dinsdag 4 juni 2013

Reparatie

Lotjen, zo noemt dinnetje mij soms liefkozend in onze "app-gesprekken".
En dan voel ik mij ook zo, geliefkoosd.
Lotjen, zo praat ik nu even over mezelf. De vreugde, toch het verdriet. De vlotte dokters die het klusje wel zouden klaren.
In mijn operatiehemd zat ik kwetsbaar te zijn op mijn bed. Ik sloot mij af van de rest van de zaal en ging op in de drumms. Even vloog het me aan, de heftigheid van de coldplay'ers, Viva la vida or death and his Friends. Maar zette hem een tikkie harder om toch het moment te voelen. Langzaam gingen we over naar don't panic, "shiver"om te stoppen bij " Fix you". Zo liep het, een playlist die mooi samenloopt met een moment.
De zuster stond voor me, ik zette mijn koptelefoon, ze maakte geluid; het was mijn beurt. Nog geen week later klinkt datzelfde "Fix you"door de speakers in de ontknoping van een prachtige voorstelling. Mijn afleiding deed aan confrontatie en dat kwam wel binnen.
Nu, een weekje later zet ik diezelfde koptelefoon op. De snelle arts met vlotte babbel die vlak voor de narcose mij nog deed denken dat een functie als showmaster hem ook niet zou misstaan, heeft niet goed zijn werk gedaan dus het fixen duurt nog even wat langer. En ben ik niet verder dan in dat stomme operatiehemd toen. Maar het gaat zoals het gaat en zij hebben toen hun best hopelijk gedaan. Lotjen laat de muziek hard knallen want dat doet goed. Soms zit het niet zo mee, dus wees dan maar even extra lief voor jezelf om vervolgens met de extra bagage, nieuwe wijsheden en deukjes, verder te gaan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Iets te roepen? Deel het!