dinsdag 23 augustus 2011

Ei


*pats*
In mijn rechteroor hoorde ik iets vallen. Héééél zachtjes maar toch.
Spike had het ook gesignaleerd. Er hing een groot vraagteken boven zijn hoofd, hij snoof eens diep en keek me onschuldig aan om vervolgens weer te buigen naar datgene wat tussen ons in lag.
Ik zag zijn mond langzaam open gaan, lichtjes ademde hij in en....
"Spike, nee!"
Dat kwam uit mijn mond.
In tegenstelling tot de poes Lara die klaar stond om korte metten te maken met een vlinder en ondanks mijn protest op afstand, dit gewoon deed, luisterde Spike wel. Met witomrande ogen keek hij me schuin aan. Hoe meer wit, des te stouter hij vaak is.
Blijf staan, dit moeten we even vastleggen, unieke gebeurtenis, moet vastgelegd voor het nageslacht... daarna mag je het...nou ja, doe ermee wat je wil",Al verder murmelend zocht ik naar mijn telefoon voor de bekende snapshot.

Verdomd, was er zomaar een half ei uit de lucht komen vallen.

2 opmerkingen:

Iets te roepen? Deel het!