Jurk

Elke maandag stap ik in ons autootje samen met mijn grote zware Super the farmer-tas . En in die tas zitten mijn naaispulletjes. Wanneer ik vertel dat ik op naailes zit, schiet mijn gesprekspartner, ongeacht wie, wanneer en hoe, in de lach.. Ik denk dat men het al voor zich ziet in een andere betekenis... Ik verheug me er altijd erg op om weer bezig te gaan met mijn project onder begeleiding van.. jawel mijn naaijuf. Ik heb onderhand al een rok met citroenprint, een jurk van seventies ripstof voor mezelf en een feestjurk voor mijn nichtje gemaakt. Het scheelt dat de stofjes die ik leuk vind voor mezelf, doorgaans niet hip zijn. Waardoor het vaak voor een miniprijsje ergens achteraf ligt. Hoe fouter, hoe beter. En bij voorkeur oude zigeunerprintjes en kleurtjes.
Vorige week ben ik begonnen met een jurk voor mijn zus. Zij is zwanger en die buik zal er natuurlijk voor zorgen dat ze op een gegeven moment overal uitgroeit. We delen alles met elkaar en zo heb ik de eer om ook deze zwangerschap van dichtbij mee te maken. Daarom leek het me leuk om ook voor haar wat dingetjes te maken. Dus vorige week ben ik begonnen met een wikkeljurk. Officieel heeft het model mouwen maar die laat ik lekker weg. Want daar gaat de voorkeur naar uit.
Afgelopen avond hing ik weer met rode wangen over de tafel heen, de laatste hand werd gelegd aan het patroon tekenen waar ik persoonlijk altijd nogal scheel van raak. Al die trepen en stippeltjes, korte en lange, rood, blauw groen, twintigduizend door elkaar heen. En vervolgens ze op de juiste manier op de stof spelden. Het papier dat regelmatig verschuift. En uhmm, wat is de stofrichting ook alweer... En daarna een zoom om alle delen heen tekenen met een krijtje en dan, met de schaar erin, alles uitknippen maar! Ik sta er niet om bekend dat ik snel ben, wel doe ik alles bewust, wil ik alles beredeneren zodat ik het erna ook kan en het liefst ook pietje precies.. Verder flap ik er regelmatig vanuit het niets een warrige opmerking uit en is het pure noodzaak dat ik aantekeningen maak om te voorkomen dat ik iets vergeet mee te nemen voor de volgende keer. Maar dat maakt het niet minder. Ik geniet met volle teugen, het wordt een steeds grotere hobby. En zo besloot ik elke week op les te gaan. Maar even tijdtechnisch kijken hoe we dat gaan doen de komende maanden met een filmproject op de plank...Deze week bleef het bij deze activiteiten. Volgende week staat het stikken op het programma en kan de naaimachine op tafel gezet worden. Joepie!