woensdag 2 juni 2010

Cursus

Vanavond was het tijd voor een cursus. Tijd om je eigen werkwijze te reflecteren en ideeën uit te wisselen. Een kinderhand is snel gevuld. En zo ook tijdens deze cursus. Want hoewel de informatiestroom heel basic was. Met je collega's ontstaan er vaak hele interessante discussies wat dit soort avonden voor mij alleen al, de moeite waard maken.
Eigenlijk was het vullen van een kinderhand ook het onderwerp. Wij grote mensen denken vaak te groot. Thema's die bedacht moeten worden, vraagstukken, veel te vaag.
De Reggio Emilia Pedagogiek gaat uit van het kind. Het competente kind. Een kind heeft alles al in zich en je begeleid hem of haar en documenteert de ontwikkeling. Dit zijn enkele kenmerken. Maar je wordt opgeleid volgens de klassieke methode. En die aangeleerde methode loslaten, is een proces. Een proces waar ik heel bewust voor gekozen heb toen ik wisselde van mijn baan.
Vanavond heb ik weer inspiratie opgedaan. Eens goed ervaren hoe het is om op basis van wat de kinderen met je delen, een thema aan een dag te hangen. En dat kan dan enkel gaan over zand omdat een kindje zand in zijn schoen had. Hoe voelt dat, welke kleur heeft het. Wat gebeurt er als je er water bij doet en er een taartje van bakt. Wat gebeurt er als je dat niet doet en dan een taartje maakt. Tekenen met zand op een dienblad.... Al een hele ontdekkingsreis voor een kind. GrondleggerLoris Malaguzzi had wel door dat kinderen de wereld vanuit zichzelf al willen onderzoeken en op vele manieren kunnen en willen communiceren. En het mooie van mijn werk is dat ik ze daarbij mag ze begeleiden. En wie zou er het meeste van opsteken? Close call...

1 opmerking:

Iets te roepen? Deel het!