
In de serie: "bij ons thoijs in de toijn" zal ik elke zondagse zondag proberen iets over de volkstuin te vertellen.
Zoals u wellicht weet is het baren van een kind midden in het seizoen ook niet een aanrader wat volkstuinen betreft. Maar gelukkig maakt dat verder geen drol uit.
Al dagen had ik bedacht om een blogje te schrijven over de stand van zaken in de tuin tijdens een van mijn bezoekjes. maar het kwam er niet van, dat heb je soms.
Die bewuste avond stond ik met mijn blote voetjes in de tuin, graaiend naar onkruid, de inhaalslag was nog steeds gaande maar er zit ECHT ontwikkeling in.Heerlijk, de verkoelende aarde tussen mijn tenen. De rabarber brulde de grond uit als nooit tevoren, de aardappelen waren al bijna 30 centimeter hoog.

U begrijpt, ik was niet bepaald het meest frisse figuur dat op het complex rond liep. Het moet nogal een beeld zijn geweest, een hoofd als een tomaat, met vegen aarde erop. Een zwieperende rok paars als kool en een stel zwarte blote voeten eronder.
Buiten adem zat ik op mijn bankje, mijn conditie moet zijn comeback nog maken, toen ik de goudsbloemen ontdekte die zich van vorig jaar zelf hadden uitgezaaid. Geweldig! De buurman raadde me aan zoveel mogelijk eraf te snijden, dan kwamen er des te meer bloemen aan. Weer wat geleerd... Ik nam het van hem aan en begon met plukken.

Ja en het was heerlijk...terug naar de basis.. Ik zag er niet uit maar, who cares?
Ik in ieder geval niet :-)
Ik ook niet! Heerlijk in de aarde wroeten. Even 1 zijn met de natuur. Heel meditatief! Ik volg graag jouw verrichtingen
BeantwoordenVerwijderen