Vier dagen gingen we zeilen. Pee en ik en twaalf anderen. In een skûtsje. Deels vrienden, deels onbekenden. Maar wat werd het een feest. De nautische spreekwoorden en gezegden werden al zeilend verzameld op papier. De wind waaide mijn hoofd leeg. De zon kleurde mijn wangen.
Elke ochtend begon met een zwemritueel, samen ontbijten. en elke avond werd gevierd.
Kleine oogjes, rode wangen. Kampvuur en gezang. Slappe lach en intensieve gesprekken. Rust en onrust.
Zo onbekend als we in het begin waren, zo bekend namen we afscheid van elkaar en van de boot.
Samen wisten we hem zeilend te houden onder leiding van de schipper en zijn maat. De rollen om de beurt gewisseld.
De basis voor nieuwe vriendschappen is gelegd. En het moet gezegd, het was afkicken.
Alles deinde na voet aan wal gezet te hebben. En je verwachtte gelijk weer de gezelligheid als je op stond. Ja, dat was wel even wennen. Wat was het lang geleden dat ik dit gevoel had. Heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Iets te roepen? Deel het!