Ik kan u zeggen, weinig saaiers dan een proeflapje. Maar ik wou wel graag een vest dat in proportie was. Al breiende kon ik stellen dat ik echt wel een grotere pen erbij moet zoeken. Maar het korte stuk dat ik produceerde, werd niet meer echt langer. Mijn hoofd was bij de papa's en mama's, de broertjes en zusjes, overige familieleden en vrienden van de omgekomen kindjes in Zwitserland. Ik kon het niet loslaten, het kwam keihard binnen en voor nu maken de woorden plaats voor een gepaste stilte. Een kaarsje brandt ook hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Iets te roepen? Deel het!