donderdag 9 april 2009

Poging 388

Het zat nogal eens tegen, met de pogingen om te gaan hardlopen. Maar zowaar hier poging 388 om te starten met deze sport. Ik vind het erg fijn om te doen. Je zult me niet voorbij zien sjeezen, ik doe het rustig aan. Maar het is zo fijn als je je schema afgewerkt hebt en compleet relaxed weer het huis binnen loopt na op het ritme gefocused, met een rustige ademhaling gelopen te hebben. Het geeft absoluut meer energie.
Ons huis bevind zich naast een park, een plek bij uitstek om daar te lopen. En tegenwoordig heb ik een hardlooppartner gevonden in de vorm van Spike. Hij rent dan met een groot vraagteken boven zijn hoofd om mij heen. Weet echt niet wat hem overkomt. "bazin, wat doe je nu? Is u ziek? Joepie joepie hyper hyper. Ik doe mee, ik doe mee!" Tot nu toe wist hij nog net te ontkomen aan mijn voeten. Want hij heeft nog wel een beetje de neiging om er voor te lopen. Maar hij zal ervaren dat dit niet handig is.. Of zonder levenservaring de les in te weten schatten.. Ik hoop voor ons beiden het laatste...
Vanochtend gebruikte ik het buideltasje van de hondencursus maar er zaten nog een boel koekjes in. Dus dat bewoog maar heen en weer in dat tasje. Met grote vrezen zette ik mijn etappe voort. Voor hetzelfde geld, lokte ik de comlete hondenbevolking naar me toe als de rattenvanger van Hamelen maar dan zonder de fluit. Gelukkig viel het mee. En zag je enkel Spike af en toe likkebaardend opkijken. Het geluid van koekjes en voer herkent snorremans op een kilometer afstand.
Eens kijken hoever we komen....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Iets te roepen? Deel het!