donderdag 4 juni 2009

Stemmen

Subtiel zeilde ik met mijn fietsje door de bocht. Met nog een half uur te gaan, mijn ene hand aan het stuur en in mijn andere hand mijn paspoort en twee stemkaarten. Ik was een gemachtigd mens met een last minute actie.
Ik zette mijn fiets keurig in het rijtje en stampte naar binnen waarnaar ik bijna een tegenligger schepte..
In de zaal zaten vier mensen op een rijtje. Bij de eerste stond al iemand, dus hup, voorsorteren naar de volgende. "Ooh, mocht dat niet? Oh, achteraansluiten? Oh, dát is achteraan... Oeps...".
Braaf gaf ik mijn paspoort af en werd ik met twee langwerpige stemkaarten opgescheept. Ik mocht naar het stemhokje. Tjee, met een potloodje nog wel... Uhh, waar stond mijn partij ookal weer....Andere ook netjes inkleuren. Het opvouwen was nog een heel karwei. Man, ik mocht er wel een cursus voor volgen. Eenmaal alles bij elkaar geraapt, draaide ik mij om naar de mensen die mij met opgeheven wenkbrauwen gevolgd hadden vanaf moment een dat ik een voet binnen het stemlokaal zette. In mijn hoofd was ik veranderd in een machtig politicus die in slowmotion zijn stemkaarten voor de toegestroomde pers, in die vuilnisbak met die gleuf erin zou stoppen. Ik kon mijn lach niet voor mijn denkbeeldige publiek inhouden. Met een enorme grijns bewoog ik , als gemachtigd mens, mijn arm naar beneden om de stemkaarten in de stemcontainer te stoppen. "klik-klik-klikklik--klik. Even naar de camera kijken? " De fotografen in mijn fantasie hadden even de tijd nodig om hun world-press photo te maken. En daar wou ik natuurlijk wel lijdend voorwerp van zijn.
Plots klonk er een schelle stem; "stopt u uw paspoort niet in de stemcontainer???"Mijn dagdroom werd abrupt verstoord. De hordes fotografen gevlogen. Just me and the stembiljetten. En de als versteende stembureau-mensjes die al die tijd net deden alsof ze er eigelijk niet aanwezig waren keken mij nu met grote geschrokken ogen aan. Mijn god, actie op het stembureau....
Mijn glorieuze moment eindigde hier. Ik verplaatste mijn paspoort met een overdreven grote boog naar mijn andere hand. Omdat de situatie toch al niet erger kon, kraamde ik uit "ohh, dan zou de container open moeten, fraude, fraude!!!". Mijn humor werd niet beantwoord. Ik besloot met een rechte rug richting mijn fiets te lopen. Ik liep niemand omver. En groette beleefd de volgende.
Gelukkig hoeft dit maar een keer in de 5 jaar...

2 opmerkingen:

  1. Ja, maar Lótje toch! Stemmen is een seriéuze aangelegenheid!! Ghehehe... ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. hahahaha grapjas, je beleeft nog eens wat als je gaat stemmen! Ga je ook zo'n leuke blog schrijven over ons winkelavontuur??? ;)

    BeantwoordenVerwijderen

Iets te roepen? Deel het!