Het haken van een sprei was al een tijdje op de lange baan geschoven. Ik ben wat meer van de afdeling: resultaat op korte termijn..En zo bestond al een tijdje de wens om te breien. Dat wil zeggen, iets breien wat ook echt ergens op ging lijken. In plaats van lapjes zonder bestemming.
Het kwam maar moeilijk van de grond, de patroontjes die ik had, vond ik omslachtig omschreven en zo strandde mijn poging om iets leutigs te breien.
Op een wederom gladde dag, zonder een auto beschikbaar, besloot ik mijn naaimachine thuis te laten en met mijn breistokken onder den arm, richting de naailes te gaan. Wie weet wist mijn juf mij van advies te voorzien.
Ik legde mijn probleem voor en zo werd het grote boek te voorschijn gehaald. "Blader daar maar eens in...
En zo zag ik een grote hoeveelheid aan omschrijvingen van patroontjes, gewoon lezen zeg maar die ik WEL begreep. Gewoon de ouderwetse manier werkte voor mij het beste...
Ik ben in mijn nopjes met mijn breiwerkje. In de verloren uurtjes brei ik even snel een paar toertjes.
Hela
as zijn dat er niet zoveel op het moment.Maar... het wordt i.i.g. wat! Wat? Een kindervestje. Alweer bruin? Ja, alweer....dezelfde bol wol. Maar als hij op is, zal ik een mooi kleurtje opsnorren ok? Ok... Je kunt zeggen wat je wil, maar er zit nu zelfs een boord op. Heb ik ook geleerd... Respect man....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Iets te roepen? Deel het!