De vogels vloten oorverdovend. De kraaien kraaiden als een dolle, een roodborstje vloog met golvende bewegingen voorbij en ik rook eindelijk weer wat. U moet weten, voor iemand die een sterk ontwikkelde neus heeft, altijd als eerste de poepbroeken signaleerde, is vier weken niet kunnen ruiken een drama op kleine schaal. Het voordeel is dat je daarna dubbel en dwars ervan geniet. Pee kijkt niet meer verbaasd op van een uitroep als: " oh, wat ruikt de was!" of " oh, Sepp heeft gepoept, ik ruik het!" ( met een blij gezicht).
Kervel valt onder de schermbloemenfamilie |
En dus zette ik alle zes in een bak met het thuis geschreven briefje in een boterhamzakje aan een stok in de grond erbij geduwd, in een poging tot ruilen. We zullen zien of ik een plante terug krijg, De buurvrouw riep al dat ze wel Kervel voor me had. Haha, het concept doet nu al zijn werk!
Vervolgens maakte ik een vierkante meter gereed om in te zaaien. Ik had nog een restje wortelen in mijn tas. Och wat fijn.
In en in gelukkig fietste ik weer terug naar huis waar ik kabouter en Pee samen aan het tafeltje bij het raam zag zitten. Kabouter helemaal verkneukeld toen ik in het vizier kwam. Ik voedde mijn kleintje en legde hem in bed. Waarna ik de groentequiche met wortel, prei, ui en knoflook vervaardigd door Pee opat met als toetje en lekkere cappuccino.
Fijn..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Iets te roepen? Deel het!