Snailmail; If nothing ever changed, there would be no butterflies

Snailmail snailmail.. wat was dat toch! Ik besloot de stoute schoenen aan te doen en me aan te melden voor de snailmail van Tante Jannie. En spoedig kreeg ik iemand toegewezen om voor aan de slag te gaan. Ik zou mezelf niet zijn als ik daar niet even de tijd voor moest nemen en natuurlijk weer veel te ingewikkeld ging denken.. Des al niet te min zorgde het voor een goede uitdaging voor ondergetekende.
Ik snorde mijn stukje linoleum op en ging met mijn tekenblok onder de arm richting lange tafel.
De dame in kwestie die alles zou gaan ontvangen, was iemand met een sterke rug, een positief creatief mens met een liefde voor knutselen, veel haken en hield van vlinders.
Ik zocht een mooie uitspraak op het wereldwijde web en verwerkte deze in een tekening die ik maakte van een vlinder. Deze werd weer uit het linoleum gegutst en de avond erna bedekte ik hem met een flinke laag textielverf om hem op een stuk stof af te drukken want op papier was het mooi, maar wat te doen met die afbeelding?
Waarom maak je niet een tas?
Ach, waarom niet.. En zo zat ik de ochtend voor we richting camping gingen nog gebogen achter mijn naaimasjien op zolder. De rust bleef bewaard en verdeurie, het werd nog lollig ook!
Cee bracht stickers van vlinders langs op verzoek en een feestslinger. En mijn mooiste boekje ging ook mee. Wat een pakket!
Kniepert als ik was, hergebruikte ik een envelop waarbij de postzegels niet bestempeld waren bij een vorige verzending en zo had ik na flink intapen een mooi pakket dat dan toch eindelijk echt met de post mee kon.

Babytruitje

Een klein wurmpje mocht het gezin van vrienden komen versterken, daar was ze dan eindelijk!
Uiteraard begon ik te laat met breien maar dat mocht de pret niet drukken, een goede reden om extra snel weer een kopje koffie te komen halen en het alsnog langs te brengen.
Kabouter is dikke vrienden met hun trol van drie maanden ouder dus dat zat helemaal snor, er werd wat afgegiecheld zoals die tweejarigen dat overdreven kunnen, bij het nabootsen van lompe acties. Gelukkig was ik geen autootje, anders had ik het zwaar te verduren...
Ondertussen smolt ik terwijl de dame in kwestie van een paar weken oud, op mijn arm tevreden lag te knorren. Heerlijk..Ik ben benieuwd hoe het truitje haar zal staan...

Treinschets

De trein vind ik altijd het moment om te schrijven of te schetsen. Maar soms zitten de personen niet genoeg in mijn blikveld en vorm ik zelf maar het onderwerp van geschets. Gevolg is wel geconcentreerd kijken wat een beetje een zielig-vogeltje-effect heeft. Maar des al niet te min was het resultaat wel lollig.

Pee zei: kijk eens zielig? *klik*

:-)

Een koolrabig dagje

Kooktechnisch gezien had ik een bijzonder goede dag.


Deze knakker zat in mijn groentetas and what to do with it? Het was niet dat ik dacht: "jaaa, laten we eens zus of zo.."
Gelukkig is daar broeder Google, in  mijn grote vegetarische boek stond niet zo veel soeps.
En zo kwam ik op deze overheerlijke sandwich . Alleen deed ik een paar kleine aanpassingen.

• 1 handje geraspte koolrabi 
• Een flinke laag roomkaas 
• Sjaatjes bla
• Dijon mosterd ( voor op de kale boterham).
• 2 boterhammen.
• Een piep klein beetje mayo voor de smaak.
Flink wat Peper en zout

Smullen de bullen!

En alsof dat niet genoeg was, fabriceerde ik van het overgebleven koolraabje een groene smoothie. Omdat kabouter er een geheel eigen voorkeur voor eten op na houdt ( olijven-feta-kaas-kaas-pizza-patat-tomaten( geen saus)(geen aardappelen) pasta met mate, rijst met mate, brood, hoe grof maakt niet uit, quice met mate, pesto. Geen macaroni..U snapt.. dan fop ik hem graag met een smoothie :-)

• 
  
• 
  
• 
  
• 2 handjes geraspte koolrabi 
• Een banaan
Blaadjes sla

Sojamelk

Water

Scheutje ahornsiroop.

Tuin in beeld

De tuin barst uit zijn voegen na de regenperiode even terug. Mijn late aardappelen staan torenhoog, de sla is niet bij te eten en de appeltjes groeien elke dag. Om het nog maar niet over de aardperen, pompoenen,aardbeien en courgettes te hebben.
Maar er zijn ook dingetjes mislukt, zo kwam er maar 1 uitje omhoog,  de vroege spinazie beperkte zich tot een maaltijd en ik was net te laat met de peultjes.
Kabouter komt af en toe mee en mits een duidelijke taak toebedeeld, vermaakt hij zich opperbest en stampt tussen Cee en mij door de tuin. Onkruid wordt versleept en de plantjes (on-en-kruid) worden ruw van water voorzien. Ik vind het fijn dat hij met de natuur opgroeit.
De dieren onderweg worden steevast benoemd, anonieme fietsers gegroet en met de volkstuin in zicht loopt hij standaard met snelle pas op de tuin af..
Hier volgt weer wat meegluur-voer. Weltrusten!

Kabouter helpt Cee 

In de wildernis

courgettes in aantocht 

Het eerste volle tuinjaar voor de appels 

Vanaf de achterkant gezien

Zwarte bessen-feest

Aardpeer-reuze, het wachten is op de bloemen..

Op de compostbult doen ze het prachtig, sla-brocoli en kokommer (buiten beeld heel groot).

Bloemkolen geloof ik..

Vanaf de voorkant 

Met Belgische kruiwagen

Sfeer proeven #1

Neen, heet was het niet, de lentebagage was ingepakt, de laarzen kwamen mee. Flink wat speelgoed, de loopfiets, handwerkje, boekje en daar gingen we. En snel stapten we weer uit, na een klein half uurtje wel te verstaan. We zochten het heerlijk dichtbij in  een kruising tussen een blokhut en een legertent, glamping, dat deden we. Het was een compromis gesloten door Pee en ondergetekende.
Kabouter is een buitenkind, niets liever dan dat en pieren op de vierkante meter, met een stokje, een autootje, een ditje en een datje. En ook ik, kind in grote mensenverpakking, houd van de natuur en kamperen, Pee hield wel van wat luxe en zo kwamen we hier op.
Ik moest er even inkomen, het niets doen, acclimatiseren, maar de draai werd gevonden. As always vind ik op dit soort momenten inspiratie. Aankeutelen, kleine actieviteiten buiten, lekker snoepen van uitgebreid broodbeleg en een chippie. Wijntje slobberen in de avond. En plots had ik een groot klein  kind dat alleen bij de zandbak speelde, twintig keer van de glijbaan gleed en vriendjes maakte. Hij had niet het hoogste woord maar was wel aanwezig in alle rust. Werd het te dol, maakte hij rechtsomkeer naar de tent, En ik kon het geheel op een afstandje bekijken en ondertussen in mijn Flow gluren. Allemachtig, wat voelde ik me ineens een ouder. Zo'n volwassene.
We hebben genoten, met volle teugen. het zwembad onveilig gemaakt, kabouter zijn wasbare zwemluier had zijn primeur, harstikkene handy dat ding. En met nieuwe inzichten gaan we verder.

Gluur je even mee?

Koekie

Het is niet dat kabouter regelmatig met bijbehorende pruillipje vraagt om een koeeeehkie, nee, ikzelf had zo'n dwingende behoefte aan iets zoets dat er bij thuiskomst een recept van haar werd opgezocht.
Er was vooraf aan mijn bak-plan vergaderd en gedaan, ik deed mijn zegje en de eerste hobbel was vandaag weer genomen. Prompt had ik nog energie over om even een flinke bal van de ingrediënten te kneden.
Jacoline hanteerde dit recept:

• 60 gram zachte roomboter
• 50 gram licht bruine basterd suiker
• 50 gram kristalsuiker
• 1 ei
• 50 gram bloem (of volkoren / spelt)
• 100 gram havermout
• 1/2 theelepel bakpoeder
• 1/2 theelepel bakingsoda (als je geen bakingsoda heb gebruik dan alleen bakpoeder)

Ik halveerde de suiker tot 50 gram  ( witte basterdsuiker) en voegde 50 gram rozijnen toe. De ei zag ik over het hoofd zie ik nu hahaha.     Om er een bal van te kunnen maken voegde ik er wat scheutjes water aan toe. En bakingsoda was niet in da house dus dat werd niet toegevoegd. In mijn beleving waren de koekjes nu nog knettertje zoet. Dus ik ga zeker eens de suikerloze versie testen, evt met ahorn siroop.
Kortom, ik nestelde mij heerlijk op de bank, muziekje aan, theetje erbij en mijn avondje was perfect.
Dit zal zeker niet de laatste keer zijn dat ik Jacoline haar recepten zal proberen, het inspireert enorm!