Vroeg..

Het was vroeg vanochtend. En dat lag niet aan het tijdstip waarop ik terug kwam van een fan-TAS-tische avond in Assendorp waar Eureka elk jaar in samenwerking met de Enk, Moskee Ulu Camii en de scouting Zwolle weer een groots feest op het Assendorperplein gaf. Ik mocht er met vrienden genieten van De Jeroen Sweers boogie woogie band en Mdungu die er een optreden verzorgden. Stuk voor stuk geweldige muzikanten die wel van wanten wisten met hun muziekinstrument en in no time het publiek lieten meedeinen. Wat een topsfeer. Een zee van blije relaxte mensen die dansten op de golven van de muziek. Het plein, omringd door de karakteristieke huisjes die deze wijk rijk is, ademde een en al feest uit zonder vaak kenmerkende woorden als lallen en onrust. De grote bomen waren verlicht en maakten het geheel met een magische sfeer helemaal af. En ook al werd mijn nachtrust eenmaal thuis ruw verstoord door externe factoren en na hooguit drie uurtjes slaap gepakt te hebben, onze wekker ging om een partij tegels op te halen, was mijn humeur niet kapot te krijgen.
Op deze avond kan ik weer een tijdje op teren.

Update

Het gaat goed met de moestuin. Hij is welliswaar nog in opbouw maar dat mag de pret niet drukken.Ik durf dat nu wel hardop te stellen. Dit durfde ik echter tot een paar uur geleden nog niet. Ik had echt mijn twijfels over de resultaten die ik zou behalen met het zaaien in de volle grond. Ik zag dag na dag een boel zanderige aarde zag die snel (te) droog was. Maar geen opkomende plantjes. En de tijd begon toch wel te dringen. Ik kon mijn ogen dan ook bijna niet geloven toen ik boven het bedje met de twee rijen bosui hing. * verhip, wat ziet mijn oog?? Grasprietjes. Niet zomaar grassprietjes, keurig op een rijtje opkomende bosui!!* Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!
Pfieuw, dat geeft een mens moed. Die me al aardig in de schoenen was gezakt wat dat punt aangaande. Gelukkig beleefde ik veel plezier van de nieuwe voorzaai-resultaten thuis in de kasjes.

Na les een geleerd te hebben: "Het zaaisel maq het niet te goed hebben, dan groeien ze uit tot hele lange slappe plantjes, we noemen dit ook wel fileren". Begon ik aan de volgende lading. Zie hier het resultaat.

Ik weet nu een ding zeker; de reden waarom mijn vorige tuin niet stand hield, was niet alleen de afstand, maar ook de staat van de tuin waarin hij werd aangeleverd. Want dat scheelt een hoop. En dat is iets wat ik me nu pas besef na het een met het ander vergeleken te kunnen hebben. Of je nu een tuin hebt met een grasveld vol kweek, die vervolgens gefreesd is, of een tuin die altijd redelijk onderhouden is. Dat maakt nogal uit! Dan lijkt een are ineens een stuk kleiner..
Aldoende leert men he?

Fotoblok met de klok mee: courgetteplant close-up, Chinese kool, courgette ver af, mais.

Smile

Auw

Project lange rok

Soms moet je gewoon even ervoor gaan zitten. Niet miepen, naaimasjien pakken en bezig. Dan maar een foutje maken. Maar anders duurt het maar.
Mijn nieuwste project was een kopie maken van een rok van een vriendin. Eerst heb ik hem uit elkaar gehaald, lang gespeurd op de stofjes-markt naar een mooi stofje. Om vervolgens alle delen op de nieuwe stof over te zetten en uit te knippen.


Nu duurde het even voordat dit van de grond kwam, want man, wat was ik me een partijtje druk. Maar nu...nu is het rustiger. En heb ik meer tijd. En kon ik zonder schuldegevoel achter mijn masjien gaan zitten om iets te creëren. En tegelijkertijd heb ik een houding achter me gelaten. Wat minder proberen zoals het moet. En wat meer experimenteren. Daar leer je immers ook sneller van.
Prompt zaten alle panden al vrij snel in elkaar. Nog twee stukjes aan de bovenkant en dan gaan we door naar de volgende fase. Welke dat is? Ik weet het niet zeker maar volgens mij moet ik dan beginnen met... Zomen leggen.... Denk ik... Ah ja, we zien het wel....


Trusten

Hij kijkt wel toe

Hij keek uit over de landerijen en wist dat het goed was...
Of zoiets, kun je als ondertitel nemen bij deze foto.
Spike mag regelmatig mee naar de tuin. Niet dat hij netjes over de paadjes achter mij aan loopt. Neuh, dat niet. Daarvoor moet hij nog even in de leer. En hij is ook nog een beetje overdreven waaks ( maar eigenlijk is hij, uhm...... het, een mietje in hart en nieren) en klinkt er bij een vreemd gezicht een "whaaaaaaaaaahoef, verre van onvertuigend maar goed, hij probeert het goed, afijn". Hij is wel een goed gezelschap hoor. Je kunt zelfs spreken van een win-win-situatie. Spike is dol op zon en zand. Op het moment genoeg van beiden, dus die zit dan gebeiteld. Ondertussen volgt hij mijn handelingen met bwondering: schoffelen, scheppen, zaaien, bewateren, gieters vol met water van de sloot naar de tuin sjouwen... En met Spike erbij is dat toch wat gezelliger. Bovendien helpt hij de tuin vrij van "onkruid"te houden. De grassprietjes knaagt hij met liefde even af.. Ik zeg het je, een gouden samenwerking.
Het gros van het land is bewerkt en geschoffeld. De eerste zaadjes zitten in de grond. Om precies te zien, bietjes, bosui en bloemkool. De Koriander, sla en chinese kool zijn inmiddels voorgezaaid in de kleine kasjes. En dit weekend begin ik met de volgende lading groentes die voorgezaaid kunnen worden. En de eerste donaties in de vorm van planten en zaadjes heb ik al in ontvangst mogen nemen van buurtuinders. Twee rabarberplantjes, reuzenzonnebloemen, margrieten, zaad voor goudbloemen en aardbeiplantjes. Jawel, zo komt de tuin wel vol!

Verder ben al tot de ontdekking gekomen dat in tegenstelling tot mijn vorige tuin, deze vrij droog is. Met als gevolg dat ik nu al een keer speciaal om het zaaisel water te geven, op de fiets langs de tuin ben gegaan. Spike aan de walkydog. Hij komt absoluut geen beweging te kort..

Eens kijken of we de komende week ook een sprietje omhoog zien komen....

Invasie

Het was een beestenboel, een invasie van de witte vrienden van Spike. "Man ik zie dubbel", moet hij gedacht hebben. Maar niets was minder waar, een kopie van Spike zijn karakter in een wit jasje. Lotus, ze zou zo het stoute zusje van hem kunnen zijn.

Ze hebben elkaar m inimaal de halve dag in de bek gehangen. Af en toe moesten ze verplicht een time out om blessures te voorkomen. En Sam deed af en toe mee, maar koos er vaker voor om, met ons, het vanaf de zijlijn te aanschouwen. Je zag hem denken: "Doe toch eens rustig man..."

Aan het eind van het verhaal lagen ze allemaal lekker te knorren. En Lotus mocht zelfs op Spike zijn matje liggen. Niet dat ze dat niet had gedaan als het niet mocht, maar dit terzijde...