hij naar zijn nichtjes en ik genoot van deze kleine mensjes die allemaal unieke wezentjes werden met elk hun eigen voorkeuren, krachten en streken.

Di mama had weer eten voor een weeshuis ingekocht, dat wordt weer een dag vasten.. Ik speelde met mijn oudste nichtje met het poppenhuis en met mijn jongste bekeek ik het brood dat gesneden werd en praatten we over het brood zelf en het woord trek. Mijn breiwerk en het patroon werden ook nog even besproken en met de nodige aanwijzingen kon ik weer verder.
De geur van eten en warmte van alle aanwezigen vulden het huis. Kabouter zat rustig aan de andere kant van de tafel met de duplo. En er werd geglunderd van zoveel moois en liefs.
Ik heb maar een kleine familie. Maar man o man wat koester ik het.