Lindbergh mutsjes

Het was baby-uitwerp tijd bij mijn dinnetjes. Beiden waren onlangs uitgerekend en oorspronkelijk zaten we alledrie in dezelfde uitgerekende tijd, echter was het mijn tijd nog niet op dat moment.
Dat ze nu op het punt stonden om te bevallen was enerzijds confronterend maar vooral heel bijzonder.
Het was tijd dat de kindjes tevoorschijn kwamen en ik kon niet wachten.
Dee en ik hadden nog thee gedronken tot s'avonds laat en haar reusachtige buik met mijn buik in wording samen op de gevoelige plaat gelegd. Haar gezicht, nee alles gaf aan dat het tijd was. En prompt had ik haar de volgende dag aan de telefoon om te horen dag de kleine man tevoorschijn was gekomen. Had ik even goede thee gezet ;-)
Die week erop stonden er twee kraamvisites op de planning, een bij Em en een bij Dee. Voor beide kaboutermannetjes breide ik een Lindbergh-mutsje omdat ik ze fantastisch vindt. Alles wat oogt als een strikmutsje is fantiestas. De baby's voelen zich er vaak ook erg geborgen door.  En wat stond het...om te smelten..
Of ik hem even met muts mocht vastleggen? Uiteraard..
Regelmatig pak ik de foto er nog even bij, (foto van beeb Em ontbreekt, die lag lekker te knorren), wat is het toch een wonder, zo'n kleine smurf en wat was het waardevol om van dichtbij mee te maken. Lief en leed, al in the package...

Kussen

Een boel kussens in huis vroegen om een nieuw jasje. Niets zo veranderlijk als ons interieur met als grootste veroorzaker ondergetekende ( zit in de aard van het beestje). Maar ik had nog een beetje vrees voor het betere ritsen-werk en knopen vind ik niet zo kindvriendelijk. Dus hop, de wijde internetwereld in voor een tutorial. Zie hier: wat een leukerd! Echter dacht ik wat te moeilijk, ja ik kan dat.. Di mama vormde de hulplijn en zo kwam het goed. Oh ja, nog een tip: de x + 2 centimeter zou ik iets ruimer nemen.. Spelden,spelden en nog eens spelden en....
Nengnengnengneng deed de masjien op zolder en uiteraard draaide er een plaatje op de achtergrond met the best of the thirties and fourties uit de overgenomen collectie van opa. Wij delen de voorliefde voor de melancholisch liederen, bij voorkeur op de late avond, maar zo op zolder met de regen tikkend tegen het raam, paste het ook prima.
Het resultaat vond ik om trots op te zijn, gemaakt uit een oud tafelkleed wat oorspronkelijk een cirkelrok zou worden. Maar dit vond ik leuker.
Ik denk dat ik deze tactiek ook ga gebruiken voor de grote rugkussens op onze pallet-bank...(maar eerst kussen nummer twee..

Boek: Maud, Dappere Strijdster

Afgelopen zaterdag was het zover, de presentatie van het boek: "Maud, dappere strijdster".
Ik wist al een tijdje dat het boek er zou komen en dat wist ik vooral omdat ik een klein stukje mocht bijdragen, een verhaal over de kort maar krachtige actie "Maak het voor Maud". Een verhaal over een simpele oproep uit betrokkenheid en de overweldigende reacties van jullie bloggers, lezers.
Ik kreeg het boekje van Pee cadeau en het daadwerkelijk in mijn handen hebben, het teruglezen van het verhaal van Maud, het hele gezin..Juist, dat leverde een boel gesnotter op. Helemaal als moeke met inpandige baby komt het driebubbel zo hard binnen.

Het boek is werkelijk prachtig geworden, kleurrijk, veel foto's, quotes van reacties, verhalen over acties, de blog's geschreven vanuit Maud..De kracht van het gezin, de betrokkenheid van iedereen het spat er gewoon vanaf.
Misschien vind je het, vanwege je betrokkenheid bij de actie toen, of omdat het je een mooi boek lijkt, een goed idee om hem te bestellen.
Dat kan hier: http://www.maudvoorleven.nl/boek
Het is goed om te weten dat 100% van de inkomsten gebruikt zal worden voor onderzoek naar neuroblastoom en voor financiële ondersteuning aan gezinnen met een kind dat kanker heeft.
Het boek 'Maud, Dappere Strijdster' is ook verkrijgbaar in boekenwinkel Goedhart Assendorperstraat 79 en Ana Sofia, Nieuwstraat 100 in Zwolle. 
Zeg het voort!


Verder sta ik, naar alle waarschijnlijk voor de laatste keer, met de laatste spulletjes, door jullie gemaakt, bij de festiviteiten van radiomarathon.nl ! Meer details volgen nog. De marathon vindt plaats op 19-20-21 december en Maud voor Leven is dit jaar het goede doel!

De nieuwe tuin

We waren het erover eens, Cee en ik.. Blijven op de oude volkstuin was niet meer een optie. We kampten met een prototype ouderwetse tuinbuurman die niet bepaald schroomde om zaken in onze tuin aan te passen die hem niet zinde. Dat resulteerde in pittige discussie's en ja... Dan vergaat de lol je wel..

Via onze straatbuurvrouw kregen we een andere tuin waar we nu met hernieuwde energie naartoe fietsen.. Het is vooral onkruid wegtrekken, korte metten maken met braamstruiken en wat planten overzetten uit de oude tuin.. Een uitdaging zijn de preitjes. We hebben ze tóch overgezet en ze lijken het te trekken.. Ome appelboom is ook present. En de knoflookteentjes zijn inmiddels ingestopt. En ondertussen worden we verwend met de mooiste regenbogen tijdens het werken met de koude natte grond. Wij vonden dit een goed teken, niet?

Liebster award; de vragen

Via Gea *klik* ontving ik de liebster award. Ik reageerde op haar nominatie, niet zo zeer om genomineerd te worden maar omdat ik het zo leuk vond om weer een completer beeld van haar te krijgen. Nee, niet nieuwsgierig... En zo kreeg ik deze award, hartstikke leuk natuurlijk
Voor die vragen moest ik even gaan zitten, kopje thee, kind op bed, regen tikkend op de ramen, laptop opengeklapt en de ogen open. Het idee van het award is dat de gever een aantal vragen stelt aan de ontvanger die op zijn of haar lippen branden. En de ontvanger beantwoord deze indien deze daar natuurlijk voor te porren is. En geeft hem op zijn of haar beurt weer door aan een blogger die dat verdient, meer volgers mag hebben , net begonnen is of wat dan ook.. Officieel doe je dit  aan 5 blogs maar daar wijken we fijn even vanaf. En fin, eerst maar eens  de vragen beantwoorden!

1. Waarom ben je een blog begonnen? 

Omdat ik graag schrijf over datgene wat ik zie en meemaak. In combinatie met de interactie met andere bloggers is dat super leuk om te doen. Voor mij is het ook fijn om dingen "op papier "te zetten.

2. Waarom draagt Lot een roze bril?
Tjee... Omdat de kleine dingen heel groot kunnen zijn en het waard zijn om uitvergroot te worden en benoemd in een verhaal. Mijn bril is roze omdat ik geniet van kleine dingetjes, intens blij kan worden van een  gezellig lampje aan met een haakwerkje erbij. Of omdat ik een appelboom verplaatst heb.
Die bril is er niet altijd maar het is wel de oorsprong. En de uitdaging is om die bril zoveel mogelijk op te houden zonder de realiteit uit het oog te verliezen. 

3. Wanneer voel je behoefte om te bloggen?
Op momenten van energie en inspiratie.

4. Wat is je lievelingsdier?
Lievelingsdier... Ik kan er niet een benoemen, dol op koeien en poezen. En de reiger en meerkoet vind ik werkelijk prachtig..

5. Welke hobby's heb je?
Ik schrijf graag, naaien, haken, breien, tekenen, schilderen,gutsen, in onze moestuin werken (samen met dinnetje Cee).

6. Hoe ziet je droomhuis er uit?
Wel in de bebouwde kom. Zo in the middle of nowhere is niet echt iets voor mij, call me een scheitert maar..met wat levende zielen om me heen maar niet teveel, veel groen, bomen struiken ,moestuin aan huis, een varkentje, kippen en koe. Een huis met veel ramen, diepe vensterbanken, een leefkeuken en vooral vol energiebesparende oplossingen. Eigenlijk bij voorkeur zelf voorzienend. En opgeruimd, jaa.. opgeruimd.

7. Welke drie kleuren draag je het liefst?
Groen grijs en zwart

8. Zou je dingen willen overdoen?
Moeilijke vraag aan de ene kant wel maar daarmee zou ik daarmee niet meer de persoon zijn die ik nu ben en wat zou er dan gebeurd zijn? Bepaalde stukjes geschiedenis hebben me gevormd of een deukje nagelaten , sommige zaken mis je, andere zaken doe je weer op...Dus overwegend...nee.

9. Denk je dat kabouters bestaan?
Ja. Ik bedoel, Rien Poortvliet zag ze toch niet vliegen?

10. Als je een vogel mocht zijn, welke vogel en waarom?
Meerkoetjes zijn vaak wat onhandig...een reiger zie ik mezelf toch niet in terug...een eend is ook maar een eend.... Ik denk ...een kraai.... Misschien kun je dan nog eens op de schouder van een lief oud vrouwtje met magische krachten gaan zitten en grijs worden, kunstjes leren. Een kraai doet net alsof hij dom is maar ondertussen .. Wij hadden vroeger een tamme kraai, Aka of Kaa.. Ik weet het niet meer, maar het was onze huiskraai (lees boerderij)...Het heeft iets magisch, net als mooie tekenfilmpjes over droomwerelden en pratende dieren, ik vind ze hoopvol, "alsof" er meer is...Ik weet het, een vrij kinderlijke manier om daardoor te denken dat er meer is, maar mijn hart maakt dan een sprongetje  Veel fijner dan dat grote mensen-denken. Helaas vloog de kraai weg toen we op vakantie gingen en opa en oma op het huis pasten.. Ik was heel klein maar dat zal ik nooit vergeten..
Ja, een kraai..

11. Hoe ziet een topdag er uit voor jou?
Wanneer ik niet heb toegegeven aan mijn uitstelgedrag, heb genipt van een kopje thee en een lekkernijtje erbij, zowel van de aanwezigheid van Kabouter als Pee heb mogen genieten, als dat ik tijd voor mezelf heb gehad om even in de tuin te werken en te knutselen.
Aan wie ik deze liebster award doorgeef? Niet aan 5 mensen......maar aan een, namelijk;  aan http://donsjes.blogspot.nl/ Hoeveel volgers ze heeft en hoe lang ze bezig is, ik durf er niet iets over te zeggen. Maar een ding weet ik wel; ze schrijft erg mooi, zet je aan het denken én heeft humor. Donsje, wat je met het Award doet, maakt allemaal niet uit. Maar de nominatie en dus ook mijn waardering voor jou als blogster heb je i.i.g. binnen.

De vragen voor jou:

1: Waarom heb je voor de naam "Donsjes"gekozen?
2 Wat is het slechtste nummer dat je kent, maar zing je het hardste mee.
3: Wat omschrijft jou het beste
4:  Als je een boek zou schrijven, waar zou deze over gaan?
5: Als je over 5 minuten je tas mag inpakken voor een reis, waar gaat deze naartoe?
6: Waar rijd je voor om?
7: Welke eigenschap van je zoontje benijd je het meeste?
8: Op welke 3 sites haal jij je meeste inspiratie?
9: Wat is de beste huishoudelijke tip die je kunt geven
10: Op welk dier lijk je het meeste
11: Wat zou je nog graag willen leren.

Mijn negen maanden project

Ik kreeg een flinke zak ultradun diepgroen, katoen-look-a-like ( maar stiekem toch van acryl) wol in mijn schoot geworpen van lieve Cee.
En ik zag de uitdaging om van dit smalle wolletje een reiszak te fabriceren. Mijn negen maanden project. U leest het goed.
Voor een nieuw kabouterkindje in wording. Ik heb nog 6 maanden. En in een tempo van 10 cm per week, komt dit vast goed.. (breien doel ik nu op ;-) )

Vest pour kabouter

Je zou het niet zeggen, het oogt wat als een vest voor een kaboutermini-mens. Maar niets is minder waar, dit is voor kabouter.
Di mama hield opruiming en ik kreeg ladingen wol toegestopt mits ik mijn eigen collectie zou opruimen. Zo gezegd zo gedaan. Dit project stapte ik af van het bekende en nam ik een vest als voorbeeld in plaats van het volgen van een patroon. Voor iemand die niet graag "fouten"maakt is dit heel wat. Af en toe keek vriendin Aa  even mee en corrigeerde waar nodig.
Zo met de regen tikkend op het raam, de wind die woeit, huisvest aan, kan ik best genieten van dit jaargetijde. De mooie kleuren in de natuur, de zon die af en toe nog als een dolle los gaat.. Uiteraard vervloek ik het als ik verzopen als een kat binnen kom. Maar de warmte binnen en droge kleding maken dan veel goed.
Vanwege die wind, ging ik de volgende uitdaging erbij aan, namelijk het maken van een voering. Ook nog nooit gedaan.Oorspronkelijk wou ik een kek stofje met uiltjes aan de binnenkant maken. Maar deze was aan een kant wit wat niet zo'n mooi effect had in combinatie met het haaksel en ik had niet genoeg om hem dubbel te maken. Dus hup, naar boven richting stof-voorraad waar ik een donkergroen rib-stofje wist op te snorren. Ook wel lollig.. Dus aan de hand van het vest weer een patroon getekend op een oude krant, uitknippen, beetje bijspelden en in elkaar zetten maar. Vervolgens boorden van groene tricot stof en dan is hij klaar!
Dat laatste is nog in proces want de energie was in geen velden of wegen te vinden. Geduld is een schone zaak en een wijze vriendin wijst me met regelmaat op de steen die ik van haar kreeg met de tekst: pluk de dag. Thanks Cee,  so much to learn.
Work in progress, overall.

Lampenbusiness

Jee en ik snuffelen graag op rommelmarkten en kringlopen.  En zo geschiedde dat we wederom een tijdje terug samen naar Hattem aftogen om daar de boel onveilig te maken. Jaarlijks staat het hele stadje in het teken van de markt en om de mooiste schatten te vinden, spraken we af om half 8 bij haar kever.
Die van haar is zo zwart als de nacht en prachtig onderhouden, zijzelf komt rechtstreeks uit een van de posters van Mucha lopen, wat een prachtdame. Daar tegenover staat de geweldige nuchterheid en droge humor. Dus dat werd gezellig.
Met kleine oogjes stapten we de auto in die licht brullend van start ging. Verhip, eenmaal daar was de dijk al vol, we moesten nog ons best doen ook.
Het was keer op keer waar; hier vond je de mooiste dingen. Ik kocht er twee houten puzzels voor kabouter, een antieke poffertjespan voor 1,50, een groen wollen kleed met bloemen.  Later had ik wel wat spijt van mijn timing want allemachtig, het ding stonk wel naar ehhhm..schaap.
Maar het mooiste moest nog volgen. Op de heenweg zag ik hem al en op de terugweg nog een keer. " wat kost ie", vroeg ik..Vervolgens pakte een andere dame hem en had het over een ander stofje erover.. Een ander stofje, ander stofje? 5 euro? Akkoord. En zo was hij van mij. Een bebloemde oude grote lampenkap. Niks stofferen oudje, jij blijft mooi zoals je bent en gaat mijn tafel versieren.
En wat stond hij beeldig toen Pee enige tijd later zo gaat dat meestal hier in huis, de koe bij de horens vatte en hem ophing. Ja, dat stond niet verkeerd, werd beaamd.
Elke avond als ik nu de woonkamer binnenstap en de lamp aan staat, glunder ik weer. Kleine vondsten, groot geluk..

Snailmail; If nothing ever changed, there would be no butterflies

Snailmail snailmail.. wat was dat toch! Ik besloot de stoute schoenen aan te doen en me aan te melden voor de snailmail van Tante Jannie. En spoedig kreeg ik iemand toegewezen om voor aan de slag te gaan. Ik zou mezelf niet zijn als ik daar niet even de tijd voor moest nemen en natuurlijk weer veel te ingewikkeld ging denken.. Des al niet te min zorgde het voor een goede uitdaging voor ondergetekende.
Ik snorde mijn stukje linoleum op en ging met mijn tekenblok onder de arm richting lange tafel.
De dame in kwestie die alles zou gaan ontvangen, was iemand met een sterke rug, een positief creatief mens met een liefde voor knutselen, veel haken en hield van vlinders.
Ik zocht een mooie uitspraak op het wereldwijde web en verwerkte deze in een tekening die ik maakte van een vlinder. Deze werd weer uit het linoleum gegutst en de avond erna bedekte ik hem met een flinke laag textielverf om hem op een stuk stof af te drukken want op papier was het mooi, maar wat te doen met die afbeelding?
Waarom maak je niet een tas?
Ach, waarom niet.. En zo zat ik de ochtend voor we richting camping gingen nog gebogen achter mijn naaimasjien op zolder. De rust bleef bewaard en verdeurie, het werd nog lollig ook!
Cee bracht stickers van vlinders langs op verzoek en een feestslinger. En mijn mooiste boekje ging ook mee. Wat een pakket!
Kniepert als ik was, hergebruikte ik een envelop waarbij de postzegels niet bestempeld waren bij een vorige verzending en zo had ik na flink intapen een mooi pakket dat dan toch eindelijk echt met de post mee kon.

Babytruitje

Een klein wurmpje mocht het gezin van vrienden komen versterken, daar was ze dan eindelijk!
Uiteraard begon ik te laat met breien maar dat mocht de pret niet drukken, een goede reden om extra snel weer een kopje koffie te komen halen en het alsnog langs te brengen.
Kabouter is dikke vrienden met hun trol van drie maanden ouder dus dat zat helemaal snor, er werd wat afgegiecheld zoals die tweejarigen dat overdreven kunnen, bij het nabootsen van lompe acties. Gelukkig was ik geen autootje, anders had ik het zwaar te verduren...
Ondertussen smolt ik terwijl de dame in kwestie van een paar weken oud, op mijn arm tevreden lag te knorren. Heerlijk..Ik ben benieuwd hoe het truitje haar zal staan...

Treinschets

De trein vind ik altijd het moment om te schrijven of te schetsen. Maar soms zitten de personen niet genoeg in mijn blikveld en vorm ik zelf maar het onderwerp van geschets. Gevolg is wel geconcentreerd kijken wat een beetje een zielig-vogeltje-effect heeft. Maar des al niet te min was het resultaat wel lollig.

Pee zei: kijk eens zielig? *klik*

:-)

Een koolrabig dagje

Kooktechnisch gezien had ik een bijzonder goede dag.


Deze knakker zat in mijn groentetas and what to do with it? Het was niet dat ik dacht: "jaaa, laten we eens zus of zo.."
Gelukkig is daar broeder Google, in  mijn grote vegetarische boek stond niet zo veel soeps.
En zo kwam ik op deze overheerlijke sandwich . Alleen deed ik een paar kleine aanpassingen.

• 1 handje geraspte koolrabi 
• Een flinke laag roomkaas 
• Sjaatjes bla
• Dijon mosterd ( voor op de kale boterham).
• 2 boterhammen.
• Een piep klein beetje mayo voor de smaak.
Flink wat Peper en zout

Smullen de bullen!

En alsof dat niet genoeg was, fabriceerde ik van het overgebleven koolraabje een groene smoothie. Omdat kabouter er een geheel eigen voorkeur voor eten op na houdt ( olijven-feta-kaas-kaas-pizza-patat-tomaten( geen saus)(geen aardappelen) pasta met mate, rijst met mate, brood, hoe grof maakt niet uit, quice met mate, pesto. Geen macaroni..U snapt.. dan fop ik hem graag met een smoothie :-)

• 
  
• 
  
• 
  
• 2 handjes geraspte koolrabi 
• Een banaan
Blaadjes sla

Sojamelk

Water

Scheutje ahornsiroop.

Tuin in beeld

De tuin barst uit zijn voegen na de regenperiode even terug. Mijn late aardappelen staan torenhoog, de sla is niet bij te eten en de appeltjes groeien elke dag. Om het nog maar niet over de aardperen, pompoenen,aardbeien en courgettes te hebben.
Maar er zijn ook dingetjes mislukt, zo kwam er maar 1 uitje omhoog,  de vroege spinazie beperkte zich tot een maaltijd en ik was net te laat met de peultjes.
Kabouter komt af en toe mee en mits een duidelijke taak toebedeeld, vermaakt hij zich opperbest en stampt tussen Cee en mij door de tuin. Onkruid wordt versleept en de plantjes (on-en-kruid) worden ruw van water voorzien. Ik vind het fijn dat hij met de natuur opgroeit.
De dieren onderweg worden steevast benoemd, anonieme fietsers gegroet en met de volkstuin in zicht loopt hij standaard met snelle pas op de tuin af..
Hier volgt weer wat meegluur-voer. Weltrusten!

Kabouter helpt Cee 

In de wildernis

courgettes in aantocht 

Het eerste volle tuinjaar voor de appels 

Vanaf de achterkant gezien

Zwarte bessen-feest

Aardpeer-reuze, het wachten is op de bloemen..

Op de compostbult doen ze het prachtig, sla-brocoli en kokommer (buiten beeld heel groot).

Bloemkolen geloof ik..

Vanaf de voorkant 

Met Belgische kruiwagen

Sfeer proeven #1

Neen, heet was het niet, de lentebagage was ingepakt, de laarzen kwamen mee. Flink wat speelgoed, de loopfiets, handwerkje, boekje en daar gingen we. En snel stapten we weer uit, na een klein half uurtje wel te verstaan. We zochten het heerlijk dichtbij in  een kruising tussen een blokhut en een legertent, glamping, dat deden we. Het was een compromis gesloten door Pee en ondergetekende.
Kabouter is een buitenkind, niets liever dan dat en pieren op de vierkante meter, met een stokje, een autootje, een ditje en een datje. En ook ik, kind in grote mensenverpakking, houd van de natuur en kamperen, Pee hield wel van wat luxe en zo kwamen we hier op.
Ik moest er even inkomen, het niets doen, acclimatiseren, maar de draai werd gevonden. As always vind ik op dit soort momenten inspiratie. Aankeutelen, kleine actieviteiten buiten, lekker snoepen van uitgebreid broodbeleg en een chippie. Wijntje slobberen in de avond. En plots had ik een groot klein  kind dat alleen bij de zandbak speelde, twintig keer van de glijbaan gleed en vriendjes maakte. Hij had niet het hoogste woord maar was wel aanwezig in alle rust. Werd het te dol, maakte hij rechtsomkeer naar de tent, En ik kon het geheel op een afstandje bekijken en ondertussen in mijn Flow gluren. Allemachtig, wat voelde ik me ineens een ouder. Zo'n volwassene.
We hebben genoten, met volle teugen. het zwembad onveilig gemaakt, kabouter zijn wasbare zwemluier had zijn primeur, harstikkene handy dat ding. En met nieuwe inzichten gaan we verder.

Gluur je even mee?

Koekie

Het is niet dat kabouter regelmatig met bijbehorende pruillipje vraagt om een koeeeehkie, nee, ikzelf had zo'n dwingende behoefte aan iets zoets dat er bij thuiskomst een recept van haar werd opgezocht.
Er was vooraf aan mijn bak-plan vergaderd en gedaan, ik deed mijn zegje en de eerste hobbel was vandaag weer genomen. Prompt had ik nog energie over om even een flinke bal van de ingrediënten te kneden.
Jacoline hanteerde dit recept:

• 60 gram zachte roomboter
• 50 gram licht bruine basterd suiker
• 50 gram kristalsuiker
• 1 ei
• 50 gram bloem (of volkoren / spelt)
• 100 gram havermout
• 1/2 theelepel bakpoeder
• 1/2 theelepel bakingsoda (als je geen bakingsoda heb gebruik dan alleen bakpoeder)

Ik halveerde de suiker tot 50 gram  ( witte basterdsuiker) en voegde 50 gram rozijnen toe. De ei zag ik over het hoofd zie ik nu hahaha.     Om er een bal van te kunnen maken voegde ik er wat scheutjes water aan toe. En bakingsoda was niet in da house dus dat werd niet toegevoegd. In mijn beleving waren de koekjes nu nog knettertje zoet. Dus ik ga zeker eens de suikerloze versie testen, evt met ahorn siroop.
Kortom, ik nestelde mij heerlijk op de bank, muziekje aan, theetje erbij en mijn avondje was perfect.
Dit zal zeker niet de laatste keer zijn dat ik Jacoline haar recepten zal proberen, het inspireert enorm!

Reparatie

Lotjen, zo noemt dinnetje mij soms liefkozend in onze "app-gesprekken".
En dan voel ik mij ook zo, geliefkoosd.
Lotjen, zo praat ik nu even over mezelf. De vreugde, toch het verdriet. De vlotte dokters die het klusje wel zouden klaren.
In mijn operatiehemd zat ik kwetsbaar te zijn op mijn bed. Ik sloot mij af van de rest van de zaal en ging op in de drumms. Even vloog het me aan, de heftigheid van de coldplay'ers, Viva la vida or death and his Friends. Maar zette hem een tikkie harder om toch het moment te voelen. Langzaam gingen we over naar don't panic, "shiver"om te stoppen bij " Fix you". Zo liep het, een playlist die mooi samenloopt met een moment.
De zuster stond voor me, ik zette mijn koptelefoon, ze maakte geluid; het was mijn beurt. Nog geen week later klinkt datzelfde "Fix you"door de speakers in de ontknoping van een prachtige voorstelling. Mijn afleiding deed aan confrontatie en dat kwam wel binnen.
Nu, een weekje later zet ik diezelfde koptelefoon op. De snelle arts met vlotte babbel die vlak voor de narcose mij nog deed denken dat een functie als showmaster hem ook niet zou misstaan, heeft niet goed zijn werk gedaan dus het fixen duurt nog even wat langer. En ben ik niet verder dan in dat stomme operatiehemd toen. Maar het gaat zoals het gaat en zij hebben toen hun best hopelijk gedaan. Lotjen laat de muziek hard knallen want dat doet goed. Soms zit het niet zo mee, dus wees dan maar even extra lief voor jezelf om vervolgens met de extra bagage, nieuwe wijsheden en deukjes, verder te gaan.

This one is for a beautiful kind of Rose.

Mirror Monday.
Voor die sterke vrouw daar aan de overkant.
Voor de honderdste keer haar sterke gezicht getoond.

Roos en mannen, ik heb respect voor jullie.

Xx

*zie:
http://roosrustenregelmaat.blogspot.nl/2013/06/mirror-monday-100-come-join-party.html?m=1

Blommen

Phoe hee...onlangs gluurden mamamuis en ik bij twee kringloopjes naar binnen. Behebt met dezelfde voorliefde; rondneuzen tussen tweedehands spulletjes. Oma kan het, mama kan er wat van en ik dus ook. En ik vond dat er genoeg aanleiding was om mezelf wat te verwennen. Dus gaf ik mezelf vrijspel.

We gluurden tussen de boeken en hielden de ene na de andere voor en stuitten op grote schatten. Ik aaide een boek uit de vitrine maar liet hem toch terug leggen. De voorkant was mooier dan de rest..

We liepen achter elkaar aan richting de kassa met onze eigen stapeltjes maar nog voor ik in de rij kon aansluiten, zag mijn oog iets prachtigs. Mijn hart maakte een sprongetje.. Deze was voor mij.. Ik veranderde van koers en gluurde naar het prijskaartje. Blozend liep ik terug en stelde mamamuis op de hoogte. Déze ging ik reserveren, dit prachtige cadeau. Juist nu kwam ik hij op mijn pad.

De kassajuffrouw plakte een sticker met mijn naam erop en thuis drukte ik Pee mijn telefoon in zijn gezicht. Hij bekeek het met een diepe frons Het werd een cadeau van mamamuis en manmuis en Pee ging akkoord.
Zie hier...

Leeg hoofd

Mamamuis bleef logerendeberen. Wat een gezelligheid en wat keek ik er naar uit.Soms komen er wat minder fijne dingen op je pad en dan is het prettig om samen te zijn. Dus daar stond ze op de stoep, boodschappentas met alleen de broodnodige ingredienten, slaapspullen, telefoon en laptop. En natuurlijk mijn schapenwol, wit en bruin (later meer hierover).
Wij maakten er maar een feestje van. Kabouter was verguld dat oma er was en haalde alles uit de kast. We gingen op pad met de fiets bezochten gelijk na een speeltuintje, nog even onze speeltuin, namelijk, de tuin :-)
Dat was een beetje een ding want de tuin, daar moest nog iets mee gebeuren om het beter te krijgen en ik zag haar ogen al van links naar rechts gaan.
Nu, kabouter vond even scharrelen prima maar eten had toch ook wel prioriteit. We stapten op de fiets maar mamamuis bleek te broeden op een plan en de volgende dag kwam deze meer dan tot uiting.
Thuis werd er gegeten, gepraat, er werd even een opruimsessie gehouden, koffie weggeslurpt en het spinnewiel werd van stal gehaald. Want wat wou ik graag leren spinnen.  Het eerste draadje is gesponnen en ik heb al vastgesteld dat het verslavend werkt (en dat een schort geen overbodige luxe is). Qua geur was een schaap er niets bij, (oh nee, het was van..)
En fin, nog een lange leerweg te gaan maar het begin is gemaakt.
De volgende dag was het aankeutelen geblazen maar toen Pee ten tonele verscheen na zijn slaapdienst, gingen de dames op pad. Hop, op naar de tuin, niet wetende dat we daar de ganze middag zouden vertoeven. Er werd duidelijke keuzes gemaakt, paden geschept, bedjes wat opgehoogd, planten verwijderd. Wat nog niet opgekomen was, moest veld ruimen ( dat vind ik altijd erg lastig, wie weet komt het nog op maar daar verpest je wel je tuinopbrengst mee) en zowaar, tussen de onkruidjes wist de buurtuinvrouw de pastinaak aan te wijzen. Hoezee! De pastinaak was opgekomen!

Klik op de foto voor toelichting :-)

Het wisselteeltschema werd een beetje losgelaten en er ontstonden wilde plannen voor mesthopen en compostbulten waar courgette/pompoen of augurk of komkommer op zou gaan groeien.
Het resultaat van een middagje buffelen was verbazingwekkend en daarmee het hoofd ook weer leeg en persoonlijke keuzes gemaakt.
Aan het einde van de middag dronken we er een wijntje /biertje op en werden er patatjes gegeten. Vandaag krijgen de courgette en pompoenplantjes die muisman meebracht uit de kas, een plekje en dan gaan Caa en ik met dit als vertrekpunt verder.

Slaapkameractiviteiten

Dit klinkt natuurlijk spannender dan het is.. We sliepen op zolder maar misten het gemak van de slaapkamer op de eerste verdieping. Maar ja, de tijd ervoor vinden was een tweede. Het moment, het is nu bepaald niet rustig maar de wens was erg groot om aan de slag te gaan. Dus toen kabouter bij opa en oma uit logeren was, gingen wij de ochtend na het feestgedruis van bevrijdingsdag, aan de slag.
De muur is nu een aantal tinten donkerder, zee/ oud groen en de kast kan nu lekker om het hoekje staan, er is immers niet meer sprake van een schuine muur. En rechtop kunnen lopen langs het bed... Wát een weelde..
We zijn er nog niet maar het begint er goed op te lijken !
Kijkt u even mee? (p.s: de staande lamp heeft seventies bloemenprint dezelfde kleur als de muur maar dat zie je nu niet.

Minimeisje

En toen was het tijd voor een blog. Megadruk met de voorbereidingen voor de LETS ruilkring en de lancering ervan.  Maar nu kon ik mijn momentje pakken.
Mijn dinnetjes hadden elkaar gevonden, trouwden in mooie paarse jurkjes en vorige week werden ze mama van een meisje. Prachtig om van dichtbij mee te maken, al deze momenten, uiteraard verspreid over een langere periode.
Het kleine poppetje kwamen we bewonderen maar daar hoorde natuurlijk wel een poppig jurkje bij. Natuurlijk veeeeel te groot want tjonge, wat zijn die minimensjes toch klein als ze er versgebakken uit komen. En zo mooi..*sjucht*

De naaimasjien werd op de tafel geplaatst zodra kabouter goed en wel in bed lag en de kamer weer een beetje minder standje oorkaan had. Van het internet haalde ik het patroon van dit jurkje, even speuren in de stofjesvoorraad, stappen opvolgen,  afmaken met een kantje en verhip, dat pakte goed uit. Ik gebruikte klittenband in plaats van de knoopmethode. Dat leek me nogal een gepriegel... Hier zie je de achterkant. De voorkant heeft dezelfde kleur als de onderkant. Maar hij is aan beide kanten te dragen.
Gezien de engelse omschrijving liep ik een petit peu vertraging op maar gelukkig,  ik piekte op tijd.

Tim en Bustani

Wat een hectische tijd hebben we achter de rug. Vijf weken uit huis maakt wel wat moe en na de eerste dag terug, vond ik tussen de middag mijn bedje. Tijd om bij te knorren net als kabouter. Pee wist niet wat hij zag...
Prins-heerlijk lag ik in bed en tuurde naar het nieuwe raam waar ik al de zon doorheen zag komen. Wat een feest zeg, onze nieuwe zolderslaapkamer. Ik doezelde nog even om vervolgens in een diepe slaap te vallen.
Na een anderhalf uur stond ik uitgeslapen op en het weer buiten nodigde uit tot actie. Dit had kabouter ook vastgesteld en liep al druk voor zijn vader uit, op zoek naar zijn laarzen.
We stapten op de fiets, kabouter achterop. De paden op, de lanen in. Ik fietste langs de hoge bomen, we zwaaiden naar de paarden en sloegen linksaf. Gelijk rechts en daar lag het tuintje.
Kabouter hield mijn hand vast, dit is de laatste mode, en we stapten op het hek van de tuin af. Om vervolgens gelijk door te gaan naar de gereedschapskist. Hij wist wat daar lag, de emmer en het schepje...
De riek en de spade waren weer mijn beste vrienden en er werden weer flink wat geultjes gegraven om een laagje mest in te verwerken. Een klein uurtje waren we ter plaatse, precies genoeg. De tuin ontwaakt steeds een stukje meer. En dus ook tijd om te gaan voorzaaien.

Een paar weken geleden had ik mijn bestelling bij Bustani geplaatst. Wat een feest zeg!
Ik kreeg keurig een bevestiging van mijn bestelling en werd op de hoogte gebracht van de stand van zaken m.b.t. de aardperen. Ze werden een dag voor de verzending uit de grond  geoogst. Hoe vers wil je het hebben! Het leuke van deze webwinkel vind ik dat de meeste zaden uit eigen tuin komen en ze is ook actief met Twitter en een Blog.  En de kleinschaligheid maakt dat het persoonlijk blijft. Dat vind ik fijn.
Het was een feest om uit te pakken, van elk zaaisel kon je een handleiding terugvinden op een mooi A4 , zo kon ik poepsimpel gestructureerd van start. En zo geschiedde, Tiny Tim werd gezaaid in een eierdoos. Eens kijken wat hij daar van vindt. De deksel bedekt met een oud broodzakje plaatste ik eronder om te voorkomen dat het water gelijk weg zou lopen. Harstikke handy... En nu verder spitten!