Acht uur

Het is acht uur, mijn eilandje is het bed met de spijlen. Alleen de bollen ontbreken nog, net als in de film Heksen en bezemstelen ( Bedknobs and Broomsticks), dat bed ging vliegen als je over de bollen wreef. Wat moest ik als kind lachen om die film, tra-nen, Vooral om de voetballende leeuwen en pinguins. Noteert, musicalfilm opsnorren en kijken, net als Mary Poppins die ik zonder te overdrijven wel veertig keer gezien heb en de tekenfilm Alice in Wonderland.

Ik zit in het midden van het bed, geen baardmans die nog ligt te ronken. Just me, draadmans zoals Pee (baardmans) mijn liefkozend noemt.De man is aan het werk.
Kabouter slaapt in dit soort nachten bij mij op de kamer in het campingbedje. Dan hoef ik 's nachts en 'ochtends maar enkele stappen te zetten eer ik bij hem ben, voed ik hem op de rand van mijn eilandje. Om hem vervolgens weer in zijn tijdelijke bedje te stoppen. En het moet gezegd, het is ook erg knus zo samen
Mijn klik-klak-lamp schijnt als nooit tevoren, verspreid het licht door de kamer. Kabouter houdt een brabbel-schopfeest in zijn bedje terwijl hij zijn boekje opeet. Heerlijk, langzaam starten we de dag. Mijn nieuwe pyjamabroek beleeft zijn primeur. Ik was op slag verliefd, vel blauw met honderden Homers, u kent hem wel van de hilarische serie. Eigenlijk was het een pyjama(zeg kabouter, blijf eens van mijn laptop af, hij bevind zich inmiddels ook op het eiland) voor meneertjes maar hee, wie zei mij dat mijn fijne billenpartij er niet enig in zou staan..
Gisteravond viel ik knorrend in slaap, buurvrouw en ik hadden op de bank gezeten, elk ons eigen handwerkje en zo hadden we een hele tijd, al babbelend gezeten. Cappuchino erbij, heerlijk! En zo was er alweer een projectje afgerond. Moeten we vaker doen! Kneuterigheid ten top, maar zo voel ik me op mijn rijkst.

Thin Lizzy

Pee wou het al tijden dolgraag, een katje erbij. En zo kwam het moment dat het kon, we gingen op zoek naar een kitten die bij ons en onze beestenboel zou passen. We kwamen, zagen en overwonnen. Deze dame, mooi van lelijkheid kwam voorbij en we hadden het geluk degenen te zijn om haar mee naar huis te nemen.
Na Don Vincienzo die we helaas moesten laten inslapen nog voor kabouter ter wereld kwam, had poes Lara het rijk voor haar alleen. Nou ja, alleen...met Spike. Maar zij was de baas. Hoewel katten nogal op zichzelf gericht zijn, leek het ons toch, op de lange termijn wel leuk dat er voor Lara een kat bij kwam omdat ze toch ook wel vaak naar Vinnie trok maar die wou daar op zijn beurt niets van weten. En wat blijkt, nu ontpopt Lara zich tijdelijk als chagrijnige oudere en neemt de houding van " talk to the hand, block sender, what-ever"-aan. We vertrouwen erop dat ze gaande weg wel wat milder wordt. Van Spike wisten we wel dat die een katje zou gedogen. Maar dat het liefde op het eerste gezicht was en hij de mama van Thin Lizzy, alias Lizzy, zou gaan worden, nee dat hadden wij nooit, maar dan ook NOOIT verwacht.
Ze spelen met elkaar, liggen samen op de mat, en dan bedoel ik samen. Lizzy krult zich tussen de poten van lobbes Spike en knort luidkeels. Als ze in haar enthousiasme op zoek gaat naar de tepels van " moeder Spike" , wordt er even zacht happend gecorrigeerd.
Lizzy groeide op tussen de honden, katten, grote en kleine mensen. En zij schrok dan ook niet terug toen dat zwarte monster ging snuffelen. De onderkant van de bank? Nehhh, die heeft zij niet gezien hoor. Je hoort het, ze past er perfect tussen en ik pies nu al in mijn broek van het lachen als ze een verwoede poging doet om Pee zijn oor uit te likken.. juist...

Op mijn sloffen

Vanuit mijn luie stoel bestelde ik hem ook. HET HEMA Breiboek. De verleiding was groot en ik deed mijzelf een lolletje.*klik*, en hij was van mij.
Op de gevoelige plaat vast gelegd, betrapt met mijn nieuwste aanwinst. Ziet u de schrik in mijn ogen?
Nu het nooit eindigend lijkende grannyproject toch eindelijk tot zijn einde kwam, was daar ruimte gecreëerd voor iets anders.
In tegenstelling tot mijn naaiprojecten waar ik er toch zeker vijf van heb lopen en er morgen zonder blikken of blozen nog een bij start, ben ik vrij strikt in mijn andere handwerkactiviteiten. "EERST AFMAKEN", bits ik mijzelf met de tanden op elkaar, toe. En zo zal het gebeuren.
Al ohhh-end en Ahh-end bladerde ik door mijn boek.Eindelijk mocht ik weer! Het kopje thee stond al meekneuterend stomend op mij te wachten. Als een kind voor de etalage van een speelgoedwinkel, zo in mijn nopjes was ik en wist mijn keuze te maken; babyslofjes! Dat wou ik toch zelf ook eens leren breien. Het begin is gemaakt, de tussenstand is al een toer uitgehaald. Maar...dat mag de pret niet drukken. Zeker niet....
Op mijn nieuwe truttige ballerina-sloffen...

Granny, the end in zicht

We hingen op de bank, Spike en ik... Als het kleedje tevoorschijn komt en ik nodig hem uit, dan mag onze zwarte loebas op de bank. Hij gaat dan per direct knock out, licht uit en snurken maar! Maar dan bedoel ik ook ECHT snurken, In de luidste zin van het woord.
Ik haakte er ondertussen een end op los. Ik moest me flink kwaad maken en dan zou het einde in zicht zijn. Eenmaal alles aan elkaar, kreeg het geheel een vier-rijen-dik lichtblauw randje om het af te maken. Eindelijk! Afgerond!
Het kleedje voor kabouter..wat later af dan gepland, veel geleerd...maar hij kan hem toch nog gebruiken. En dan mag ik nu eindelijk van mezelf met iets anders beginnen. Zoveel keuze...