Home sweet home

Thuis is samen pannenkoeken eten met Pee *


*en al etende naar een filmpje loeren.

Home sweet home is een initiatief van Barbamama.

Published with Blogger-droid v1.7.4

DWZI Liefde op het eerste gezicht

Cordaid Memisa

Zoals wel eens eerder vermeld, staan er her en der in mijn huis stapeltjes boeken. Stapeltjes die smachten om verkocht te worden. Gekregen van Ie. Ze wou een aantal boeken richting de kringloop brengen nu haar studie Bijbelwetenschappen was afgerond, maar daar stak ik een fijn stokje voor. Want ik wou ze wel verkopen voor het goede doel.Om de paar dagen plaats ik nieuwe boeken op Marktplaats of herplaats ik de oude. In de tussentijd zijn er al flink wat verkocht voor het goede doel; Kiva.
Maar..het komende half jaar wordt het goede doel: Cordaid Memisa zij zet zich in voor een structurele verbetering van de gezondheidszorg in ontwikkelingslanden. Zoals velen, werd ik ook geraakt door de laatste aflevering van Babyboom waarbij drie net bevallen stellen naar Kameroen afreizen en daar de schrijnende situaties van zwangere vrouwen liet zien. De beelden staan me nog op mijn netvlies. Het raakte me des te meer omdat ik zelf onlangs moeder ben geworden. Het contrast van de omstandigheden waarin die vrouwen moeten bevallen. Ook wanneer er complicaties zijn en ze eigenlijk naar het ziekenhuis moeten maar niet kunnen. De onhygiënische ruimtes. Maar ook de ondervoede kindjes. En natuurlijk is dit al tijden zo schrijnend maar dit was de aanleiding om mij daarvoor in te zetten.
Rechts staat een teller met de laatste stand van zaken m.b.t. de opbrengst van de verkoop. En hier zal ik ook updates geven. We beginnen met 11,82 want er zijn onlangs twee boeken op de post gedaan!

Bij ons in de toijn 3.

Ik maakte vaart. Kabouter had net zijn voeding gehad en lag te snurken.
Tijd voor een uurtje tuin. Om mij heen vlogen de zwaluwen laag vlak voor de fiets langs..






Fijn, het gaat dus regenen..Misschien had ik toch buienradar even moeten checken.
In mijn lange rok, dit keer groen, baande ik mij een weg door de tuin en de hoeveelheid regen viel mee. Ook al was ik een weekje niet geweest, het lag er allemaal prima bij. Ik startte mijn pluk-en-schoffel-sessie waar nodig.
De voorgezaaide augurkplant kreeg een plekje in de daarvoor bestemde strook. Zijn vriendjes; de gebroeders pompoen en courgette stonden er al een potje te groeien. Helaas konden mijn komkommerplanten er niet naast gezet worden. Deze zijn tijdens het zaaien gesneuveld. Wellicht dat ik een kant en klare op de markt koop. U merkt het, de kalebas-achtigen zijn bij Lotje in trek.
Tijdens het los scheppen van de uien die in mijn optiek al klaar waren, overdacht ik ons gesprek over kabouter nog, eerder die ochtend. Kabouter die nog niet helemaal zichzelf was na afgelopen donderdag, de dag van de prikjes. Na wikken en wegen over de timing, zei ik na een gesprek snotterend dat we ze nu dan toch maar moesten geven en nog even door snotterde toen ze de prikken in kabouter, nog vredig op mij slapend, in zijn benen zetten. Bij de eerste werd er al slapend gemopperd. Bij de tweede werd hij goed wakker en zette het op een brullen met een pauze tussen de uithalen die voor je gevoel net wat te lang duren. En haal maar weer adem...
Kabouter kreeg koorts, was hangerig, huilerig. En was een paar dagen van slag. Pee vond het wel lang duren en hij huilde meer dan we van hem gewend waren..."tja" zei ik, "het zal de nasleep van de prikken wel zijn. En...zo gek veel huilt hij toch niet ..toch?"Maar toch, nog een ruime week en dan zou ik weer gaan werken. Twee daagjes weliswaar maar ...zou het wel goed gaan? Zouden ze hem kunnen troosten, snappen wat hij nodig had. En dan moet ik zeggen dat ik nog in een luxe-positie zit. Kabouter zijn oma en een dinnetje passen elk een dagdeel op in de week en voor de rest redden Pee en ik het zelf. En natuurlijk komt het goed. Maar toen ik mijn fietsje thuis tegen de muur zette en kabouter hoorde huilen.....
Pee zag mijn bezorgde bambi-ogen en stelde me gerust. Hij had niet lang geslapen helaas maar had daarna gespeeld en in de wipstoel gezeten. Hij was nog maar net " zo" . Het was duidelijk, je kon doen wat je wou, het was tijd om te drinken. En met de borst in zijn gezichtsveld kalmeerde hij aanzienlijk.
Ik kreeg een ingeving. Pee, geef me dat boek eens aan als je wilt, die uhhh, over die sprongetjes.. Een feest van herkenning zeg ik je. Al lezend riepen we ohhhhhwwws en aaaaahhhs uit.

Vandaar!!...

Ons ouderhart was weer gerust gesteld.

Home sweet home: 2

Na een uurtje werken aan het ontwerpen van een voorkant van een scriptie voor haar, was het tijd om met een mopperende kabouter de hond uit te laten.
Kabouter was met tien stappen in dromenland en Spike stond te popelen om baantjes te trekken.
We passeerden de rij met bomen, zoals altijd, toen ik vanuit mijn ooghoek een rekje zag staan. He-le-maal alleen onder een boompje.En hij zag er wel heel erg uit alsof hij daar was achtergelaten.
Gezien mijn gezelschap, een hond plus baby, bleef het bij kijken.
Eenmaal thuis vond het volgende gesprek plaats:

Pietiehhhh?
Ja?
Ik heb een rekje gezien...voor plantjes
oh?
Wil jij straks voor mij kijken, ahtoeeeee? Ik durf dat niet
Jawel, straks.
Maar straks is ie weg....
Ja, misschien, maar als het moet, dan staat hij er nog..
Okeej..


Hij stond er nog, na informeren bij een bewoner, bleek hij bestemd te zijn voor het grofvuil. Prima! Over tot de orde van Lotje...joepie!! Gaan we nu even bedenken wat voor prachtige potjes en plantjes daarop komen te staan...

Home sweet home is een initiatief van Barbamama.

Bij ons thoijs in de toijn;2

De tuin in beeld