De tuin... ja, de tuin blijft favoriet in mijn bestaan. Had ik zo'n twee jaar geleden nog een volkstuin, nu heb ik een mooie achtertuin. Plannen zat voor komend jaar. Maar ik bleef stiekem nieuwsgierig naar mijn buurvrouw, die ook een volkstuin had, maar kennelijk dichterbij huis.
Afgelopen week kwam de tuin ter sprake en bleek dat er een volkstuin op afstand van anderhalve kilometer van mijn huis is!
Alsof er een koortje vanuit de hemel boven mij begon te zingen. De hele week was ik gelukkig. Het liefste vertelde ik tegen ieder die ik tegen kwam, dat ze daar volkstuintjes hebben en hoe graag ik daar wel een tuintje zou willen. Maar er zijn maar weinig mensen die dat interesseren.
Eigelijk heb ik hem al ( in mijn hoofd), en wil ik al beginnen met spitten. Alles indelen, voorzaaien. Sneeuw, scheer je weg! Ga weg met je winter. Voorjaar, ik wil VOORJAAR!
Courgettes, sla, tomaatjes, aardbeien enzo... Met de laarzen aan op het fietsje, in slobberkortebroekje, een doekje om het hoofd gebonden ,drinken mee.. Op naar 'ut tuuntie.
De vorige volkstuin moest ik ook echt opzeggen, het was te ver. Maar dit biedt nieuw perspectief..
Ik stuiter even verder..... "zeg, wist je dat er op anderhalve kilometer afstand van mij.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Iets te roepen? Deel het!