Bij ons thoijs in de toijn;1

In de serie: "bij ons thoijs in de toijn" zal ik elke zondagse zondag proberen iets over de volkstuin te vertellen.
Zoals u wellicht weet is het baren van een kind midden in het seizoen ook niet een aanrader wat volkstuinen betreft. Maar gelukkig maakt dat verder geen drol uit.
Al dagen had ik bedacht om een blogje te schrijven over de stand van zaken in de tuin tijdens een van mijn bezoekjes. maar het kwam er niet van, dat heb je soms.
Die bewuste avond stond ik met mijn blote voetjes in de tuin, graaiend naar onkruid, de inhaalslag was nog steeds gaande maar er zit ECHT ontwikkeling in.Heerlijk, de verkoelende aarde tussen mijn tenen. De rabarber brulde de grond uit als nooit tevoren, de aardappelen waren al bijna 30 centimeter hoog. En de uien gingen samen met de, voor een weeshuis aan knoflook, ook als ene dolle. Ik plukte mij het ongans en het zweet droop en droop en droop en.....
U begrijpt, ik was niet bepaald het meest frisse figuur dat op het complex rond liep. Het moet nogal een beeld zijn geweest, een hoofd als een tomaat, met vegen aarde erop. Een zwieperende rok paars als kool en een stel zwarte blote voeten eronder.
Buiten adem zat ik op mijn bankje, mijn conditie moet zijn comeback nog maken, toen ik de goudsbloemen ontdekte die zich van vorig jaar zelf hadden uitgezaaid. Geweldig! De buurman raadde me aan zoveel mogelijk eraf te snijden, dan kwamen er des te meer bloemen aan. Weer wat geleerd... Ik nam het van hem aan en begon met plukken.
Omdat het donker werd, besloot ik af te ronden. Met een enorme bos rabarber voor Pee, mijn slippers in de fietstas gezien mijn inmiddels zwarte voeten, met daarin gestoken, de bos goudsbloemen, toog ik af naar huis. Volledig zen, nog steeds op blote voeten, fietste ik de straat in. Ik had inmiddels een dusdanig verwilderd uiterlijk dat de hele straat mij nakeek. "goh Lot, naar de tuin geweest?"
Ja en het was heerlijk...terug naar de basis.. Ik zag er niet uit maar, who cares?
Ik in ieder geval niet :-)