Dus ging ik afgelopen zondag op pad, onder de arm de schoffel, een drietand en een schop. In mijn rugzag mijn handboek tuinieren en een thermosfles koffie...
Geen hond te bekennen op de tuin, het was immers winderig en een zondag. Geen belemmering voor mij maar voor anderen op zijn minst een motief om niet te gaan.
Mij maakte het niet uit. Ik legde mijn gereedschap neer, rugzak af en bekeek het zaakje eens goed.
Heer-lijk. Een are grond om mee te doen wat ik wil! Wat een feest. En wat heb ik het gemist zeg..
Uiteraard ging ik niet rustig van start met als gevolg, een tweede stijve hark in de vorm van mijzelf.
Maar.... wel vijf verhoogde bedjes rijker. Want, u leest het goed, ik ga dit keer werken met verhoogde bedden, om wateroverlast te voorkomen. Bovendien vind ik het wel feestelijk EN overzichtelijk staan.
De dag erna ging ik na een dagje werken direct aan de slag met het zaaisel. Want dat moest nou toch ook nodig eens even de grond in. Maar dat liet wat langer op zicht wachten vanwege de lange winter. En we moesten natuurlijk niet te vroeg pieken
Er stonden drie kandidaten te wachten, kropsla, koriander en Chinese kool.. Het weer was mild, de avond lang. En samen met mijn nieuwe zaaibakken zat ik aan onze picknicktafel.. Keurig werd alles gezaaid en toegestopt.
Vandaag sprintte ik richting de vensterbank om water te sproeien. Zag ik dat goed? geen wishfull thinking; mijn zaadjes kwamen al uit! Turbo Turbooooozaadjes! ( ik hoor het kabouter Wesley al roepen). Vier dagen en hoppaah, steken ze al ruim boven de grond uit! Hartstikke mooi natuurlijk! Groei maar lekker door jongens, kunnen jullie straks met jullie voetjes in de echte aarde en groeien als....kool.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Iets te roepen? Deel het!