 |
| Voor de laatste keer mee naar de volkstuin. |
Een contrast met het vakantieverhaal van hiervoor. Maar ook dit is onderdeel van Lotjes wereld.
...
Wat hebben we lang aangemodderd.
Spike, Spikkel, Spikey, het zwarte monster. De loebas, de lobbes, het ongeleid projectiel.
Het werkte niet meer in ons kleine huisje. Het huisje waar we nog lang zullen blijven wonen, langer dan van tevoren gedacht.
Het huisje werd een stuk kleiner toen Spike zenuwachtig werd van kabouter. Waarschijnlijk heeft zijn onrustige start bij zijn baasjes voor ons, er invloed op gehad. We wisten vanaf het begin dat hij veel energie had en we er veel op uit moesten trekken. En dat was het probleem niet. Maar toen we moesten beginnen met het om de beurt in de woonkamer zijn, was het hek eigenlijk van de dam
We probeerden extra uitlaten, extra geestelijke uitdaging, meer buiten etc maar ik kreeg steeds meer het gevoel dat ik de hond geen recht deed en ook dat kostte bakken met energie.
En dus..voerden we gesprekken, discussies, gesprekken en gesprekken.
Het heeft niets te maken met betrokkenheid. Of misschien wel juist alles.
Op het moment dat je een keuze moet maken die je niet wilt maken, toont het je betrokkenheid om de knoop door te hakken.
We wilden de verantwoordelijkheid kunnen nemen om hem bij ons oud te laten worden maar zo ging het niet. We namen met groot verdriet de stap, een ander huis zoeken voor de hond.
En deze zoektocht kwam in een stroomversnelling terecht. Via mijn moeder kwam de optie naar voren om bij vrienden van hun een thuis te bieden en dit kon op korte termijn. Daar kon Spike op een grote boerderij wonen met een collega hondje, de caramel editie van hemzelf en allerlei andere diertjes maar vooral natuurlijk super lieve baasjes en ruimte.
Honderd procent, we hebben er goed aan gedaan door deze keuze te maken, maar het is ook nog verdrietig en kaal. En dat is ook gewoon..niks aan.. Kenne het niet mooier maken dan het is...
------------------
Morgen een dag met Maak het voor Maud updates en zeeeeeeer goed braderie nieuws..
Dag lieve Spiky, het ga je goed bij je nieuwe baasjes!
BeantwoordenVerwijderenOh girl hier pinkelt weer een traantje, ik heb ook ooit die beslissing moeten maken, maar dan een beetje anders met onze Puk. Jij weet dat hij goed is terecht gekomen en ik kon daar alleen op hopen. Het was toen nu eenmaal zo.
BeantwoordenVerwijderenMooi dat hij het daar fijn heeft, dat maakt het veel minder zwaar en wow wat lees ik. Braderienieuwssss...spannend! Heeft die kleine grote ster dan lekker meegeholpen van bovenaf, want tsja als er iemand connecties heeft dan is Zij het wel!! Knuff!
Wat een ontzettend moeilijke, maar moedige beslissing. Een big hug van mij voor je verdriet én voor je grote hart!
BeantwoordenVerwijderenHéél moeilijk, maar wel begrijpelijk. Maar hij heeft een leuke nieuwe thuis gevonden denk ik. Courage, dat moet slijten.
BeantwoordenVerwijderenO bah, ik had dit berichtje van je gemist, maar wat naar... Hondjes die wegraken uit je leven is altijd moeilijk, omdat het zulke goeie maatjes zijn... Als enige van 4 kinderen ben ik erbij geweest dat onze hondjes ons verlaten moesten (snik, slik), maar soms is het beter. Al voelt dat nooit zo! Gelukkig heeft Spike zo'n mooie kans gekregen voor de rest van zijn prachtige hondenleven. Sterkte...
BeantwoordenVerwijderenOh wat sneu Lotje... Lijkt me verschrikkelijk om zo een knoop door te moeten hakken. Geluklkig weet je dat jullie lieve vriend een mooie nieuwe thuis heeft gekregen. Maar het blijft rot, dit wil je gewoon niet..
BeantwoordenVerwijderen