zaterdag 16 april 2011

Naar huis



En toen was het tijd om naar huis te gaan. De trein geeft mij het gevoel van vrijheid. De sfeer, de steden, dorpen die voorbij vliegen. En mijn geest die de vrijheid krijgt om los te gaan. Een goede voedingsbodem om inspiratie op te doen.
Op het station aangekomen moest ik met de lift. Hopelijk een van tijdelijke aard. Want als je al niet claustrofobisch was, dan werd je het nu wel. Een hok met bewegende wanden, die je niet mocht aanraken want dan ging de lift automatisch stil staan. Een bak herrie, geen relingen wat letterlijk geen houvast bood. Niet dat je dat nodig had, zo tergend langzaam ging het ding. Maar het idee om je ergens aan vast te klampen, voor het geval dat, vond ik wel fijn.
Ik ademde even extra in en uit. En wachtte totdat ik er weer uit mocht. Een 80 treden lange trap was ook geen optie. Tot grote hilariteit, ik had lol in mijn eentje, zag ik uit de lift ertegenover, tegelijkertijd met mijzelf ook een zwangere mevrouw uitstappen die uitriep: "goh, dat was een bijzondere ervaring, als je niet claustrofobisch was..... "
Ik had de bus voor mijzelf en het laatste stukje wandelend naar huis, begroette ik alle vijf katten die ik tegen kwam. Er was zeker een feestje gaande. Ze keken me verbaasd na. Ondertussen klonk Pink met "raise your glass"door mijn oordopjes. Deze dekten de lading van de afgelopen middag. LinkHet Round Robin Noteook Project werd afgesloten met een pizzaworkshop en nog veel meer. Gastvrouw en initiator van het geheel was Kris De boel was prachtig aangekleed, het eten goed verzorgd, heerlijk. Aanwezig was een groep van 12 creatieve dames,elk op hun eigen manier, deelnemers, lezers gedurende het project. Het was een bijzondere combinatie van dames maar dat maakte de sfeer er niet minder om. Juist een verrijking. Er is wat op los gebabbeld, het eindresultaat werd bekeken, pizza's werden gebakken, cakejes geproefd, uitleg gegeven over elkaars levensinvulling, creaties, werk. Ik ben op mijn beurt ingewijd in de wereld van, tja, een soort van scapbooking in de breedste zin van het woord denk ik. Wat een relaxte bezigheid en wat een mooie dingen kun je maken.
Ik heb genoten van mijn uitje, van de kennismaking met mooie inspirerende dames. Een initiatief waarvan je er meer zou moeten meemaken in je leven. Een mooi voorbeeld van hoe je via de nieuwe media mensen op je pad krijgt.Want we kenden elkaar enkel via blogland. Ook best wel spannend zoiets...
Dus raise your glass ladies and gentleman, op zoveel mogelijk mooie ervaringen als deze in je leven. Dit heb ik in ieder geval binnen. Dus niets was meer toepasselijk dan dat opzwepende nummer dat door mijn dopjes klonk. En zelfs het feit dat, terwijl ik mijn sleutel in het slot stopte, er naast mij een scheldcannonade uitbarstte in een tokkietaal van de straat waar je u tegen zei. Overigens niet tegen mij gericht en men, wat kan een sleutel in je slot krijgen in het donker dan lang duren... En de prangende vraag die daarop volgend in mij op kwam; "zou het nu weer over zijn met de tijdelijke rust?", maakten mijn dag niet minder.
Weltrusten

6 opmerkingen:

  1. Hoi Lotte,

    Ook ik heb genoten vanmiddag :-)
    Ik ga je blog volgen!
    Veel succes met de laatste loodje ....

    Groetjes,Marianne

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Truste Lotte en beebje in de buik! Leuk om je in het echie te hebben gezien!

    Lieve groetjes!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Lotte,

    Ik kwam ook even buurten op je blog. je taart was heerlijk!

    groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik kom ook even langs, om te zeggen dat het zooo leuk was gister. Je bent weer veilig thuisgekomen, fijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hallo dames, ja het was super gezellig hè?! Ik ga jullie allemaal volgen, als ik dat al niet deed. Hartstikke leuk.
    Groetjes!

    BeantwoordenVerwijderen

Iets te roepen? Deel het!