Rommelmarkt

Vandaag weer eens wat anders, een dagje mijn moeder helpen op de rommelmarkt en braderie. Rommelmarkten rulez naar mijn mening. Ik ben ermee opgegroeid. Even kijken of er nog wat tussen zit, waar je toevallig naar op zoek bent en het liefste voor een mooi prijsje. Dat is de sport. Met al het geld van de wereld kun je kopen wat je wilt, maar daar is geen drol aan natuurlijk.

In Eelde heb je elke zaterdag rommelmarkt in de hallen. Je vindt er van alles, handelaren van antiek, gezinnen die eenmalig hun troepjes proberen te slijten. En dan heb ik het nog niet eens over de bezoekers. Je ziet ze groot en klein, dik en dun, zwaar gepierced, kaal, met tijgerprint, zonder tijgerprint. Op hakjes en op gympen. Met of zonder jampot-glazen. En ondertussen struinen ze de kleedjes en kraampjes af. Ja, we hebben ze allemaal voorbij zien komen.
Ikzelf ben deze keer niet uitgebreid de markt over geweest. Ik wist dat ik anders met mijn armen vol spulletjes zou eindigen. Ik stond enkel toe dat ik bij de achterbuurman twee oude bewaarblikken op de kop tikte voor 0,50 p/st. Wat er in moet? Geen idee nog. Maar dat komt wel goed..
Eenmaal terug bij onze standplaats, bleek de dop op een van de blikken er niet goed erop te zitten Hij zat er scheef op. Om de beurt draaiden en trokken we aan het blik, in de hoop hem te kunnen openen. Een voorbij lopend oud vrouwtje, vergezeld door haar volwassen dochter, merkte onze pogingen op. Ze stopte en begon met haar verhaal.. Zij bleek hetzelfde blik te hebben. Jaa, krengen die dingen, je krijgt ze nooit open...en dan wil er iemand thee...Háár moeder, op haar beurt, had ook van die blikken en een daarvan, wou net als deze , niet open. Nu moest ik weten, dat haar moeder de gewoonte had om overal briefjes in te stoppen. En dan schreef ze op, wie het zou krijgen. Dus ja, dat blik moest open want voor hetzelfde geld zat er zo'n brieffie in... Maar de oplossing was heel simpel, een mes en ze beeldde met een grimmig gezicht uit hoe ze dat kreng open zou krijgen. Oja, van die plastic dingen voor jampotten, moeten ook helpen. Afijn, wel uitkijken met dat mes, want als 'ie uitschiet, mis je zo een paar vingers"..

Na het beeld van afgehakte vingers en de belofte dat ik zou uitkijken, haalde ik haar terug naar het verhaal door te vragen wat er nu uiteindelijk in het blik zat. Tjah..verzuchtte ze; "er zaten gewoon ordinaire knopen in"..
Moeder en dochter wensten mij geluk met het blik en liepen verder. Zou er wat in mijn blik zitten? Ik rammelde en verrek, er zat wat in.. Ik besloot het blik weg te zetten om even richting de wc te lopen. Op mijn weg ernaar toe, kwam ik een mevrouw tegen met een wit aardappelschil-mesje. Ze liep de tegenovergestelde richting in en vertelde me dat zij dit varkentje wel even zou wassen. Ik hoopte op een niet te scherp mes en een goed einde, maar besloot er geen getuige van te worden.
Eenmaal terug, was het blik open, er waren geen bloedspetters terug te vinden, noch losgeraakte vingers. Enkel de boodschap dat de randen van het blik eerst geschuurd moesten worden en daarna ingesmeerd met vaseline.. Daarna pas, mocht de dop er weer op.

De vrouw van het mesje was alweer van het toneel verdwenen. En ik richtte me op mijn blik en zag iets, verwikkeld in een krant. Langzaam ( om de spanning op te bouwen), rolde ik "het"eruit om vervolgens enigszins teleurgesteld vast te stellen dat het een klein, glazen, met gele strepen versierd, borrelglaasje was.. Wellicht leuk voor de fervente drinker..

Tja, een illusie armer en weer een verhaal rijker...

Welterusten, Ik ga op zoek naar mijn bed na deze enerverende dag. Morgen weer een nieuwe..