Je moet het een keer meegemaakt hebben.

Ik merkte dat het kleedje wat vatbaar was voor vlekken. En het moet gezegd, dat zag er niet bepaald florissant uit. In het kader van; je moet het een keer gedaan hebben, besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en het geheel met een tinnetje verf, tegen de gebruiksaanwijzing in, toch in de wasmachine te gooien. Het moest egaal groen worden maar het werd...euhh....seventies....vlekkerig. Want ja, het kleedje zat als een ...pier in een potje. Net als dat je vroegahh een lapje stof verdeelde in stukken geplooide stof met daaromheen een elastiekje, om het daarna te verven of met verdunde bleek te behandelen en het dan in de vorm van een stropdas aan je vader te geven voor vaderdag. Ja, dat gevoel kreeg ik er wel een beetje bij, zeker toen ik besefte dat ik het verkeerde wasprogramma uitgekozen had en het geheel alsnog een voorwas doormaakte. Nu begreep ik waarom dat niet moest. De verf bleef te lang op een plek hangen. Al doende leert men, ik vond het resultaat wel lollig. Je moet er wel van houden maar ik denk dat het goed komt. Wellicht dat ik morgen nog een tinnetje scoor. En ja, hartelijk uitlachen is toegestaan.
Deze activiteit vormde dag ....8!


Dag negen was vandaag en ik besloot dat ik niet langer enkel aan de sjaal ging werken maar mij ook ging richten op deze lollige Tekkel uit mijn o zo mooie HEMA-boek. Ik zit nog in de fase " proeflapje. Maar hier alvast een voorproefje.