Op mijn sloffen

Vanuit mijn luie stoel bestelde ik hem ook. HET HEMA Breiboek. De verleiding was groot en ik deed mijzelf een lolletje.*klik*, en hij was van mij.
Op de gevoelige plaat vast gelegd, betrapt met mijn nieuwste aanwinst. Ziet u de schrik in mijn ogen?
Nu het nooit eindigend lijkende grannyproject toch eindelijk tot zijn einde kwam, was daar ruimte gecreëerd voor iets anders.
In tegenstelling tot mijn naaiprojecten waar ik er toch zeker vijf van heb lopen en er morgen zonder blikken of blozen nog een bij start, ben ik vrij strikt in mijn andere handwerkactiviteiten. "EERST AFMAKEN", bits ik mijzelf met de tanden op elkaar, toe. En zo zal het gebeuren.
Al ohhh-end en Ahh-end bladerde ik door mijn boek.Eindelijk mocht ik weer! Het kopje thee stond al meekneuterend stomend op mij te wachten. Als een kind voor de etalage van een speelgoedwinkel, zo in mijn nopjes was ik en wist mijn keuze te maken; babyslofjes! Dat wou ik toch zelf ook eens leren breien. Het begin is gemaakt, de tussenstand is al een toer uitgehaald. Maar...dat mag de pret niet drukken. Zeker niet....
Op mijn nieuwe truttige ballerina-sloffen...

Granny, the end in zicht

We hingen op de bank, Spike en ik... Als het kleedje tevoorschijn komt en ik nodig hem uit, dan mag onze zwarte loebas op de bank. Hij gaat dan per direct knock out, licht uit en snurken maar! Maar dan bedoel ik ook ECHT snurken, In de luidste zin van het woord.
Ik haakte er ondertussen een end op los. Ik moest me flink kwaad maken en dan zou het einde in zicht zijn. Eenmaal alles aan elkaar, kreeg het geheel een vier-rijen-dik lichtblauw randje om het af te maken. Eindelijk! Afgerond!
Het kleedje voor kabouter..wat later af dan gepland, veel geleerd...maar hij kan hem toch nog gebruiken. En dan mag ik nu eindelijk van mezelf met iets anders beginnen. Zoveel keuze...

Sophie

"scrunch,scrunch, scrunch",

Ah Sophie en Kabouter..of liever gezegd, Kabouter en Sophie. Arm schaap, bij wijze van spreken dan he. Kabouter is namelijk niet bepaald van het zachtzinnige en grijpt haar altijd wanneer ze het niet verwacht. Een haat-liefde verhouding, want ziet daar; ze eindigen vaak snurkend in elkaars armen.

Op de een of andere manier...

Zit ik in de tijd van terugkijken, komen de herinneringen voorbij druppelen, want wat is de tijd voorbij gevlogen. Waar is mijn buik? Ik was er nog maar amper aan gewend. Kabouter is al een smurf van flink formaat. Rolt heen en weer, brabbelt en lacht zijn tand plus tweede in wording bloot.

Ik vul het babyboek verder in, zijn eerste lachje, wanneer wist je mama dat ze zwanger was.. waar begon de eerste wee. De eerste wee? Ik dacht dat het (tot drie keer toe, ik weet het, lichtelijk naïef), darmkrampen waren. Zat met mijn benen omhoog in onze groene rokersstoel, laptopje op schoot. Ja, daar begon het, keken we met een schuin oog naar de klok.

Ik zit tussen de dames, tussen de dames en de baby's. We zien elkaar voor het eerst na onze zwangerschapsyoga-cursus. Allemaal zonder buik. Met baby.

Het leven gaat verder en elke dag besef ik me meer dat alles is veranderd. Ik ben veranderd, wij zijn veranderd.We zijn drie, niet meer twee. En de focus verandert. Wat toen belangrijk was, is nu niet altijd meer. De basis is hier, vanuit hier geniet ik van de kleine dingen, heb ik mijn uitdagingen, probeer ik meer met mijn hobby's te doen. Mooie dingen maken, omdat het kan, niet omdat het moet. En zo is mijn leven mooi, met mijn mannen.

Calendula zalf

Het is avond. Pee is even een borreltje aan het halen bij een vriend, kabouter ligt in zijn bedje, de dieren liggen ook op apegapen en het enige wat klinkt is de radio. Instrumentale klassieke stukken vullen de ruimte. Ik creëer mijn eigen veilige ruimte. Ik wil deze avond geen humor-series, geen moordzaken, nieuws wat altijd slecht is of reclames, enthousiast beppende radiodeejay's. Het legt me soms lam. En ik vraag me wel eens af wat ik met al deze info moet.

Deze avond zijn mijn handen en armen meer verzorgd dan ooit. Want vanavond heb ik Calendula zalf gemaakt van goudsbloemen met Vaseline. Van mijn achterbuurman mocht ik de benodigde hoeveelheid goudsbloemen uit zijn bloementuin plukken, die van mij waren al uitgebloeid.. Elk jaar weer barst zijn tuin uit zijn voegen door de overdonderende hoeveelheid aan kleurige bloemen.
Dit zalfje brouwen stond al een tijdje op mijn wensenlijst en deze avond leende zicht echt voor de uitvoering van dit plan. Gaandeweg leerde ik een paar belangrijke lessen. Het proces in beeld:


1. Maak gelijk een goede keuze, waar je in opwarmt, des te minder vaseline-afwas heb je.
2. Afwas met vaseline erop schoonmaken zal nooit mijn hobby worden.
3. Wil je het schoon krijgen. Heet water is your best friend.
4. Voor het zeven moet je dunne stof gebruiken of gewoon een zeef (nog meer afwas).


Het resultaat, verzorgend goud ( in een prachtig maar net wat te groot uitgevallen potje,maar dat mag de pret niet drukken). Een ding is zeker; volgend jaar komen er flink wat goudsbloemen in de volkstuin en krijgt het kruidenexperiment vervolg..

uhmm, u zei??

Back to business

Onze vakantie was er een om door een ringetje te halen. Samen met een groep van elf vrienden, grotendeels de kern van de vakantie van vorig jaar gingen we wederom op pad. Ik had een huis opgesnord in de Ardennen, mooi vrijstaand in de natuur, mooie stadjes op acceptabele afstand.. De eerste vakantie met kabouter erbij. Vorig jaar zaten we met z'n 14-en op een skutsje gedurende een midweek, bepaald niet veel ruimte. Een week erna raakte ik zwanger van kabouter en nu gingen we weer. Bijzonder
De heenreis was vermoeiend (niet voor kabouter want die sliep voornamelijk),maar wel mooi. We reden als groep naar het zuiden, hielden de snelheid van de kever aan, en man o man, wat regende het pijpenstelen.
Maar eenmaal daar, was het ergste gevallen en werd het weer steeds beter. Maar daar werd mijn aandacht al lang niet meer door getrokken. Voor mij stond een pracht van een huis. Hans en Grietje hadden het pand onlangs verlaten en hadden toegezegd dat wij er mochten logeren voor een weekje. Een huis waar de tijd had stil gestaan, allerlei kleine kamertjes, meubels die onder de noemer vintage vallen en ik spontaan bij ging kwijlen. En een ansichtkaart als uitzicht.
Het kon niet beter.
Kabouter gedroeg zich uitsteekbaar, lachte, lachte en lachte nog eens. Stal de show en er werd wat afgeknuffeld waardoor wij wat vaker ons gat konden blijven zitten. Hij ging mee naar mooie oude stadjes, sliep in de buitenlucht op een kleedje, hing in de draagzak. Kortom, was ook daar gewoon lekker baby.
Ik heb bijna in mijn broek gepiest van het lachen van de woordspelingen die gedurende de hele week een rol speelden, ter opvolging van de nautische spreekwoorden van het jaar ervoor. Ik zag prachtige natuur, oude gebouwen vol karakter, speelde spelletjes, kookte voor de groep, had goede gesprekken. Ja, ik had het naar mijn zin. WIJ hadden het naar ons zin.
En nu is het tijd, tijd om de draad verder op te pakken. Back to business en back to blogging!