En toen was het zover

Morgen volgt een klein fotoverslag.

En daar zit ik dan, achter mijn computer. Ik kijk vooral voor mij en niet naar de ernstige chaos achter mij (dozen, tassen,dozen, tassen, dooooozen, enveloppen).
Het is iets voor tienen, mijn roseetje is half opgedronken en je zit stil. Ik geloof dat een deel van mij nog aan de assendorperstraat bij het kraampje, keurig op een stoeltje zit.
Wat-een-dag. Echt, wat-een-dag.. Wat een week. wat-een-weken..
Vandaag was werkelijk een bekroning, het toppunt van de laatste tijd. Het was een roerige periode met ook diepe dalen, verdriet om de zorgen om Maud, ontroering om de reacties op de actie, mailtjes, twitter..al het uitpakken.
Dit had niet mooier gekund.  Als je in termen van " mooi " kunt spreken. Het was een enorm contrast met gisteren qua emoties. En hoe giet ik dit in vredesnaam in een verhaal dat de lading dekt.
We begonnen de ochtend vroeg met opbouwen. Meine en Ben hadden al wat elementen klaargezet. Het bloemetjeskleed werd tevoorschijn getoverd, er werd hardop gedacht, geschoven, gediscussieerd. de laatste labels geschreven en tussen neus en lippen door kreeg ik even de melding dat Rtv Oost voor een radio interview zou komen. *Uhhh*.   ( Hier het gehele interview, luister vanaf 0:10:23 eerst komt Meine van Meinesz en Bennesz en daarna volg ik, het begint rond 9:44).
Ik was wel een beetje zenuwachtig want allemachtig, straks waren de mensen helemaal niet kooplustig. En dan is het hartstikkene leuk dat iedereen zoveel gemaakt heeft. Maar er waren ook kopers nodig zeg..
Verdeurie, daar kwam de eerste klant al, maar wat was het ook alweer. Ik weet het niet meer..
Van alles is wel wat verkocht. Maar los van al het moois wat verkocht werd, was een ding toch wel erg favoriet. Alle knuffels. Grote mensen en kleine mensen kwamen weer een  ding overeen. Ze stonden er als een kind een knuffel te aaien.
Inclusief mijzelf ..
De gehele dag kwamen er mensen op de kraam af, naar aanleiding van berichten in de media;Twitter, Facebook, het blog, deelnemers zelf, de  website, het interview, de krant...
Mensen die erover wouden praten, steun wouden betuigen aan de familie en vrienden, mensen die de Stentor hadden gelezen,vragen stelden over de actie, niet wisten wat ze moesten uitzoeken, zoveel aanbod.
Het geldkistje bleef open en dicht gaan. En ik had serieus geen beeld, bij wat we gingen ophalen, ik had wel een wens, als we nou...als we nou ....

We spraken Carlieke en Sjoerd nog, die kanjers stonden er gewoon samen met Juul en Niels ( Juul ging gewoon even een potje sjanzen met Pee en Niels liet even zien hoe hij in de kinderwagen dook. Ik moet zeggen, ook dat is een kunst..

Iedereen kocht wat met Maud in hun hart. En er werd veel uitleg gegeven over de stichting die door ging.
En passant werd er nog even gelachen voor een fotograaf. Vriendinnen kwamen langs en losten elkaar af of kwamen even kijken, ik werd de gehele dag voorzien van snacks, koffie, soep die ik nooit zal vergeten. En kabouter was ook nog een tijdje van de partij die op zijn beurt weer met een aantal niet nader te noemen mensen aanpapte en gelijk ook gewoon met de noorderzon vertrokken was.
Tjonge jonge, de jeugd van tegenwoordig.
En het weer....zo'n spannende voorspelling die een perfecte timing had. Na de braderie barste het pas los, toen iedereen weer thuis was.
En toen..toen kwam het moment..geld tellen..
Het is een tussenstand in die zin, dat ik nog een keer op een braderie of markt zal staan. Gezien alles wat nog binnen komt en of over is....

*tromgeroffel*
Met de lieve Maud en haar familie in gedachten waar ik zoveel respect voor heb. Met de stichting Maud voor Leven in het hoofd, kan ik jullie vertellen dat we samen

405,- euro

 hebben opgehaald op deze braderie.
Ik ben er trots op. Ondanks de zo verdrietige aanleiding.

Het weer laat zien hoe het leven gaat. Grijs, kabbelend, stralende zon, geluk, regen verdriet, de aarde huilt. Onweer, botsende zaken, leven en dood. Allemaal gaat het samen in een leven, naast elkaar.
  
Ik eindig dit verhaal met de wijze Maud: Opgeven betekent niet altijd dat je te zwak bent om door te gaan... Je kunt ook sterk genoeg zijn om het los te laten...Pay it forward.