Ik had mijn handen gisteren tijdens een dutje op mijn buik gevouwen om ze vervolgens te verplaatsen. Lara spitste haar oren. "WAT WAS DAT!"
Het kon wel eens een prooi zijn daar onder die dekens, moest ze gedacht hebben.
Ik keek of ik haar uit de tent kon lokken terwijl ik haar met mijn fototoestel in mijn andere hand vast legde.
Zo lijkt ze een stuk minder lief :-)
Zo lief was ze net ook niet. Net een kleine peuter die hyperactief raakt omdat het moe is en daarom besluit alles te gaan doen, wat niet mag. In de kledingkast liggen, het vlabakje uitlikken, in de tas met wol kruipen, pootjes op het aanrecht..
Lara?! Ze keek me verstoord met grote donkere ogen aan. Nog even en ik stop je in het asiel ok? okeeej....
Ik tilde haar op en legde haar naast me neer. Binnen een minuut opgerold, snurkend en wel in een diepe, diepe, slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Iets te roepen? Deel het!