Ditties en datties

Kabouter is er eentje van het kijken, het staren, het gluren, het loeren, observeren, het dwars door je heen kijken. En moeite ervoor doen is ook duidelijk aan de orde. "Aan het einde van de eerste maand kan uw kindje zijn hoofd optillen". Kabouter wil dat best doen, wou dat ook best al doen met amper een week. Wat zich nu tot nek-verrek-proporties heeft ontwikkelt. Pee en ik stelden dat we onze conditie maar vlot op peil moesten krijgen want zodra dit exemplaar zou kunnen lopen, dan was het er eentje om achter aan te rennen. Ik voel het aan mijn water.

Verder werd vandaag de schutting vervangen door de buurman. Dit lag al bijna anderhalf jaar in de planning en nu ging het er dan eindelijk van komen. Ik kon mijn geluk natuurlijk niet op en zag met liefde hoe de oude in-en-in-verrotte schutting als een kaartenhuis in elkaar viel nadat de klimop was weggeknipt. Toch een gek idee dat mensen voor zo'n verwoestende, woekerende, aan onkruid doen denkende klimplant, dik geld betalen in een tuinwinkel. Vaak niet wetende wat ze te wachten staat als hij niet op de juiste plek groeit. Want de klimop was inmiddels letterlijk het enige wat de schutting nog overeind hield, moet je nagaan. Ik was in ieder geval erg verguld met het resultaat.zo kwam de rest van de tuin NOG beter uit. Op de derde foto hielp kabouter overigens even mee in de keuken. Na even jengelen, maar ik toch echt even een potje moest koken, plaatste ik hem in de maxi cosi op het aanrecht. Kon ik mooi op het krukje naast hem neerdalen en de piepers schill'n :-)